مقربان . اين جمله معروف است ، به حديث هم نسبت داده میشود . الان من
قطعا نمیدانم كه اين جمله حديث است يا كلام عرفاست كه میگويند : "
« حسنات الابرار سيئات المقربين » " كارهای نيك ابرار ، گناهان است
برای مقربين ، يعنی درجه آنها آنقدر بالا است كه كارهايی كه برای اينها
حسنه و درجه است و اينها را بالا میبرد برای آنها سيئه است و آنها را
پايين میآورد . حسنات اينه در درجه گناهان مقربين است . پس معلوم
میشود فاصله ميان سابقون و اصحاب ميمنه خيلی زياد است .
حال تعريف " سابقين " چيست ؟ اين سابقين ( پيشی گيرندگان ) را
چگونه میتوانيم تعريف كنيم ؟ نميدانيم چگونه بايد تعريف كنيم ولی از
خود كلمه " سابق " و از اينكه اين كلمه در قرآن در جاهای ديگر هم به
كار برده است شايد بشود اين را به دست آورد . سابقون كسانی هستند كه در
همه خيرات پيشیگيرندگان هستند . اهل ميمنه هم مسلم به خيرات رسيدهاند
ولی بعد از همه رسيدهاند . اهل ميمنه - از آياتش هم چنين میشود استفاده
كرد - مردمی هستند كه يا در ابتدا اهل گناه بودهاند و بعد تائب شدهاند و
يا مردمی هستند كه گناه و طاعتشان ، غفلت و تذكشان با يكديگر بوده ولی
در عين حال جانب طاعت و عمل صالج در آنها چربيده است . ولی سابقين و
پيشی گيرندگان اصلا مردمی هستند كه در اين راه هميشه پيشتاز و جلو بودهاند
اينها افرادی نيستند كه يك مدتی در راه ديگر بودهاند يا يك حالت
نوسانی داشته باشند ، گاهی از اين طرف بروند گاهی از آن طرف ولی در
نهايت امر بگوييم در راه راست هستند ، نه ، اينها كسانی هستند كه در هر
كار خيری سابق و مقدم بر ديگران هستند . در آيهای در قرآن داريم كه : "
« ثم اورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا فمنهم ضالم لنفسه و منهم
|