آنكه خود اقبال تصريح می‏كند كه تجربه باطنی برای هميشه باقی است و از
نظر اسلام تجربه درونی يكی از منابع سه گانه معرفت است ( 1 ) اقبال شخصا
گرايش عرفانی شديدی دارد و به الهامات معنوی سخت معتقد است . او خود
می‏گويد :
" اين انديشه به آن معنی نيست كه " تجربه باطنی " كه از لحاظ
كيفيت تفاوتی با " تجربه پيغمبرانه " ندارد ، اكنون ديگر از آنكه‏
واقعيتی حياتی باشد منقطع شده است قرآن " انفس " ( خود ) و " آفاق‏
" ( جهان ) را منابع علم و معرفت می‏داند خدا نشانه های خود را ، هم در
تجربه درونی آشكار می‏سازد و هم در تجربه بيرونی ، و وظيفه آدمی آن است‏
كه معرفت بخشی همه سيماهای تجربه را در معرض قضاوت قرار دهد انديشه‏
خاتميت را نبايد به اين معنی گرفت كه سرنوشت نهايی زندگی ، جانشين شدن‏
كامل عقل به جای عاطفه است ، چنين چيزی نه ممكن است نه مطلوب ارزش‏
عقلانی اين انديشه در آن است كه در برابر تجربه باطنی ، وضع مستقل‏
نقادانه ای

پاورقی :
. 1 دو منبع ديگر عبارت اند از طبيعت و تاريخ .