اما مصونيت از اشتباه :
مصونيت از اشتباه نيز مولود نوع بينش پيامبران است اشتباه همواره از آنجا رخ میدهد كه انسان به وسيله يك حس درونی يا بيرونی با واقعيتی ارتباط پيدا میكند و يك سلسله صورتهای ذهنی از آنها در ذهن خود تهيه میكند و با قوه عقل خود آن صورتها را تجزيه و تركيب میكند و انواع تصرفات در آنها مینمايد ، آنگاه در تطبيق صورتهای ذهنی به واقعيتهای خارجی و در ترتيب آن صورتها گاه خطا و اشتباه رخ میدهد اما آنجا كه انسان مستقيما با واقعيتهای عينی به وسيله يك حس خاص مواجه است و ادراك واقعيت عين اتصال با واقعيت است نه صورتی ذهنی از اتصال با واقعيت ، ديگر خطا و اشتباه معنی ندارد پيامبران الهی از درون خود با واقعيت هستی ارتباط و اتصال دارند در متن واقعيت ، اشتباه فرض نمیشود ، مثلا اگر ما صد دانه تسبيح را در ظرفی بريزيم و باز صد دانه ديگر را ، و اين عمل را صد بار تكرار كنيم ، ممكن است ذهن ما اشتباه كند و خيال كند اين عمل نود و نه بار و يا صد و