بيمه مسئوليت يا بيمه شخص ثالث

باقی می‏ماند بيمه مسئوليت يا در اصطلاح امروزه بيمه شخص ثالث كه‏
اتفاقا مسئله بسيار دامنه داری در فقه است . مثلا بيمه‏گر اتومبيلی را
بيمه می‏كند كه اگر به وسيله اين اتومبيل به اتومبيل ديگری صدمه وارد شد ،
خسارت آن اتومبيل ديگر را بپردازد . در موضوع بيمه ، مسلم هيچ بيمه‏ای‏
شامل خسارت وارد كردن‏های عمدی نمی‏شود . اگر غير از اين باشد ، همه نظمها
مختل می‏شود . يعنی هيچگاه مؤسسه بيمه اينطور بيمه نمی‏كند كه من اتومبيل‏
تو را بيمه می‏كنم كه حتی اگر عمدا آن را آتش زدی پولش را به تو بدهم .
در قوانين بيمه هم می‏گويند يكی از شرائط بيمه اين است كه خسارت را
صاحب مال عمدا وارد نكرده باشد . پس بيمه در مورد خسارتهای غير عمدی‏
است . اگر كسی به عمد با اتومبيل خود به اتومبيل ديگری خسارتی وارد كند
، مسلم در اينجا بيمه‏گر تعهدی ندارد . اما صحبت در جايی است كه او به‏
عمد نزده ولی به هر حال زده ولو منشأش اين است كه از قانون راهنمايی و
رانندگی تخلف كرده . از نظر قانون اين شخص مسئول خسارتی است كه بر
اتومبيل شخص ديگر وارد شده . مؤسسه بيمه اين خسارت را متعهد می‏شود .
اين مسئله از نظر فقه اينطور مطرح است كه در خسارتهای غير عمدی كه‏
انسان بر شخص ديگر وارد می‏كند ، حدود ضمانش چقدر است ؟ كسی كه خسارت‏
وارد كرده ، خودش بايد ضامن باشد تا بيمه‏گر از طرف او عهده‏دار شود .
اگر شرعا ضامن نباشد ، مؤسسه بيمه چه چيزی را می‏خواهد بدهد ؟ ! .
برای توضيح مطلب ابتدا اين مسئله بايد روشن شود كه اگر