قرآن درباره مبلغ ، اول شرطی كه در اين آيه ذكر میكند خشية الله است
كه از خدا بينه و بين الله بترسد . يعنی آنچنان هيبت و عظمت الهی در
قلبش ورود دارد كه تا تصور يك گناه در قلبش پيدا میشود ، اين خشيت ،
گناه را عقب میزند .
« و لا يخشون احدا الا الله ».
و جز خدا از احدی نمیترسند .
از خدا میترسد و از غير خدا از احدی نمیترسد . البته خشيت يك معنای
خاصی دارد كه با خوف فرق میكند . " خوف " يعنی نگران عاقبت و آينده
بودن ، فكر و تدبير برای آينده و عاقبت يك كار كردن . ولی " خشيت "
آن حالتی است كه ترس بر انسان مسلط میشود و انسان جرأت را از دست
میدهد . جرأت خود را از دست دادن يعنی شجاعت نداشتن ، شهامت نداشتن ،
اما تدبيرهای عاقلانه برای نگرانيهايی كه در عاقبت كار ممكن است پيش
بيايد غير از اين است كه انسان جرأت و شهامتش را از دست بدهد . قرآن
میگويد : داعيان الی الله و مبلغان حقيقی ، در مقابل خدا ، خشيتالهی
دارند ، جرأت و تجری بر خدا يك ذره در وجودشان نيست ، ولی در مقابل
غير از خدا جرأت محض هستند و يك ذره خود را نمیبازند . « و لا يخشون
احدا الا الله ».
از خصوصيات ديگر در سيره انبياء و بالخصوص در سيره پيغمبر اكرم همين
مسئله جرأت يعنی خود را نباختن و استقامت داشتن است كه در زندگی
پيغمبر اكرم بسيار نمايان است . يك فرنگی كتابی نوشته است به نام "
محمد پيغمبری كه از نو بايد
|