« و انزلنا اليك الكتاب بالحق مصدقا لما بين يديه من الكتاب ومهيمنا
عليه »( 1 ) .
ما اين كتاب را بحق فرود آورديم در حالی كه تاييد و تصديق می‏كند كتب‏
آسمانی پيشين را و حافظ و نگهبان آنهاست .
از نصوص اسلامی بر می‏آيد كه همه پيامبران به حكم اينكه مقدمه ظهور
نبوت كلی و ختمی و قانون اساسی يگانه الهی بوده‏اند ، موظف بوده‏اند كه‏
نويد اكمال و اتمام دين را در دوره ختميه به امتهای خود بدهند . خداوند
از همه پيامبران چنين پيمانی گرفته است . در نهج البلاغه ، خطبه اول بيان‏
جالبی در اين زمينه است :
« ولم يخل سبحانه خلقه من نبی مرسل او كتاب منزل او حجه لازمه او محجه‏
قائمه ، رسل لا تقصربهم قله عددهم و لا كثره المكذبين لهم ، من سابق سمی له‏
من بعده او غابر عرفه من قبله ، علی ذلك نسلت القرون و مضت الدهور و
سلفت الاباء و خلفت الابناء ، الی ان بعث الله محمدا رسول الله صلی الله‏
عليه و آله لانجاز عدته و تمام نبوته ، ماخوذا علی النبيين ميثاقه مشهوره‏
سماته ، كريما ميلاده » .
خداوند هرگز خلق را از وجود يك پيامبر يا كتاب آسمانی يا حجت كافی‏
يا طريقه روشن خالی نگذاشته است ، فرستادگانی كه اندكی عدد آنها و
بسياری عدد مخالفانشان

پاورقی :
. 1 مائده / . 48