801
إنّ اللَّه يحبّ الملحّين في الدّعاء.
خداوند كسانى را كه در كار دعا
اصرار ميورزند دوست دارد.
802
إنّ اللَّه يحبّ أن تؤتى رخصته كما يحبّ أن تترك معصيته.
خداوند دوست دارد كارهائى را كه روا داشته انجام دهند چنان كه دوست دارد از
نافرمانى او چشم بپوشند
803
إنّ اللَّه يحبّ كلّ قلب حزين.
خداوند دل غمگين را دوست دارد.
804
إنّ اللَّه يحبّ معالي الامور و أشرافها و يكره سفسافها.
خداوند چيزهاى بلند و شريف را دوست دارد و از چيزهاى پست بيزار است.
805
إنّ اللَّه يحيى القلوب الميّتة بنور الحكمة كما يحيي الأرض بوابل السّماء.
خداوند دلهاى مرده را بنور حكمت حيات ميبخشد چنان كه زمين را بباران آسمان زنده
مى سازد.
806
إنّ اللَّه يستحيي من العبد أن يرفع إليه يديه فيردّهما خائبين.
خداوند از بنده شرم دارد كه دستهاى خود را بسوى او بلند كند و آن را نوميد باز
گرداند.
807
إنّ اللَّه يعطى الدّنيا على نيّة الآخرة و أبى أن يعطى الآخرة على نيّة
الدّنيا.
خداوند دنيا را بنيت آخرت مى دهد ولى آخرت را به نيت دنيا
نمى دهد.
808
إنّ اللَّه يغار للمسلم على المسلم فليغر.
خداوند براى مسلمانان غيرت ميبرد، آن ها نيز بايد غيرت ببرند.
809
إنّ اللَّه ينهيكم عن قيل و قال.
خداوند شما را از گفتگوهاى بيهوده نهى كرده است.
810
إنّ الّذي يأكل أو يشرب في آنية الفضّة و الذّهب إنّما يجرجر في بطنه نار
جهنّم.
كسى كه در ظرف نقره و طلا ميخورد و مى آشامد آتش جهنم را در شكم خود فرو ميبرد.
811
إنّ الّذي يجرّ الثّوب خيلاء لا ينظر اللَّه إليه يوم القيمة.
كسى كه از روى تكبر جامه خود را ميكشد خدا روز رستاخيز بدو نمينگرد.
812
إنّ الماء طهور لا ينجّسه شي ء.
آب پاكست و چيزى آن را نجس نميكند.
813
إنّ الماء لا ينجّسه شي ء إلّا ما غلب على ريحه و طعمه و لونه.
آب را چيزى نجس نميكند جز آنچه بو و مزه و رنگ آن را تغيير دهد.
814
إنّ المؤمن ليدرك بحسن الخلق درجة القائم الصّائم.
مؤمن بوسيله خوش خلقى به مقام نماز شب گزار و روزه دار ميرسد.
815
إنّ المؤمن من عباد اللَّه لا يحيف على من يبغض و لا يأثم فيمن يحبّ و لا يضيع
ما- استودع و لا يحسد و لا يطعن و لا يلعن و يعترف بالحقّ و إن لم يشهد عليه و لا
يتنابز بالألقاب في
الصّلوة متخشّعا إلى الزّكاة مسرعا في الزّلازل وقورا في
الرّخاء شكورا قانعا بالّذي له لا يدّعي ما ليس له و لا يغلبه الشّحّ عن معروف
يريده، يخالط النّاس كي يعلم و يناطق النّاس كي يفهم و إن ظلم و بغي عليه صبر حتّى
يكون الرّحمن هو الّذي ينتصر له.
