به هر حال اصحاب را جمع كرد ، و خطبه‏ای خواند كه بسيار بسيار غرا و
عالی است . اين خطبه عطف به حادثه‏ای بود كه در عصر همان روز پيش آمده‏
بود .
شنيده‏ايد كه در عصر تاسوعا تكليف يكسره شد و فقط مهلتی داده شد برای‏
فردا ، تكليف قطعی بود ، بعد از قطعی شدن تكليف ابا عبدالله اصحاب را
جمع كردند ، راوی امام زين العابدين عليه السلام است كه خودشان آنجا
بوده‏اند ، ميفرمايد : آن خيمه‏ای كه امام عليه السلام اصحاب خود را در آن‏
خيمه جمع كرد مجاور خيمه‏ای بود كه من در آنجا بستری بودم ، پدرم وقتی‏
اصحابش را جمع كرد ، خدا را ثنا گفت : " « اثنی علی الله احسن الثناء
و احمد علی السراء و الضراء اللهم انی احمدك علی ان اكرمتنا بالنبوش - و
علمتنا القرآن و فقهتنا فی الدين » " : من خدا را ثنا می‏گويم ، عالی‏ترين‏
ثناها ، هميشه سپاسگزار بوده و هستم ، در هر شرايطی ، قرار بگيرم .
آنكه در طريق حق و حقيقت گام برمی‏دارد ، در هر شرايطی قرار بگيرد ،
برای او خير است . مرد حق در هر شرايطی ، وظيفه خاص خويش را می‏شناسد و
با انجام وظيفه و مسئوليت هيچ پيش آمدی شر نيست .
در طريقت پيش سالك هر چه آيد خير او است در صراط المستقيم ای دل‏
كسی گمراه نيست