فوت ، ممكن است بيمهگزار شخص سومی باشد . و لهذا گفتيم كه اين نوع
بيمه ، از آن جهت مكروه است كه آن شخص سوم هميشه انتظار فوت بيمه شده
را دارد . اشكال ديگری نيز در اينجا وجود دارد و آن اين است كه در اين
عمل ، ماهيت بيمه برای شخص سوم وجود ندارد . چون گفتيم ماهيت بيمه ،
تأمين به معنی رفع نگرانی است . برای خود بيمه شده يا ورثهاش اين
ماهيت وجود دارد نگرانی انسان برای ورثه و كسان يا دوستان خود يك امر
عقلائی است ولی يك شخص سوم كه چنين كاری میكند برای اينكه خودش آن پول
را دريافت كند ، اين عمل برای او فقط شرط بندی است . يعنی آن ماهيت
تأمينی در اينجا وجود ندارد . بنابراين ، اين قسم از بيمه كه مؤسسات
بيمه آن را جايز میدانند ، شرعا اشكال پيدا میكند .
سؤال كننده : اگر شخص بچه خودش را بيمه كند چه حالتی دارد ؟
جواب : در اين صورت طرف معامله كه بيمهگزار است نگرانی ندارد .
سؤال كننده : شخص بچهاش را بيمه میكند ، میگويد اگر او فوت كرد ،
مثلا صد هزار تومان میگيرم .
جواب : نه ، اين پول به جبران يك نگرانی نيست و بنابراين از اين
جهت اشكال پيدا میكند .
سؤال : در بيمه به شرط حيات ، مبلغی كه بيمهگزار میپردازد نامعلوم
است زيرا اگر چه گفته است كه مثلا ده سال مبلغی را میپردازد ، اما ممكن
است كه يك سال بيشتر موفق به پرداخت پول شود . لذا مبلغ ، مجهول میشود
. آيا اين مجهول بودن
|