نظر مال و ثروت و امكانات يك زندگی آبرومندانه از مرد مستغنی نمايد
بطوری كه طلاق و جدائی از اين نظر برای او نگرانی به وجود نياورد ، زن‏
تمام چيزهائی كه خود برای لانه و آشيانه خود فراهم آورده بايد متعلق بخود
بداند و مرد حق ندارد آنها را از او بگيرد . اينگونه نگرانيها در
رژيمهائی وجود دارد كه زن را مجبور به كار كردن در خانه شوهر ميدانند و
محصول كار او را هم متعلق به شوهر ميدانند نه بخود او . نگرانيهائی هم كه‏
در ميان مردم ما وجود دارد غالبا ناشی از جهالت و بی خبری از قانون‏
اسلامی است .
علت ديگر اين ناراحتی‏ها سوء استفاده مرد از وفاداری زن است ، برخی از
زنان نه بخاطر بی خبری از قانون اسلام بلكه بخاطر اعتماد بشوهران در خانه‏
آنها فداكاری می‏كنند . دلشان می‏خواهد حساب من و تو در كار نباشد . سخن‏
مال من و تو در ميان نباشد . از اينرو در فكر خود و در فكر استفاده از
فرصتی كه اسلام به آنها داده است نمی‏افتند . يك وقت چشم باز می‏كنند كه‏
می‏بينند عمر خود را در فداكاری برای يك عنصر بی وفا صرف كرده‏اند و
فرصتهای كافی كه اسلام به آنها داده است از كف داده‏اند .
اينگونه زنان از اول بايد توجه داشته باشند كه " چه خوش بی مهربانی‏
از دو سر بی " اگر بناست زن از حق شرعی خود در اندوختن مال و ثروت و
تشكيل لانه و آشيانه بنام خود صرف نظر كند و نيروی كار خود را هديه مرد
نمايد . مرد هم در عوض به حكم " « و اذا حييتم بتحيه فحيوا باحسن منها
او ردوها »" بايد به همان اندازه يا بيشتر بعنوان هديه و بخشش نثار زن‏
نمايد ، در ميان