مسلمين همواره قرآن را با آهنگهای مخصوص تلاوت كرده و می‏كنند كه مخصوص‏
قرآن است .
در دستورهای دينی رسيده است كه قرآن را با آهنگ خوش بخوانيد ائمه‏
اطهار گاهی قرآن را در خانه های خود با آهنگی چنان دلربا می‏خواندند كه‏
مردم كوچه را متوقف می‏كرد هيچ سخن نثری مانند قرآن آهنگ پذير نيست ،
آن هم آهنگهای مخصوصی كه متناسب با عوالم روحانی است نه آهنگی مناسب‏
مجالس لهو پس از اختراع راديو هيچ سخن روحانی نتوانست با قرآن از نظر
زيبايی و تحمل آهنگهای روحانی برابری كند علاوه بر كشورهای اسلامی ،
كشورهای غير اسلامی نيز از نظر زيبايی و آهنگ ، قرآن را در برنامه های‏
راديويی خويش گنجانيدند عجيب اين است كه زيبايی قرآن زمان و مكان را
در نورديده و پشت سر گذاشته است بسياری از سخنان زيبا مخصوص يك عصر
است و با ذائقه عصر ديگر جور در نمی‏آيد و يا حداقل مخصوص ذوق و ذائقه‏
يك ملت است كه از فرهنگی مخصوص برخوردار می‏باشند ، ولی زيبايی قرآن‏
نه زمان می‏شناسد و نه نژاد و نه فرهنگ مخصوص .
همه مردمی كه با زبان قرآن آشنا شدند آن را با ذائقه خود مناسب يافتند
هر چه زمان می‏گذرد و به هر اندازه ملتهای مختلف با قرآن آشنا می‏شوند ،
بيش از پيش مجذوب زيبايی قرآن می‏شوند .
يهوديان و مسيحيان متعصب و پيروان برخی از مذاهب ديگر در طول چهارده‏
قرن اسلامی انواع معارضه ها برای تضعيف مقام قرآن كرده اند ، گاهی نسبت‏
تحريف داده اند و گاهی در برخی قصه های قرآن خواسته اند تشكيك كنند و
گاهی به شكلی ديگر عليه قرآن فعاليت كرده اند ، ولی هيچ گاه به خود
نديده اند كه از سخنوران