جهان بينی مذهبی
اگر هر گونه اظهار نظر كلی درباره هستی و جهان را جهان بينی فلسفی بدانيم - قطع نظر از اينكه مبدا آن جهان بينی چيست ، قياس و برهان و استدلال است يا تلقی وحی - از جهان غيب بايد جهان بينی مذهبی را يك نوع از جهان بينی فلسفی بدانيم . جهان بينی مذهبی و جهان بينی فلسفی وحدت قلمرو دارند ، برخلاف جهان بينی علمی . ولی اگر نظر به مبدا معرفت و شناسايی داشته باشيم ، مسلما جهان شناسی مذهبی با جهان شناسی فلسفی دو نوع است . در برخی مذاهب مانند اسلام جهان شناسی مذهبی در متن مذهب ، رنگ فلسفی يعنی رنگ استدلالی به خود گرفته است ، بر مسائلی كه عرضه شده است با تكيه بر عقل ، استدلال و اقامه برهان شده است ، از اين رو جهان بينی اسلامی در عين حال يك جهان بينی عقلانی و فلسفی است . از مزايای جهان بينی مذهبی - علاوه بر دو مزيت جهان بينی فلسفی : ثبات و جاودانگی ، و ديگر عموم و شمول - كه جهان بينی علمی و جهان بينی فلسفی محض فاقد آن است ، قداست