قرآن - نه به خاطر احساسات و كينه‏توزی ، بلكه در مواردی كه رسيدن به‏
هدف انسانی و مشروع و الهی متوقف بر آن است - نه تنها كشتن كافر را
اجازه می‏دهد ، كشتن انسان مسلمان را هم اجازه می‏دهد تا چه رسد به خراب‏
كردن يك بارو و چه رسد به كندن چند درخت . پس اين دو مسأله نبايد با
يكديگر اشتباه شود . از اين آيه می‏گذريم .
" « و ما افاء الله علی رسوله منهم »" ، در اسلام از نظر مالی يك "
فی‏ء " داريم و يك " غنيمت " ، يعنی مالهايی كه از چنگال دشمن بيرون‏
آورده می‏شود بعضی نام " غنيمت " دارد و يك حكم دارد و بعضی نام "
فی‏ء " دارد و حكم ديگری دارد . غنيمت عبارت است از آنچه كه در ميدان‏
جنگ به دست سربازان می‏افتد و به وسيله جنگ گرفته می‏شود . هر چيزی كه‏
به وسيله جنگ و به تعبير قرآن با يورش با اسب و شتر - يعنی آنجا كه‏
رسما حمله ، حمله جنگی است - و با زور شمشير گرفته می‏شود آن را " غنيت‏
" می‏گويند، غنائم جنگی از نظر اسلام به پنح قسمت شركت داشته‏اند - تقسيم‏
می‏شود ، چهار قسمت ميان سربازها - همانهايی كه در جنگ شركت داشته‏اند -
تقسيم می‏شود و يك قسمت اختصاص به پيغمبر پيدا می‏كند كه خمس است و
مصرفش همان مصرف خمسی است كه ما می‏دانيم ( « و اعلموا انما غنمتم من‏
شی‏ء فان لله خمسه و للرسول و لذی القربی ») (1).
و اما فی‏ء . فی‏ء عبارت است از اموالی كه از كافر حربی به دست می‏آيد
ولی بدون آنكه زور شمشير در كار باشد ، يعنی دشمن به شكل ديگری ، مثلا به‏
واسطه رعب و ترسش ، از آنجا رفته است . اين را اصطلاحا " فی‏ء "
می‏گويند . در فی‏ء ، سربازان شركت ندارند و در واقع به تعبيری كه بعد
عرض می‏كنيم كه خود قرآن تا آخر سوره اين موضوع

پاورقی :
. 1 انفال / . 41