مقام طبيعی مرد ، در حيات خانوادگی
از نظر اسلام منتهای اهانت و تحقير برای يك زن اينست كه مرد بگويد من ترا دوست ندارم ، از تو تنفر دارم ، و آنگاه قانون بخواهد بزور و اجبار آن زن را در خانه آنمرد نگهدارد . قانون ميتواند اجبارا زن را در خانه مرد نگهدارد ، ولی قادر نيست زن را در مقام طبيعی خود در محيط زناشوئی ، يعنی مقام محبوبيت و مركزيت نگهداری كند . قانون قادر است مرد را مجبور به نگهداری از زن و پرداخت نفقه و غيره بكند ، اما قادر نيست مرد را در مقام و مرتبه يك فداكار و بصورت يك نقطه " گردان " در گرد يك نقطه مركزی نگهدارد . از اين رو هر زمان كه شعله محبت و علاقه مرد خاموش شود ازدواج از نظر طبيعی مرده است . اينجا پرسش ديگری پيش میآيد و آن اينكه اگر اين شعله از ناحيه زن خاموش بشود چطور ؟ آيا حيات خانوادگی با از ميان رفتن علاقه زن بمرد باقی است يا از ميان ميرود ؟ اگر باقی است چه فرقی ميان زن و مرد است كه سلب علاقه مرد موجب پايان حيات خانوادگی ميشود و سلب علاقه زن موجب پايان اين حيات