آن است شايد متری 50 تومان هم درآمد نداشته باشد ، در اثر اينكه آن
سرمايه داری كه كارخانه قالی باقی را توليد كرده مقداری بر قيمت آن
میافزايد و مقدار بيشتری در اثر گردش در بازار بر قيمت آن افزوده میشود
، به قيمت مثلا متری هزار تومان به دست مصرف كننده میرسد . بايد حساب
كرد كه وام بستانكاران كه فقط مورد احتياج بازرگانان است نه مورد احتياج
كسانی كه طرح كشاورزی يا صنعتی دارند ، آيا يك امر ضروری هست كه بعد ما
دنبال راه حلش برويم يا نه ؟ به نظر من اين وام يك امر چندان ضروری
نيست . كسی كه جنسش را نسيه فروخته ، سودش را بعد میبرد . چه لزومی
دارد كه حتما يك معامله بيهوده هم ايجاد كند ؟ !
عرايض من در اينجا پايان پذيرفت .
|