بنده مؤمن بر دشمنان ستم نمى كند و براى رعايت دوستان مرتكب گناه نميشود. امانت
را تلف نمى كند. حسود و بدگو و لعنتگر نيست حق را ميگويد اگر چه از او شهادت
نخواهند. لقبهاى بى جا به كار نميبرد. در نماز خاشع است و در كار زكاة سريع است. در
مصيبت موقر و بهنگام نعمت شاكر است بدان چه دارد قانع است و آنچه ندارد نمى جويد
بخل او را از كار نيك باز نمى دارد با مردم آميزش ميكند تا چيز ياد گيرد و با آن ها
گفتگو ميكند تا چيز بفهمد اگر ستمى ديد و بر او تجاوزى شد صبر ميكند تا خداوند ستم
را از او دفع كند.
816
إنّ المؤمن يوجر في نفقته كلّها إلّا شيئا جعله في التّراب أو البناء.
مؤمن از مخارج خود ثواب ميبرد جز آنچه بخاك سپارد يا ساختمان كند.
817
إنّ المؤمن ينضي شيطانه كما ينضي أحدكم بعيره في السّفر.
مؤمن شيطان خود را لاغر مى كند چنان كه يكى از شما اشتر خود را در سفر لاغر
ميكند.
818
إنّ المؤمن يجاهد بسيفه و لسانه.
مؤمن با شمشير و زبان خود جهاد ميكند.
819
إنّ المتحابّين في اللَّه في ظلّ العرش.
آن ها كه در راه خدا دوستى ميكنند در سايه عرش جاى دارند.
820
إنّ المرء كثير بأخيه و ابن عمّه.
انسان با برادر و عموزاده خود بسيار مى شود.
821
إنّ المرأة تقبل في صورة شيطان و تدبر في صورة شيطان فإذا رأى أحدكم امرأة
فأعجبته فليأت أهله فإنّ ذلك يردّ ما في نفسه.
زن بصورت شيطان مى آيد و بصورت شيطان ميرود وقتى يكى از شما زنى ديد كه ويرا
بشگفت آورد پيش همسر خود رود زيرا بدين وسيله
آنچه در دل دارد از ميان ميرود.
822
إنّ المرأة تنكح لدينها و مالها و جمالها فعليك بذات الدّين تربت يداك.
زن براى دين و مال و جمالش گيرند زن دين دار بجوئيد.
823
إنّ المرء بين يومين يوم قد مضى أحصي فيه عمله فختم عليه و يوم قد بقى فلا يدري
لعلّه لا يصل إليه.
انسان ميان دو روز است روزى كه گذشته و اعمالش بحساب آمده و مختوم گشته و روزى
كه باقى مانده ولى چه مى داند شايد بآن روز نرسد.
824
إنّ المرأة خلقت من ضلع لن تستقيم لك على طريقة فإن استمتعت بها استمتعت بها و
بها عوج و إن ذهبت تقيمها كسرتها و كسرها طلاقها.
زن از دنده اى خلق شده كه به هيچ وجه راستى پذير نيست اگر با كجى او بسازى
ساخته اى و اگر خواهى براستيش باز آرى او را ميشكنى و شكستنش طلاق دادن است.
825
إنّ المرأة خلقت من ضلع و إنّك إن ترد إقامة الضّلع تكسرها فدارها تعش بها.
زن از دنده اى خلق شده اگر بخواهى دنده را راست كنى آن را ميشكنى پس با او
مدارا كن كه با
او زندگى كنى.
826
إنّ المسلم إذا عاد أخاه المسلم لم يزل في مخرفة الجنّة حتّى يرجع.
مسلمان وقتى بعيادت برادر مسلمان خود ميرود تا هنگامى كه كه باز گردد در بهشت
قدم ميزند.
827
إنّ المصلّي ليقرع باب الملك و إنّه من يدم قرع الباب يوشك أن يفتح له.
نمازگزار در خداوند را مى كوبد و هر كه پيوسته درى را بكوبد عاقبت بروى او باز
مى شود.
828
إنّ المظلومين هم المفلحون يوم القيامة.
