فوت ، ممكن است بيمه‏گزار شخص سومی باشد . و لهذا گفتيم كه اين نوع‏
بيمه ، از آن جهت مكروه است كه آن شخص سوم هميشه انتظار فوت بيمه شده‏
را دارد . اشكال ديگری نيز در اينجا وجود دارد و آن اين است كه در اين‏
عمل ، ماهيت بيمه برای شخص سوم وجود ندارد . چون گفتيم ماهيت بيمه ،
تأمين به معنی رفع نگرانی است . برای خود بيمه شده يا ورثه‏اش اين‏
ماهيت وجود دارد نگرانی انسان برای ورثه و كسان يا دوستان خود يك امر
عقلائی است ولی يك شخص سوم كه چنين كاری می‏كند برای اينكه خودش آن پول‏
را دريافت كند ، اين عمل برای او فقط شرط بندی است . يعنی آن ماهيت‏
تأمينی در اينجا وجود ندارد . بنابراين ، اين قسم از بيمه كه مؤسسات‏
بيمه آن را جايز می‏دانند ، شرعا اشكال پيدا می‏كند .
سؤال كننده : اگر شخص بچه خودش را بيمه كند چه حالتی دارد ؟
جواب : در اين صورت طرف معامله كه بيمه‏گزار است نگرانی ندارد .
سؤال كننده : شخص بچه‏اش را بيمه می‏كند ، می‏گويد اگر او فوت كرد ،
مثلا صد هزار تومان می‏گيرم .
جواب : نه ، اين پول به جبران يك نگرانی نيست و بنابراين از اين‏
جهت اشكال پيدا می‏كند .
سؤال : در بيمه به شرط حيات ، مبلغی كه بيمه‏گزار می‏پردازد نامعلوم‏
است زيرا اگر چه گفته است كه مثلا ده سال مبلغی را می‏پردازد ، اما ممكن‏
است كه يك سال بيشتر موفق به پرداخت پول شود . لذا مبلغ ، مجهول می‏شود
. آيا اين مجهول بودن