" پيشكش " تقديم پدر زن ميكرده است و رسم مهر از اينجا ناشی شده است‏
.
ميگويند - مرد از آنوقتی كه سيستم " مادر شاهی " را ساقط كرد و سيستم‏
" پدر شاهی " را تأسيس نمود زن را در حكم برده و لااقل در حكم اجير و
مزدور خويش قرار داد و به او بچشم يك ابزار اقتصادی كه احيانا شهوت او
را نيز تسكين می‏داد نگاه ميكرد . به زن استقلال اجتماعی و اقتصادی نمی‏داد
. محصول كارها و زحمات زن متعلق بديگری يعنی پدر يا شوهر بود . زن حق‏
نداشت به اراده خود شوهر انتخاب كند و به اراده خود و برای خود فعاليت‏
اقتصادی و مالی داشته باشد و در حقيقت پولی كه مرد بعنوان مهر می‏داده و
مخارجی كه بعنوان نفقه می‏كرده است در مقابل بهره اقتصادی بوده كه از زن‏
در ايام زناشوئی ميبرده است .

مهر در نظام حقوقی اسلام

مرحله پنجمی هم هست كه جامعه‏شناسان و اظهار نظر كنندگان درباره آن‏
سكوت می‏كنند ، در اين مرحله مرد هنگام ازدواج يك " پيشكشی " تقديم‏
خود زن می‏كند و هيچيك از والدين حقی به آن پيشكشی ندارند ، زن در عين‏
اينكه از مرد پيشكشی دريافت ميدارد استقلال اجتماعی و اقتصادی خود را حفظ
می‏كند ، اولا به اراده خود شوهر انتخاب می‏كند نه به اراده پدر يا برادر ،
ثانيا در مدتی كه در خانه پدر است ، همچنين در مدتی كه بخانه شوهر ميرود
كسی حق ندارد او را بخدمت خود بگمارد و استثمار كند ، محصول كار و
زحمتش بخودش تعلق دارد نه بديگری و در معاملات