ستم ديدگان در روز رستاخيز رستگارانند.
829
إنّ المقسطين عند اللَّه يوم القيامة على منابر من نور عن يمين الرّحمن و كلتا
يديه يمين، الّذين يعدلون في حكمهم و أهليهم و ما ولّوا.
دادگران روز رستاخيز در پيشگاه خدا بر منبرهاى نورند كه طرف راست وى جاى دارند
و هر دو دست خدا راست است دادگران كسانى هستند كه در حكم خود و در باره كسان و زير
دستان خود بداد رفتار ميكند.
830
إنّ الملائكة لتضع أجنحتها لطالب العلم رضا بما يطلب.
فرشتگان بالهاى خود را براى طالب علم پهن ميكنند زيرا از آنچه مى جويد رضايت
دارند.
831
إنّ الميّت إذا دفن سمع خفق نعالهم إذا ولّوا عنه منصرفين.
وقتى مرده را بخاك سپارند، صداى كفش كسان را كه از قبر وى باز ميگردند خواهد
شنيد.
832
إنّ الميّت يعرف من يحمله و من يغسله و من يدلّيه في قبره.
مرده كسى را كه بلندش كند و كسى را كه غسلش دهد و كسيرا كه در قبرش نهد
ميشناسد.
833
إنّ النّاس إذا رأوا الظّالم فلم يأخذوا على يديه أوشك أن يعمّهم اللَّه بعقاب
منه.
وقتى مردم ستمگر را ديدند و او را از ستم باز نداشتند بيم آن مى رود كه خدا همه
را بعذاب خود مبتلا كند.
834
إنّ النّاس لا يرفعون شيئا إلّا وضعه اللَّه تعالى.
مردم چيزى را برترى ندهند جز آنكه خدا آن را تنزل دهد.
835
إنّ النّاس لم يعطوا شيئا خيرا من خلق حسن.
بمردم چيزى بهتر از اخلاق نيك نداده اند.
836
إنّ الودّ يورث و العداوة تورث.
دوستى موروثى است و دشمنى موروثى است.
837
إنّ الولد مبخلة مجبنة مجهلة محزنة.
فرزند موجب بخل و ترس و
نادانى و غم است.
838
إنّ أناسا من أمّتي يستفقهون في الدّين و يقرءون القرآن و يقولون: نأتي الامراء
فنصيب من دنياهم و نعتزلهم بديننا و لا يكون ذلك، كما لا يجتنى من القتاد إلّا
الشّوك، لا يجتنى من قربهم
إلّا خطايا.
كسانى از امت من در كار دين دانش جويند و قرآن خوانند و گويند پيش اميران رويم
و از مقامشان بهره گيريم و دين خود را از آن ها بركنار نگه داريم ولى چنين چيزى
نمى شود همان طور كه از درخت قتاد جز خار نمى توان چيد از نزديكى اميران نيز جز
گناه بهره نميتوان برد.
839
إنّ أهل الجنّة ليتراءون أهل الغرف في الجنّة كما تراءون الكواكب في السّماء.
اهل بهشت صاحبان غرفه هاى بالا را چنان مى بينند كه شما ستارگان آسمان را
ميبينيد.
840
إنّ أهل المعروف في الدّنيا هم أهل المعروف في الآخرة و إنّ أهل المنكر في
الدّنيا هم أهل المنكر في الآخرة و إنّ أوّل أهل الجنّة دخولا هم أهل المعروف.
نيكوكاران اين جهان نيكوكاران آن جهانند و بدكاران اين جهان بدكاران آن جهانند
و نيكوكاران پيش از همه مردم ببهشت درمى آيند.
841
إنّ أهل الشّبع في الدّنيا هم أهل الجوع غدا في الآخرة.
سيران اين جهان گرسنگان آن جهانند.
842
إنّ أوثق عرى الإسلام أن تحبّ في اللَّه و تبغض في اللَّه.
