مباهات خدا بر عبادت فاطمه زهرا (س)
ابنعباس نقل مىكند: روزى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نشسته بود، كه به ترتيب امام حسن، امام حسين، حضرت فاطمه و حضرت على عليهمالسلام به حضورش رسيده و در كنار او آرميدند... رسول خدا از ديدن آنان شروع به گريه كرد و مصائب آتى و ستمهاى وارده را بعد از رحلت خويش متذكر شد... آنگاه در مورد فاطمه چنين فرمود:و اما ابنتى فاطمة فانها سيدة نساء العالمين من الاولين والاخرين و هى بضعة منى و هى نور عينى و هى ثمرة فؤادى و هى روحى التى بين جنبى و هى الحوراء الانسية متى قامت فى محرابها بين يدى ريها جل جلاله زهر نورها لملائكة السما كما يزهر نور الكواكب لاهل الارض و يقول اللَّه عز و جل لملائكته: يا ملائكتى! انظروا الى امتى فاطمة سيدة امائى قائمة بين يدى ترعد فرائصها من خيفتى و قد اقبلت بقلبها على عبادتى اشهدكم انى قد امنت شيعتها من النار...(1)
و اما دخترم فاطمه سرور زنان عالميان، از اولين و آخرين است. او پارهى تن من و نور چشمم و ميوهى دلم و روح و روان من مىباشد. فاطمه حورى است به صورت بشر، هرگاه او در محراب عبادت ظاهر شود و در پيشگاه خدا قرار گيرد، نورش بر ملائكهى آسمانها مىتابد، همان طورى كه نور ستارگان بر اهل زمين مىدرخشد، در آن حال خداوند به ملائكهاش مىفرمايد: اى ملائكه من! بنگريد به فاطمه عليهاالسلام سرور زنان و كنيزانم كه چگونه در برابر من به عبادت ايستاده؟ و چهسان از ترس و خشيت من مىلرزد؟ و با چه روح معنوى و حضور قلب مرا پرستش مىكند؟ من شما ملائكهام را گواه مىگيرم كه پيروان واقعى او را در آتش نمىسوزانم.
اين حديث شريف آنهم از منابع معتبر اهل سنت مىرساند كه فاطمه عليهاالسلام در پيشگاه الهى چقدر ارزش دارد و چگونه پروردگار عالم به عبادت و نيايش او بر ملائكه مقربانش مباهات مىكند و با چه تعبيرهاى پرارزش از فاطمه عليهاالسلام تعريف مىكند و به روح عبادت و خضوع و خشوع وى و حضور قلبش تصريح مىنمايد؟!
پی نوشت
1ـ فرائد السمطين، ج 2، ص 34، ش 371- جلاءالعيون، ج 1، ص 186- 187.