اشياء مثل بيمه اتومبيل ، بيمه كالای تجارتی ، بيمه آتش سوزی و . . . اگر
زمانشان مشخص باشد ، بلا اشكال‏اند . در برخی از بيمه‏های اشخاص نيز مثل‏
بيمه‏های اشياء ، شبهه و اشكالی وجود ندارد ، مانند بيمه امراض كه شخص‏
خودش را بيمه می‏كند ، به اين ترتيب كه ماهانه يا سالانه مبلغی را به‏
مؤسسه بيمه می‏پردازد و در مقابل ، بيمه‏گر متعهد می‏شود كه اگر او در مدت‏
مقرر بيمار شد ، مبلغ معينی را به وی بپردازد و يا او را معالجه نمايد .
همين طور است بيمه از كار افتادگی كه شخصی متعهد می‏شود مثلا ماهی يا سالی‏
فلان مقدار بپردازد و در مقابل ، اگر سانحه‏ای برايش پيش آمد كه به موجب‏
آن از كار كردن افتاد ، فلان مبلغ از مؤسسه بيمه بگيرد . اين نوع بيمه نيز
مثل بيمه‏های اشياء ، اشكال و شبهه‏ای ندارد .

بيمه عمر

ولی در بيمه‏های اشخاص ، در بيمه عمر كه آن طور كه تشريح كرده‏اند دو
گونه است : يكی بيمه به شرط فوت و ديگر ، بيمه به شرط حيات ، شبهه ربا
وجود دارد بلكه اساسش ربا است و بيمه در آن يك امر فرعی است . در
بيمه به شرط فوت ، شخص اينطور قرار داد بيمه می‏بندد كه مثلا از حالا تا
ده سال ديگر ، ماهانه يا سالانه فلان مبلغ می‏پردازد و اگر در خلال اين مدت‏
فوت كرد ، مؤسسه بيمه متعهد است كه فلان مبلغ به ورثه او بپردازد . اين‏
در صورتی است كه خودش پول بيمه را بدهد . گاهی شخص سومی می‏آيد كسی را
بيمه می‏كند به شرط فوت . به مؤسسه بيمه می‏گويد من برای فلان كس سالی فلان‏
مبلغ می‏پردازم به شرط اينكه اگر او در اين بين فوت كرد ، تو اين مقدار
به من بدهی . در اين صورت شخص بيمه شده ديگر طرف