" اگر " به ميان آورند و مثلا صيغه را اينطور جاری كنند : من خانه خودم
را به تو اجاره میدهم به شرط اينكه پدرم از سفر حج برگردد ، اين تعليق
است و معامله باطل میباشد . معامله بايد منجز باشد و " اگر " نبايد در
آن وجود داشته باشد . و لهذا در باب اجاره هم صحيح نيست كسی بگويد : من
اين را برای مدت ده سال از تو اجاره میكنم در صورتی كه از اينجا نروم .
اجاره برای مدت معين است . فقط میتواند خيار فسخ قرار دهد كه آنرا بهم
بزند ، و الا از نظر فقه ، طبيعت عقد ، تعليق بر نمیدارد . آنوقت در
مسئله بيمه به شرط حيات و بيمه به شرط فوت ، اين اشكال به وجود میآيد
كه علاوه بر اينكه مدت بايد مشخص باشد ، تنجيز هم بايد داشته باشد و
نبايد تعليق داشته باشد . يعنی طبق اين قاعده ، بيمهگزار بايد در تمام
اين مدت حق بيمه را بپردازد اعم از اينكه در اين بين بميرد يا زنده
بماند ، و حال آنكه قراردادهای بيمه ظاهرا اينطور نيست . در قرارداد
بيمه اگر فوت حاصل شد ، ديگر از بيمهگزار چيزی نمیگيرند و اين خود يك
اشكال است .
سؤال كننده : مؤسسه بيمه میتواند ببخشد .
جواب : میتواند ببخشد ولی قرارداد چگونه است ؟ اگر از ابتدا در متن
قرارداد تعليق وجود داشته باشد ، معامله از اصل باطل است .
سؤال كننده : بانك وام مسكن میدهد و میگويد اگر تا ده سال توانستی ،
قسط اين وام را بده ، اگر فوت كردی ، نمیخواهم .
جواب : نه ، بانك اكنون تعهد میكند كه بعد ببخشد . به او قرض میدهد
و با او قرارداد میكند كه اگر فوت كردی ، من بقيه
|