مقرراتی را قبول كرده‏ايم . در اين صورت مانعی ندارد . ولی حق هم دارد .
اين گمركها به نظر من اشكالی ندارد .
س : در مورد بيمه مسئوليت در ابتدای بحث فرموديد كسانی كه ارث‏
می‏برند ، همانها به ترتيب ضامن هستند . در قاعده من اتلف هم فرموديد
خود شخص ضامن است . اينها با هم تناقض پيدا می‏كند چرا كه فرضا كسی‏
ضرری به ديگری می‏زند و ديه‏ای برای او واجب می‏شود كه وراثش بايد آن را
بپردازند و ديگری خودش ضامن می‏شود !
ج : قاعده من اتلف در ضمانت مالی است و در حالی كه آن مسئله در
ضمانت جزائی و جنائی است . اين قاعده مربوط به تلف كردن مال كسی است‏
، ولی آن مسئله در ديه‏هائی است كه بر جان كسی وارد می‏آيد .
س : در مورد مكره كه فرموديد در مسئله دماء ، خودش مسئول است و در
مسئله ضرر مالی اكراه كننده ضامن است ، حالا اگر كسی را مجبور كرده‏اند كه‏
برود يكی را بزند ، او هم رفته زده و ضرر بدنی وارد كرده مثلا دستش يا
سرش را شكسته . اينجا چه بايد كرد ؟
ج : اگر كسی كه مجبور شده ، به اشد از آن كار اجبار شده ، باز هم آن‏
اجبار كننده ( مكره ) ضامن است نه اكراه شونده ( مكره ) .
س : در مورد مثالی كه زديد : فرضا فردی در خانه‏ای را باز بگذارد . . .
، اگر خود اين آدم با آن دزد شريك باشد چطور ؟
ج : خوب مسلما خود او هم دزد به حساب می‏آيد و هر دو مشتركا ضامن‏
خواهند بود .