مشهد يا لااقل به يك شهری كه در آن عزاداريی بشود . گفتيم بالاخره ده هم‏
هر چه باشد لابد يك مراسمی در آن هست . پرسيديم ، معلوم شد يك تكيه‏ای‏
مثلا هست و آنجا مردم اقامه عزاداری می‏كنند . رفتيم ديديم يك بابا روضه‏
خوان دهاتی در آنجا رفت منبر . وقتی كه رفت بالای منبر نشست ديدم خادم‏
مسجد رفت يك دامن سنگ آورد ريخت در دامن اين آقای مداح يا روضه خوان‏
. من تعجب كردم كه اين برای . چيست ؟ مقداری روضه خواند ولی كسی گريه‏
نكرد . گفت چراغها را خاموش كردند . شروع كرد سنگ پراندن به سر اين و
آن ، فرياد مردم بلند شد ، جيغ و داد مردم بلند شد و بالاخره گريه كردند .
بعد كه كار تمام شد من به او گفتم اين چه كاری بود ؟ اين جنايت است و
ديه دارد ، چرا اين كار را كردی ؟ گفت اين مردم برای امام حسين جز از
اين راه گريه نمی‏كنند . به هر حال بايد اشك مردم را جاری كرد ، از هر
وسيله شده بايد استفاده كرد .
ايشان می‏گويد اين مطلب غلط است ، " از هر وسيله شده " يعنی چه ؟ !
مگر امام حسين آن‏قدر مصائب جانسوز ندارد ؟ ! اگر او دل دارد ، اگر او
محبت امام حسين را دارد ، اگر واقعا شيعه امام حسين است كه تو روضه‏
راست هم بخوانی گريه می‏كند ، و اگر دل ندارد ، اگر محبت امام حسين را
ندارد ، اگر حسين را نمی‏شناسد ، می‏خواهم صد سال هم گريه نكند ، اين چه‏
وسيله‏ای است كه تو داری استخدام می‏كنی ؟ !
پس اين مطلبی كه عرض كردم كه برای حقيقت از هر وسيله‏ای نمی‏شود
استفاده كرد منظورم ايمان است و منظور ايشان هم