مصرف دخانيات و مواد مخدّر
 

س 1398: استعمال دخانيات در اداره‌هاى دولتى و اماکن عمومى چه حکمى دارد؟

ج: اگر بر خلاف مقرّرات داخلى ادارات و اماکن عمومى باشد و يا موجب اذيت و ناراحتى ديگران و يا ضرر رساندن به آنان شود، جايز نيست.

س 1399: برادر من معتاد به مواد مخدّر است و قاچاقچى مواد مخدّر نيز هست، آيا بر من واجب است او را به مقامات رسمى مربوطه معرفى کنم تا از کار او جلوگيرى کنند؟

ج: بر شما نهى از منکر واجب است و بايد او را در ترک اعتياد يارى کنيد و همچنين او را از قاچاق و فروش و توزيع مواد مخدّر منع نماييد و اگر اعلام وضعيت او به مقامات مربوطه، به او در اين‌باره کمک کرده يا مقدمّه نهى از منکر محسوب شود واجب است اعلام نماييد.

س 1400: آيا استعمال انفيه جايز است؟ اعتياد به آن چه حکمى دارد؟

ج: اگر ضرر قابل ملاحظه‏اى داشته باشد استعمال و اعتياد به آن جايز نيست.

س 1401: خريد وفروش و استعمال تنباکو چه حکمى دارد؟

ج: خريد و فروش واستعمال تنباکو فى‌نفسه اشکال ندارد ولى اگر ضرر قابل ملاحظه‏اى براى شخص داشته باشد، استعمال و خريد و فروش آن جايز نيست.

س 1402: آيا حشيش پاک است؟ و آيا استعمال آن حرام است؟

ج: حشيش پاک است ولى استعمال آن حرام مى‏باشد.

س 1403: استعمال مواد مخدّر از قبيل حشيش، ترياک، هروئين، مورفين، مارى جوانا و... بصورت خوردن، نوشيدن، کشيدن، تزريق و يا شياف، چه حکمى دارد؟ خريد و فروش و ساير راههاى کسب درآمد با آن مثل حمل و نقل و نگهدارى و قاچاق آنها چه حکمى دارد؟

ج: استعمال مواد مخدر و استفاده از آنها با توجه به آثار سوءشان از قبيل ضررهاى شخصى و اجتماعى قابل ملاحظه‏اى که براستعمال آنها مترتّب مى‏شود، حرام است و به همين دليل کسب درآمد با آنها از طريق حمل و نقل و نگهدارى و خريد و فروش و غير آن هم حرام است.

س 1404: آيا معالجه و درمان بيمارى بااستعمال مواد مخدّر جايز است؟ و بر فرض جواز، آيا به‌طور مطلق جايز است يا فقط در صورتى جايز است که راه درمان منحصر به آن باشد؟

ج: اگر درمان و معالجه به نحوى متوقف براستعمال مواد مخدّر باشد و اين امر هم با تجويز پزشک مورد اطمينان صورت گيرد، اشکال ندارد.

س 1405: کاشت و پرورش گياهانى از قبيل خشخاش، شاهدانه هندى، کويحا و... که از آنها ترياک، هروئين، مورفين و حشيش و کوکائين گرفته مى‏شود چه حکمى دارد؟

ج: کاشت و پرورش اين نوع گياهان که بر خلاف مقرّرات نظام جمهورى اسلامى مى‏باشد جايز نيست.

س 1406: آماده کردن و تهيه مواد مخدّر اعم از اينکه از مواد طبيعى باشند مثل مورفين، هروئين، حشيش و مارى جوانا، يا از مواد مصنوعى مثل

 

L.S.D.

 

و غير آن چه حکمى دارد؟

جايز نيست.

س 1407: آيا استعمال تنباکويى که بعضى از انواع خمر را بر روى آن پاشيده‏اند جايز است؟ و آيا استنشاق دود آن جايز است؟

ج: اگر مصرف آن تنباکو از نظر عرف، استعمال خمر محسوب نشود و باعث مستى و وارد شدن ضرر قابل ملاحظه‏اى نگردد اشکال ندارد، هرچند احوط ترک آن است.

س 1408: آيا شروع به استعمال دخانيات حرام است؟ اگر فرد معتاد مصرف دخانيات را به مدّت چند هفته يا بيشتر ترک کند آيا حرام است که دوباره به استعمال آن بپردازد؟

ج: حکم با اختلاف مراتب ضررى که بر استعمال دخانيات مترتب مى‏شود، متفاوت مى گردد و به‌طور کلى استعمال دخانيات اگر به مقدارى باشد که موجب ضرر قابل ملاحظه‏اى براى بدن باشد، جايز نيست و اگر شخص مى‏داند که با شروع آن به اين مرحله مى‏رسد نيز جايز نمى‏باشد.

