نفر مسلمان با غير مسلمان بايد داشته باشد . اين آيه‏ای كه الان می‏خوانيم‏
اگر چه موضوع ديگری است ولی دقت كه می‏كنيم می‏بينيم باهمان موضوع هم‏
ارتباط دارد . آن موضوع مسأله زن و شوهرهايی است كه زن ، مسلمان می‏شود و
شوهر كافر می‏ماند و يا بر عكس مرد مسلمان می‏شود و زن كافر می‏ماند . در
صدر اسلام بيشتر قضيه به اين شكل بود يعنی به شكل ابقاء بود . چون مردم‏
همه مشرك بودند ، اغلب اين جور بود كه خانواده‏ها با يكديگر مسلمان‏
می‏شدند و اشكالی پيش نمی‏آمد . ولی بسيار اتفاق می‏افتاد كه مرد ، مسلمان‏
می‏شد و زن به كفر خودش باقی می‏ماند و يا بر عكس زن مسلمان می‏شد و مرد
به كفر خودش باقی می‏ماند . اين دستور برای اين مطلب است و البته از
دستوراتی است كه در مدينه بعد از صلح حديبيه نازل شده است .
مسأله ديگر اصلا خود مسأله ازدواج ابتدايی مسلم با كافر ( غير مسلم )
است كه اين مسأله جداگانه‏ای است ولی می‏دانيم كه با اين مسأله مربوط
است . ابتدا اين مسأله را عرض می‏كنيم بعد وارد آنچه كه در آيه است‏
می‏شويم . آيا جايز است يك مرد مسلمان با يك زن غير مسلمان ازدواج كند
؟ اگر آن غير مسلمان غير مسلمانی باشد كه اهل كتاب هم نباشد - مثلا مشرك‏
باشد يا ملحد باشد به شكل ديگری ، و لو مشرك به معنای بت پرست نباشد
ولی يك آدم به اصطلاح ماترياليست ، مادی و منكر خدا باشد - آيا چنين‏
ازدواجی جايز است يا نه ؟ مورد اتفاق همه مسلمين اعم از شيعه و سنی است‏
كه ازدواج با كافر مشرك ( يعنی با كسی كه از ابتدا منكر خداست ، به‏
مبدأ و معاد و به خدا اعتقاد ندارد ) جايز نيست . مرد مسلمان نمی‏تواند
با چنين زنی ازدواج كند و به طريق اولی زن مسلمان هم نمی‏تواند با چنين‏
مردی ازدواج كند . ولی اگر يك طرف اهل كتاب باشد چطور ؟ مثلا زن ،
مسلمان است و مرد اهل كتاب