مسأله ارث

دنيای قديم يا به زن اصلا ارث نميداد و يا ارث ميداد ، اما با او
مانند صغير رفتار ميكرد ، يعنی به او استقلال و شخصيت حقوقی نميداد .
احيانا در بعضی از قوانين قديم جهان اگر به دختر ارث ميدادند و به‏
فرزندان او ارث نمی‏دادند ، بر خلاف پسر كه هم خودش ميتوانست ارث ببرد
و هم فرزندان او ميتوانستند و ارث مال پدر بزرگ بشوند ، و در بعضی از
قوانين ديگر جهان كه به زن مانند مرد ارث ميدادند نه به صورت سهم قطعی‏
و به تعبير قرآن " نصيبا مفروضا " بود ، بلكه به اين صورت بود كه به‏
مورث حق ميدادند كه درباره دختر خود نيز اگر بخواهد وصيت كند .
تاريخچه ارث زن طولانی است ، محققين و مطلعين بحث‏های فراوانی كرده و
نوشته‏های زيادی در اختيار گذاشته‏اند لزومی نمی‏بينم به نقل گفته‏ها و
نوشته‏های آنها بپردازم ، خلاصه‏اش همين بود كه ذكر شد .