فرمود يا علی فتنه‏ای است كه امت من بعد از من دچار آن می‏گردند . گفتم‏
آيا شما در روز احد آنگاه كه گروهی از مسلمين شهيد شدند و من از شهادت‏
محروم شدم و اين امر بر من گران آمد ، به من نفرموديد كه مژده بدهم به تو
، شهادت تو در پيش است ؟ فرمود همين طور است ، تو شهادت در پيش‏
داری ، اكنون بگو در آنوقت صبرت چگونه خواهد بود ؟ گفتم يا رسول الله‏
اينجا جای صبر نيست ، جای شكر و سپاس است . آنگاه پيغمبر راجع به‏
فتنه‏ای كه بعد حادث خواهد شد به من توضيحاتی داد .
اينست معنی نشاط شهادت ، علی به اميد شهادت زنده بود ، اگر اين اميد
را از او می‏گرفتند ، خيری در زندگی نمی‏ديد . زندگی برايش بی معنی و
بی‏مفهوم بود .
ما مردم به زبان ، بسيار علی علی می‏گوئيم ، اگر با حرف ، كارها درست‏
شود از ما شيعه‏تر در دنيا نيست ، اما اگر تشيع حقيقتی باشد - كه هست -
و اگر تشيع به معنی علی مابی و علی گونگی باشد كار خيلی مشكل است و همين‏
، يك نمونه است .
از علی عليه السلام كه بگذريم ، افراد ديگری را باز می‏بينيم كه " نشاط
شهادت " دارند .
در دل اينها يك آرزو بود ، كه آيا ممكن است خدا شهادت را به آنها
روزی كند ! يكی از دعاهای معمولی مسلمانان صدر اسلام همين بود ، در
دعاهائيكه از ائمه بما رسيده است