اينكه در آخرت بيشتر برخوردار باشند . عبادت كردن برای بهشت مگر جز
عبادت برای برخورداری بيشتر است ؟ عبادت مقدمه برخورداری است و طبعا
هر ذی المقدمه‏ای بر مقدمه‏اش افضل و اشرف است . عبادت فقط وسيله‏ای‏
است برای آن برخورداری . بوعلی در نمط نهم اشارات می‏گويد : " العباده‏
عند غير العارف معامله ما كانه يعمل فی الدنيا لاجره ياخذها فی الاخره هی‏
الاجر و الصواب " . انسان غير عارف عبادت می‏كند آنچنانكه يك كارگر
مزد بگير كار می‏كند . كارگر مزد بگير هدفش پولی است كه می‏گيرد . اگر
پول نباشد هرگز حاضر نيست كار بكند . اين شخص هم عبادت می‏كند برای‏
برخورداری آخرت . بنابراين باز كمال انسان برگشت به برخورداری ، گر چه‏
نه در دنيا بلكه در آخرت .

رد اين نظريه

از نظر منطق اسلام اين مطلب مسلم است كه عبادت برای برخورداری در
آخرت عبادت بسيار ناقصی است . يعنی همينقدر عبادت است كه انسان از
خدا چيزی را می‏خواهد و خدا را وسيله قرار داده است و همين مقدار توجه به‏
خدا دارد كه آخرت و بهشت را از خداوند می‏خواهد و عبادت می‏كند برای‏
اينكه امر خدا را اطاعت كرده باشد تا خدا در عوض به او آخرت را بدهد .
عبادت است ولی عبادتی كه در آن خدا وسيله قرار گرفته است . در اين‏
باره در كلمات ائمه زياد داريم و در نهج البلاغه نيز هست :
« قوم عبدوا الله طمعا و تلك عباده الاجراء ( عباده التجار ) »