محكمترين دستاويزهاى اسلام اين است كه كسيرا براى خدا دوست دارى و كسيرا براى
خدا دشمن دارى.
843
إنّ أوّل ما يجازى به المؤمن بعد موته أن يغفر لجميع من تبع جنازته.
نخستين پاداشى كه پس از مرگ بمؤمن مى دهند اينست كه همه كسانى كه دنبال جنازه
او رفته اند آمرزيده شوند.
844
إنّ بين يدي السّاعة كذّابين فاحذروهم.
پيش از رستاخيز دروغگويان پديدار ميشوند از آن ها حذر كنيد.
845
إنّ حسن الخلق ليذيب الخطيئة كما تذيب الشّمس الجليد.
خوش اخلاقى گناه را محو ميكند چنان كه آفتاب يخ را آب مى كند.
846
إنّ حسن الظّنّ باللَّه من حسن عبادة اللَّه.
گمان خوب بخدا داشتن از خوب عبادت كردن اوست.
847
إنّ حسن العهد من الإيمان.
رعايت پيمان از لوازم ايمان است.
848
إنّ حقّا على اللَّه أن لا يرفع شيئا من أمر الدّنيا إلّا وضعه.
بر خدا لازم است كه چيزى از دنيا را بالا نبرد جز اينكه آن را تنزل دهد.
849
إنّ حقّا على المؤمنين أن يتوجّع بعضهم لبعض كما يألّم الجسد الرّأس.
مؤمنان بايد از رنج يك ديگر متألم شوند چنان كه تن از رنج سر متأثر مى شود.
850
إنّ خيار عباد اللَّه الموفون المطيبون.
بهترين بندگان خدا آن ها هستند كه بوعده وفا كنند و بوى خوش بكار برند.
851
إنّ ربّك يحبّ المحامد.
خداى تو ستايش را دوست دارد
852
إنّ ربّي أمرني أن يكون نطقي ذكرا و نظري عبرا.
پروردگارم بمن فرمان داده كه سخنم ذكر باشد و نظرم مايه عبرت.
853
إنّ روح القدس نفث في روعي أن نفسا لن تموت حتّى تستكمل أجلها و تستوعب رزقها
فاتّقوا اللَّه و أجملوا في الطّلب و لا يحملنّ أحدكم استبطاء الرّزق أن يطلبه
بمعصية اللَّه فإنّ اللَّه تعالى لا ينال ما عنده إلّا بطاعته.
روح القدس اين پندار را در خاطر من انداخت كه هيچ كس نميميرد جز آنكه روزش
بپايان برسد و روزى خود را تمام كند پس از
خدا بترسيد و در طلب معتدل باشيد و اگر روزى يكى از شما دير رسيد آن را بوسيله
معصيت خدا نجويد زيرا آنچه پيش خداست جز بوسيله اطاعت او بدست نمى آيد.
854
إنّ شرّ النّاس منزلة عند اللَّه يوم القيمة من يخاف النّاس من شرّه.
بدتر از همه مردم پيش خدا روز قيامت كسى است كه مردم از شر او بترسند.
855
إنّ شرّ النّاس يوم القيمة عند اللَّه من فرقه النّاس اتّقاء فحشه.
بدتر از همه مردم پيش خدا روز قيامت كسى است كه مردم از بيم بد زبانيش از او
حذر كنند.
856
إنّ صاحب الدّين له سلطان على صاحبه حتّى يقضيه.
طلبكار بر قرض دار تسلط دارد تا هنگامى كه قرض خود را بپردازد.
857
إنّ صاحب المكس في النّار.
راهدار در جهنم است.
858
إنّ صدقة السّرّ تطفي غضب الرّبّ و إنّ صلة الرّحم تزيد في العمر و إنّ صنائع
المعروف تقي مصارع السّوء.
