آیت الله میرزا جواد تهرانی
در مقام علمی هرگاه می خواستند نظریه کسی را رد کنند هیچگاه با نگاه
تحقیر یا توهین مطلبی را نمی گفتند و مواظب بودند که هتک حرمت بزرگان
نشود؛ در همین ارتباط یک روز هنگام درس، اشکالی به گفته های صاحب جواهر
داشتند، نام ایشان را که بردند، آنقدر از ایشان تعریف و تمجید نمودند
مثلا" صاحب جواهر کسی است که اسلام را زنده کرده و چه خدمات ارزنده ای
برای جامعه اسلامی نموده و کتب گرانقدری را تألیف نموده و خیلی
تعریفهای دیگر، سپس فرمودند حالا منهم یک نفهمی به گفته های ایشان دارم
و بعد اشکالشان را بیان می کردند.
حتی ایشان درباره عظمت و جاه و مقام علما ی شیعه می فرمودند:
کسی کتاب شریف « وسیلة النجاة» مرحوم سیدابوالحسن اصفهانی را به عنوان
تمسخر و بی احترامی و هتک حرمت، پرت کرد، یکباره لال شد.
در جلساتی که بزرگان و علماء بودند اگر سئوالی پیش می آمد، ایشان سکوت
اختیار می نمودند تا دیگر بزرگان جواب بدهند و این بخاطر ادب و احترامی
بود که برای آنها قائل بودند.
و اگر اظهار نظری می کردند و کسی می گفت شما اشتباه کردید یا خودشان می
فهمیدند که اشتباه نمودند، علنا" می فرمودند: « من اشتباه کردم» این
جمله را بدون خجالت می فرمودند.