س 1409: اموالى که حرمت عين آنها معلوم است مانند اموال حاصل از تجارت مواد مخّدر چه حکمى دارند؟ آيا در صورتى که مالک آنها را نشناسيم، حکم اموال مجهول‏المالک را دارند؟ اگر اين‌گونه باشند، آيا تصرّف در آنها با اجازه حاکم شرع يا وکيل عام او جايز است؟

ج: اگر انسان علم به حرام بودن عين مالى که تحصيل کرده داشته باشد، در صورتى که مالک شرعى آن را هرچند در تعداد محصورى بشناسد، واجب است آنرا به او برگرداند، و الا بايد آن را از طرف مالک شرعى‏اش به فقرا صدقه بدهد و اگر مال حرام با مال حلال او مخلوط شده باشد و مقدار و مالک شرعى آن را نشناسد، واجب است خمس آنرا به متولى خمس بپردازد.

س 1410: مراد از فک پا

 

ين که باقى گذاشتن موهاى آن واجب است چيست؟ آيا شامل گونه‌ها هم مى‏شود؟

ج: معيار اين است که از نظر عرف، گذاشتن ريش صدق کند.

س 1411: ريش از نظر کوتاهى و بلندى بايد چه مقدار باشد؟

ج: حد معيّنى ندارد، بلکه معيار اين است که عرفاً بر آن ريش صدق کند و بلندبودن آن بيشتر از قبضه دست کراهت دارد.

س 1412: بلندکردن سبيل و کوتاه کردن ريش چه حکمى دارد؟

ج: اين کار فى‏نفسه اشکال ندارد.

س 1413: بعضى از مردان موهاى چانه خود را باقى گذاشته و باقى‌مانده را مى تراشند، اين کار چه حکمى دارد؟

ج: تراشيدن مقدارى از ريش حکم تراشيدن تمام آن را دارد.

س 1414: آيا تراشيدن ريش فسق محسوب مى‏شود؟

ج: تراشيدن ريش بنا بر احتياط حرام است و احوط اين است که احکام و آثار فسق بر آن مترتّب مى‏شود.

س 1415: تراشيدن سبيل چه حکمى دارد؟ و آيا مى توان آن را خيلى بلند کرد؟

ج: تراشيدن سبيل و باقى گذاشتن و بلند نمودن آن فى‏نفسه اشکال ندارد، بله، بلند نمودن آن به مقدارى که هنگام خوردن و آشاميدن با غذا يا آب برخورد کند، مکروه است.

س 1416: تراشيدن ريش با تيغ يا ماشين ريش‌تراشى براى هنرمندى که کارش آن را اقتضا مى‏کند، چه حکمى دارد؟

ج: اگر عنوان تراشيدن ريش بر آن صدق کند بنا بر احتياط حرام است، ولى اگر کار هنرى او نياز ضرورى جامعه اسلامى محسوب شود، مبادرت به تراشيدن ريش به مقدار آن ضرورت، اشکال ندارد.

س 1417: من به اعتبار اينکه مسئول روابط عمومى يکى از شرکتهاى تابع جمهورى اسلامى هستم، مجبور به خريد و ارائه لوازم اصلاح به مهمان‌ها براى تراشيدن ريششان مى‏باشم، تکليف من چيست؟

ج: بنا بر احتياط خريد و ارائه لوازم ريش‌تراشى به ديگران جايز نيست مگر در مقام ضرورت.

س 1418: در صورتى که گذاشتن ريش مستلزم اهانت باشد، تراشيدن آن چه حکمى دارد؟

ج: گذاشتن ريش براى مسلمانى که به دينش اهميّت مى‏دهد باعث سرشکستگى نيست و بنا بر احتياط، تراشيدن آن جايز نيست مگر در صورتى که گذاشتن ريش باعث ضرر يا حرج شود.

س 1419: آيا تراشيدن ريش در صورتى که گذاشتن آن مانع رسيدن به اهداف مشروع انسان شود جايز است؟

ج: بر مکلّفين واجب است حکم خداوند را امتثال کنند مگر در مواردى که حرج يا ضرر قابل ملاحظه‏اى وجود داشته باشد.