صدقه نهان خشم خدا را فرو مينشاند و نيكى با خويشاوندان عمر را افزون ميكند و
كارهاى نيك از مرگهاى بد جلوگيرى ميكند.
859
إنّ عذاب هذه الامّة جعل في دنياها.
عذاب اين امت را در دنيا قرار داده اند.
860
إنّ علما لا ينتفع منه لكنز لا ينفق منه.
دانشى كه از آن سود نبرند مثل گنجى است كه از آن خرج نكنند.
861
إنّ غلاء أسعاركم و رخصها بيد اللَّه.
گرانى و ارزانى قيمتهاى شما بدست خداست.
862
إنّ في الجسد مضغة إذا صلحت صلح الجسد كلّه و إذا فسدت فسد الجسد كلّه ألا و هي
القلب.
در تن پاره گوشتى است كه وقتى بصلاح گرايد تمام تن بصلاح آيد و وقتى فاسد شود
همه تن فاسد شود و آن قلبست.
863
إنّ في الجنّة بيتا يقال له بيت الأسخياء.
در بهشت خانه اى هست كه آن را خانه سخاوتمندان نامند.
864
إنّ في الجنّة دارا يقال لها دار الفرج لا يدخلها إلّا من فرّح يتامى المؤمنين.
در بهشت خانه اى هست كه آن را خانه خوشحالى نامند و جز كسانى كه يتيمان مؤمنان
را خوشحال كرده باشند، وارد آن نميشوند.
865
إنّ في الجنّة درجة لا ينالها إلّا أصحاب الهموم.
در بهشت درجه اى هست كه جز غم ديدگان بدان نميرسند.
866
إنّ في الجنّة لسوقا ما فيها شراء و لا بيع إلّا الصّور من الرّجال و النّساء
فإذا اشتهى الرّجل صورة دخل فيها.
در بهشت بازارى هست كه در آن جا چيزى براى خريد و فروش نيست جز تصوير مردان و
زنان و وقتى كسى تصويرى را پسندد مانند آن مى شود.
867
إنّ في الجنّة مائة درجة لو أنّ العالمين اجتمعوا في إحداهنّ لو سعتهم.
در بهشت صد درجه هست كه اگر جهانيان در يكى از آن ها مجتمع شوند در آن جاى
گيرند.
868
إنّ في الجنّة ما لا عين رأت و لا أذن سمعت و لا خطر على قلب أحد.
در بهشت چيزها هست كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه در خاطر كسى گذشته
است.
869
إنّ في الحجم شفاء.
حجامت مايه شفاست.
870
إنّ في المال حقّا سوى الزّكاة.
در مال بجز زكاة حقى هست.
871
إنّ في المعاريض لمندوحة عن الكذب.
سخنان گوشه دار وسيله رهائى از دروغ است.
872
إنّ قلب ابن آدم مثل العصفور ينقلب في اليوم سبع مرّات.
دل آدميزاد چون گنجشك است و هر روز هفت بار دگرگون مى شود.
873
إنّ قليل العمل مع العلم كثير و كثير العمل مع الجهل قليل.
كار اندك كه با بصيرت و دانش انجام گيرد بسيار است و كار بسيار كه با نادانى
صورت پذيرد اندكست.
874
إنّ كذبا علي ليس ككذب على أحد فمن كذب عليّ متعمّدا فليتبوّء مقعده من النّار.
دروغ بستن بر من مثل دروغ بستن بر ديگرى نيست هر كه بعمد بر من دروغ بندد در
آتش جاى گيرد.
875
إنّك إن تترك أولادك أغنياء خير من أن تتركهم عالّة.
اگر پس از تو اطفالت بى نياز باشند بهتر است كه محتاج باشند
876
إنّك لا تدع
شيئا اتّقا اللَّه إلّا أعطاك اللَّه خيرا منه.
اگر از ترس خدا از چيزى درگذرى خداوند بهتر از آن را بتو خواهد داد.
