معامله
احادیث این بخش با توجه به منابع ذکر شده در نرم افزار "جامع الاحادیث نور" بازبینی و به روز شده اند.
حدیث (1) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
الْبَيِّعَانِ بِالْخِيَارِ مَا لَمْ يَفْتَرِقَا فَإِنْ صَدَقَا وَ بَيَّنَا بُورِكَ لَهُمَا فِي بَيْعِهِمَا وَ إِنْ كَتَمَا وَ كَذَبَا مُحِقَ بَرَكَةُ بَيْعِهِمَا
خريدار و فروشنده، تا از يكديگر جدا نشده اند، اختيار [فسخ معامله را] دارند. اگر راست بگويند و [عيب را] آشكار بگويند، داد و ستد براى هر دو، بركت خواهد داشت، و اگر [عيب را] بپوشانند و دروغ بگويند بركت دادوستدشان خواهد رفت.مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج 13 ، ص 298 ، ح 15410
حدیث (2) امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه السلام:
أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الرَّجُلِ يَتَقَبَّلُ بِالْعَمَلِ فَلَا يَعْمَلُ فِيهِ وَ يَدْفَعُهُ إِلَى آخَرَ فَيَرْبَحُ فِيهِ قَالَ لَا إِلَّا أَنْ يَكُونَ قَدْ عَمِلَ فِيهِ شَيْئا
فردى كارى را بر مى دارد ؛ اما خودش آن را انجام نمى دهد ؛ بلكه به ديگرى وا مى گذارد و در اين ميان سود مى برد. فرمود: نه، مگر آن كه خودش نيز مقدارى از آن كار را انجام دهد.کافی(ط-الاسلامیه) ج 5 ، ص 273 و 274 ، ح 1
حدیث (3) پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
مَنْ ظَلَمَ أَجِيراً أَجْرَهُ أَحْبَطَ اللَّهُ عَمَلَهُ وَ حَرَّمَ عَلَيْهِ رِيحَ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ خَمْسِمِائَةِ عَام
كسى كه مزدِ اجيرى را كم دهد ، خداوند عملش را باطل مى گرداند و بوى بهشت را كه از مسافت پانصد ساله به مشام مى رسد، بر وى حرام مى كند.من لا یحضر الفقیه ج 4 ، ص 12 ، ح 4968 {شبیه این حدیث در امالی(صدوق) ص 427 ، ح 1 }
حدیث (4) پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
ظُلمُ الأجِيرِ أجرَهُ مِن الكبائرِ .
كم دادن مزد اجير (كارگر) ، از گناهان كبيره است.بحار الانوار(ط-بیروت) ج 100 ، ص 170 ، ح 27
حدیث (5) پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
أعطُوا الأجيرَ أجرَهُ قَبلَ أنْ يَجِفَّ عَرَقُهُ
مزد كارگر را پيش از آن كه عرقش خشك شود بدهيدصحیفه امام رضا علیه السلام ص 88 ، ح 5
حدیث (6) امام علی علیه السلام :
نَهى [رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله] أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ .
[پيامبر خدا صلى الله عليه و آله] نهى فرمود از اين كه كارگرى، پيش از تعيين مزدش، به كار گرفته شود.من لا یحضره الفقیه ج 4 ، ص 10 ، ح 4968 - امالی(صدوق) ص 426 ، ح 1