پاورقی : 1 - دو نوع منفعت نيست بلكه هر مالی هم قابليت مصرف شدن دارد و هم قابليت توليد . حد اقل از قدرت توليد ، مال التجاره واقع شدن است . احيانا ممكن است مالی قابليت مصرف داشته باشد و قابليت توليد نداشته باشد مثل منافع خانهای كه با استيجار تملك شده ، و ممكن است بر عكس قابليت توليد داشته باشد و قابليت مصرف نداشته باشد مثل بعضی از بذرها ، و به هر حال ماليت دارد . 2 - آيا مقصود اين است كه خود مال التجاره ارزشش به واسطه اين قابليت است يا مقصود اين است كه اين قابليت ارزش علاوه ايجاد میكند ؟ اما شق اول بالضروره باطل است ، و اما شق دوم : پس خود قابليت ، امر ارزشداری است و خود اين امر ارزشدار به فروش میرسد خواه به فعليت برسد يا نرسد . و اما اينكه گفته شده اگر منفعتی به دست نيايد كشف میكند كه مالك از اول مالك آن نبوده ، دليل بر اين است كه خود قابليت ارزش ندارد ، ارزش مربوط است به همان منفعت و البته آن منفعت مادامی تعلق دارد به مالك اولی كه اصل مال در ملك او باشد >