877
إنّكم لن تسعوا النّاس بأموالكم و لكن سعوهم بأخلاقكم.
مال شما بهمه مردم نمى رسد پس با اخلاق خود همه را خرسند كنيد.
878
إنّ للتّوبة بابا عرض ما بين مصراعيه ما بين المشرق و المغرب لا يغلق حتّى تطلع
الشّمس من مغربها.
توبه درى دارد كه پهناى آن مانند وسعت مشرق و مغرب است و تا خورشيد از مغرب
طلوع نكند بسته نميشود.
879
إنّ لجهنّم بابا لا يدخله إلا من شفى غيظه بمعصية اللَّه.
جهنم دروازه اى دارد كه فقط كسانى كه خشم خود را بگناه خدا فرو نشانده باشند از
آن داخل ميشوند.
880
إنّ لجواب الكتاب حقّا كردّ السّلام.
جواب نامه مانند جواب سلام لازم است.
881
إنّ للزّوج من المرأة لشعبة ما هي لشي ء.
شوهر در پيش زن مقامى دارد كه هيچ چيز ندارد.
882
إنّ للشّيطان مصالي و فخوحا و إنّ من مصاليه و فخوخه البطر بنعم اللَّه تعالى و
الفخر بعطاء اللَّه و الكبر على عباد اللَّه و اتّباع الهوى في غير ذات اللَّه.
شيطان دامها و تله ها دارد و از جمله دامها و تله هاى وى اينست كه از نعمتهاى
خدا مغرور شوند و به بخششهاى او تفاخر كنند و با بندگان خدا تكبر كنند و خود در كار
وى پير و هوس شوند.
883
إنّ للشّيطان لمّة بابن آدم و للملك لمّة فأمّا لمّة الشّيطان فإيعاد بالشّرّ و
تكذيب بالحقّ و أمّا لمّة الملك فإيعاد بالخير و تصديق بالحقّ فمن وجد ذلك فليعلم
أنّه من اللَّه تعالى فليحمد اللَّه و
من وجد الأخرى فليتعوّذ باللَّه من الشّيطان.
شيطان بآدميزاد نزديكى اى دارد و خداوند نزديكى اى، نزديكى شيطان وعده به بدى و
تكذيب حق است و نزديكى خداوند وعده بنيكى و تصديق حق است هر كه چنين حالى در خود
يافت بداند كه از جانب خداوند است و او را سپاس گزارد و هر كه حال ديگر را در خود
يافت از شيطان بخدا پناه ببرد.
884
إنّ لصاحب الحقّ مقالا.
آنكه حق دارد گفتارى مؤثر دارد.
885
إنّ للطّاعم الشّاكر من الأجر مثل ما للصّائم الصّابر.
پاداش آنكه غذا ميخورد
و شكر ميگزارد مانند روزه دار صبور است
886
إنّ لكلّ أمّة فتنة و إنّ فتنة أمّتي المال.
هر امتى را بليه اى هست و بليه امت من مال است.
887
إنّ لكلّ دين خلقا و إنّ خلق هذا الدّين الحياء.
هر دينى خوى خاص دارد و خوى دين ما حياست.
888
إنّ لكلّ ساع غاية و غاية ابن آدم الموت فعليكم بذكر اللَّه فإنّه يسهّلكم و
يرغّبكم في الآخرة.
هر رهسپارى مقصدى دارد و مقصد آدميزاد مرگ است از ياد خدا غافل مشويد كه ياد
خدا كارها را آسان و شما را بآن جهان راغب مى كند.
889
إنّ لكلّ شجرة ثمرة و ثمرة القلب الولد.
هر درختى ميوه اى دارد و ميوه دل فرزند است.
890
إنّ لكلّ شي ء دعامة و دعامة هذا الدّين الفقه و لفقيه واحد أشدّ على الشّيطان
من ألف عابد.
هر چيزى اساسى دارد و اساس اين دين دانش است و يك دانشمند براى شيطان از هزار
عابد بدتر است.
