«احکام امر به معروف و نهی از منکر» اگر حتی
یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر وجود نداشت، آیا امر به معروف
حرام میشود یا فقط از وجوب میافتد؟
حجت الاسلام والمسلمین فلاح زاده
(نسبت به شرط اول که علم به معروف و منکر است، اگر واقعاً نمیداند که
شخص واجب را ترک میکند یا مرتکب حرام میشود، در اینجا فینفسه وجوب
برداشته میشود، یعنی اگر امر به معروف و نهی از منکر هم کند اشکالی
ندارد. نسبت به شرط دوم، اگر احتمال تأثیر نمیدهد، در اینجا هم باز
وجوب برداشته میشود و میتواند امر و نهی کند، اما نسبت به وجود
مفسده، یعنی اگر امر و نهی مفسدهای پیش آورد، اینجا امر ونهی حرام
میشود.
پرسیدهاند که آیا در نهی از منکر، تذکر دادن زبانی به فرد
انجامدهندهی منکر و سپس رفتن از محل انجام منکر کافی است؟ یا اینکه
باید تا رفع منکر در آنجا ماند و پافشاری کرد؟ پاسخ این است که گاهی
وقتها باید تذکر داد و رفت؛ چون فرد نهیکننده کار ضروری دارد و فرصت
ندارد که بایستد و باز تذکر دهد، گاهی وقتها هم شما یکبار تذکر
دادهای، اما اثر نکرده است و احتمال هم نمیدهی که اگر بار دوم هم
تذکر دهی، مؤثر باشد؛ اینجا دیگر لزومی ندارد که بمانی و دوباره تذکر
بدهی. اما گاهی اوقات برای شما این امکان وجود دارد که بمانید و بر
تذکرتان پافشاری کنید و در این تکرار تذکر هم احتمال اثر میدهید، در
این مواقع باید ماند و نهی کرد تا انشاءالله اثر بگذارد)
|