بطرف ديگر يا ابوين او برای وصلت منظور داده است مطالبه كند . اگر عين‏
هدايا موجود نباشد ، مستحق قيمت هدايائی خواهد بود كه عادتا نگاه داشته‏
ميشود . مگر اينكه آن هدايا بدون تقصير طرف ديگر تلف شده باشد " .
اين ماده مربوط به اشيائيست كه طرفين بيكديگر اهدا ميكنند و چنانكه‏
ملاحظه ميفرمائيد در اين ماده هيچگونه قيد نشده است كه يكطرف بدون علت‏
موجه وصلت را بهمزده باشد ، قيد " بدون علت موجه " استنباط بی جائی‏
است كه آقای مهدوی كرده‏اند .
عجبا كسانی كه از درك مفهوم چند ماده ساده قانون مدنی ناتوانند ( با
اينكه يك عمر كارشان بررسی آنها بوده است و سالها بودجه مملكت را بنام‏
تخصص فنی در درك اين قوانين مصرف كرده‏اند ) چگونه داعيه تغيير قوانين‏
آسمانی را كه هزاران ملاحظات و ريزه‏كاريها در آنها بكار رفته است در سر
می‏پرورانند . اين نكته نيز ناگفته نماند كه آقای مهدوی تا پنج سال قبل كه‏
مشغول تأليف كتاب " پيمان مقدس يا ميثاق ازدواج " بوده‏اند ، جمله‏
بالا را بصورت " بدون علت و موجبی " قرائت ميكرده‏اند . در كتاب‏
خودشان فصل مشبعی داد و فرياد راه انداخته‏اند كه مگر در دنيا كاری بدون‏
علت و موجب ممكن است ، اما اخيرا متوجه شده‏اند كه سالها اين جمله را
غلط قرائت ميكرده و ميفهميده‏اند و جمله مزبور " بدون علت موجهی "
بوده است .
از ايرادات ديگری كه در فصل خواستگاری به نويسنده پيشنهادها وارد است‏
، فعلا صرفنظر ميكنم .