891
إنّ لكلّ شي ء معدنا و معدن التّقوى قلوب العارفين.
هر چيزى معدنى دارد و معدن پرهيزكارى دل عارفانست.
892
إنّ لكلّ شي ء حقيقة و ما بلغ عبد حقيقة الإيمان حتى يعلم أنّ ما أصابه لم يكن
ليخطئه و ما أخطاءه لم يكن ليصيبه.
هر چيزى حقيقتى دارد و بنده بحقيقت ايمان نميرسد مگر اينكه بداند كه هر چه باو
رسيده ممكن نبود نرسد و هر چه بدو نرسيده ممكن نبود برسد.
893
إنّ للَّه تعالى أقواما يختصّهم بالنّعم لمنافع العباد و يقرّها فيهم ما بذلوها
فإذا منعوها نزعها منهم فحوّلها إلى غيرهم.
خداوند را گروههاست كه نعمتهاى خويش خاص ايشان كند تا بندگان را منتفع كنند و
مادام كه دهش كنند نعمت را بنزد ايشان نگهدارد و چون امساك كنند از آنها بگيرد و
بديگران دهد.
894
إنّ للَّه تعالى عبادا اختصّهم بحوائج النّاس، يفزع النّاس إليهم في حوائجهم
أولئك الآمنون من عذاب اللَّه.
خداوند را بندگانست كه خاص حوائج مردمان كرده است و كسان در حوائج خويش بايشان
پناه برند آنها از عذاب خدا ايمنند.
895
إنّ للَّه عبادا خلقهم لحوائج النّاس.
إنّ للَّه عبادا يعرفون النّاس بالتّوسّم.
خداوند بندگانى دارد كه آن ها را براى رفع حاجات مردم خلق كرده است.
خداوند بندگانى دارد كه مردم را بفراست شناسند.
896
إنّ للَّه عند أقوام نعما يقرّها عندهم ما داموا في حوائج النّاس ما لم يملّوا
فإذا ملّوا نقلها اللَّه إلى غيرهم.
خداوند پيش بعضى مردم نعمت هائى دارد كه تا وقتى از انجام حوائج مردم باز
نميمانند نعمت خود را پيش آنها نگاه ميدارد و همين كه از اين كار باز ماندند نعمت
را به اشخاص ديگر منتقل ميكند.
897
إنّ للَّه ملائكة في الأرض تنطق على ألسنة بني آدم بما في المرء من الخير و
الشّرّ.
خداوند در زمين فرشتگانى دارد كه بزبان آدميزادگان سخن مى گويند و از بد و نيك
كسان خبر دهند.
898
إنّ للَّه ملكا ينادي عند كلّ صلاة: يا بني آدم قوموا إلى نيرانكم الّتي أو
قدتموها على أنفسكم فأطفؤها بالصّلاة.
خداوند فرشته اى دارد كه هنگام نماز بانگ ميزند آدميزاده گان برخيزيد و آتشهائى
را كه بر خويشتن افروخته ايد بنماز خاموش كنيد.
899
إنّ ما قدّر في الرّحم
سيكون
آنچه در شكم مادر مقدر شده شدنى است.
900
إنّ مثل الّذي يعمل السّيّئات ثمّ يعمل الحسنات كمثل رجل كانت عليه درع ضيّقة
قد خنقته ثمّ عمل حسنة فانفكّت حلقة ثمّ عمل أخرى فانفكّت الاخرى حتّى يخرج إلى
الأرض.
آن كس كه كارهاى بد ميكند سپس كارهاى نيك ميكند مانند مرديست كه زره تنگ بتن
دارد و نفس او را تنگ ميكند، كار نيكى ميكند و حلقه اى از آن گشوده مى شود سپس كار
نيك ديگرى مى كند و حلقه ديگرى گشوده مى شود تا بزمين مى افتد.
