پاورقی : . 1 نحل / . 128
من عمل علم آن كه بداند عمل میكند و آن كه عمل میكند میداند ، يعنی علم
به دنبال خود عمل میآورد و عمل به دنبال خود علم میآورد . از اين جهت
نظير علوم تجربی است كه عمل است كه علم را توليد میكند و میافزايد و
زياد میكند . اين است كه اين مطلب در قرآن آمده است كه ايمان را به
مرحله عمل برسانيد تا عمل بنوبه خودش بر ايمان شما و بر نورانيت و
روشنايی شما بيفزايد
" « يا ايها الذين امنوا تقوا الله »" . اول امر به تقواست . در
تعبير قرآن تقوا در مقابل احسان است ( « ان الله مع الذين اتقوا و الذين
هم محسنون ») ( 1 ) . تقوا جنبه منفی قضيه است ، يعنی پاكی و طهارت .
اينكه اول امر به تقوا میشود ، چون اول تخليه است ، اول طهارت و پاكی
است . ای اهل ايمان پاك بشويد . يعنی : اين كه گفتيم طاعت و عمل مثبت
بر ايمان و بر نورانيت میفزايد ، شرط اولش پاكی و تقواست . اگر انسان
تقوا را كنار بگذارد يعنی در عين اينكه اهل طاعت است و عمل مثبت خوب
انجام میدهد ولی در مورد عملهای منفی هم اهل خودداری نيست ، مثلش مثل
بيماری است كه دستورهای مثبت طبيب را خوب به كار میبندد ولی
پرهيزهايی را كه او دستور میدهد به كار نمیبندد . اگر گفته فلان غذا و فلان
دوا را بخور اما انگور و خربزه نخور ، آن دواها و غذاها را میخورد ولی
خربزه را هم به جای خودش حسابی میخورد . اين ، نيتجه نمیبخشد يا اگر
نتيجه ببخشد ، اين نتجيهها يكديگر را خنثی میكنند ، يعنی اين روی آن اثر
منفی میگذارد و آن روی اين ، بالاخره آن نتيجه نهايی گرفته نمیشود . اين
است كه " « قد افلح من زكيها » " رستگار شد كسی كه نفس را پاك و
پاكيزه نگه داشت . لذا قبل از آنكه امر به ايمان
پاورقی : . 1 نحل / . 128 |