نكات روايات
1 - از احاديث « لا ربا الا فی النسيئة » استفاده میشود كه ابن عباس و ديگران ( 1 ) از قرآن حرمت ربا را النقد را ( كه منحصر در همان ربای معاملی است ) نمیفهميدهاند . و اين مؤيد مطلبی است كه ما در سابق گفتهايم كه ربای متعارف در اهل جاهليت فقط ربای قرضی بوده است ، ( 2 ) و عقل و اعتبار هم مؤيد اين نظر است ، زيرا اصل در ربا ، ربا در قرض است و لذا در دنيای غير اسلام هم ربای معاملی وجود ندارد . ربای معاملی فقط به منظور حيله در ربای قرضی به ذهن رسيده است و پيغمبر اكرم ( ص ) برای حفظ حريم ربای قرضی ، ربای معاملی را هم تحريم كرده است . بنابراين آيه فقط ناظر به ربای متعارف بين اهل جاهليت است و آن همان ربای قرضی است .پاورقی : 1 - ابن عباس ، اسامه ، زيد بن ارقم ، ابن زبير قائل به حرمت رباء النقد نبودهاند . ( تذكره علامه ) . 2 - و اما ربای نسيئه ممكن است به صورت قرض باشد و ممكن است به صورت معامله نسيئه باشد .