س 1420: آيا خريد و فروش و توليد خمير اصلاح که کاربرد اصلى آن براى اصلاح ريش است ولى گاهى براى اصلاح غير از آن هم بکار مى رود، جايز است؟

ج: اگر خمير مذکور غير از اصلاح ريش منافع حلال ديگرى دارد، توليد و فروش آن بدين منظور اشکال ندارد.

س 1421: آيا منظور از حرمت تراشيدن ريش آن است که موهاى صورت به‌طور کامل روييده باشند و سپس تراشيده شوند يا اينکه شامل موردى که مقدارى از موهاى صورت درآمده باشند هم مى‏شود؟

ج: به‌طور کلى تراشيدن آن مقدار از موى صورت که بر آن عنوان تراشيدن ريش صدق مى‏کند بنا بر احتياط حرام است ولى تراشيدن مقدارى از آن که عنوان مزبور بر آن صدق نمى‏کند اشکال ندارد.

س 1422: آيا اجرتى که آرايشگر بابت تراشيدن ريش مى گيرد، حرام است؟ و بر فرض حرمت، اگر با مال حلال مخلوط شود، آيا واجب است هنگام تخميس آن، خمس آن را دوبار بپردازد يا

 

خير؟

ج: بنا بر احتياط، گرفتن اجرت در برابر تراشيدن ريش، حرام است و امّا در مورد مال مخلوط به حرام، اگر مقدار حرام و مالک آن را بشناسد واجب است آن را به او برگرداند و يارضايت وى را جلب کند و اگر مالک آن را هرچند در
تعداد محصورى نشناسد، واجب است آن را به فقيران صدقه بدهد و اگر مقدار مال حرام را نداند ولى مالک آن را بشناسد واجب است به نحوى رضايت او را به‌دست آورد و اگر مقدار آن را نداند و مالک را هم نشناسد واجب است خمس آن را بپردازد تامالش از حرام پاک شود و در صورتى که مقدار باقى‌مانده بعد از پرداخت خمس، از مؤونه سال زياد بيايد، پرداخت خمس آن به عنوان اداى خمس منفعت کسب، واجب است.

س 1423: گاهى بعضى از مشتريان براى تعمير ماشين اصلاح خود به من مراجعه مى‏کنند، با توجه به اينکه تراشيدن ريش از نظر شرعى حرام است، آيا انجام آن براى من جايز است؟

ج: از آنجا که وسيله مذکور غير از تراشيدن ريش استفاده‏هاى ديگرى هم دارد، بنا بر اين اقدام به تعمير آن و گرفتن اجرت در برابر آن در صورتى که به قصد استفاده از آن براى تراشيدن ريش نباشد، اشکال ندارد.

س 1424: آيا اصلاح موى گونه‏ها اعم از اينکه با نخ باشد يا با موچين، حرام است؟

ج: اصلاح موى گونه‏ها هرچند با تراشيدن، حرام نيست.

س 1425: گاهى مجالس جشن دسته‏جمعى از طرف اساتيد يا دانشگاه کشورهاى بيگانه برگزار مى‏شود و از قبل معلوم است که مشروبات الکلى در آن مجالس وجود دارد، تکليف شرعى دانشجويان که قصد شرکت در آن جشن را دارند چيست؟

ج: حضور در مجالسى که در آنها شراب نوشيده مى‏شود براى هيچکس جايز نيست، در اين محافل شرکت نکنيد تا بفهمند که شما به علت مسلمان بودن در مجلس شرب خمر شرکت ننموده و مشروب نمى‏خوريد.

س 1426: حضور در مجالس عروسى چه حکمى دارد؟ آيا بر حضور در مجلس عروسى که خالى از رقص نيست، عنوان «الداخلُ في عَملِ قومٍ فَهُو مِنهم» صدق مى‏کند و لذا ترک آن مجلس واجب است يا اينکه حضور در آن مجلس بدون شرکت در رقص و مراسم ديگر، اشکال ندارد؟

ج: اگر مجلس به گونه‏اى نباشد که عنوان مجلس لهو و حرام و معصيت بر آن صدق کند و حضور در آن مفسده‏اى نداشته باشد، حضور و نشستن در آن در صورتى که عرفاً تأييد عملى که جايز نيست، محسوب نشود، اشکال ندارد.

س 1427: 1. شرکت در جشن‌هايى که زنان و مردان در آنها مبادرت به رقص و نواختن موسيقى به‌طور جداگانه مى‏کنند چه حکمى دارد؟

 

2. آيا شرکت در عروسى‌هايى که در آنها مبادرت به رقص و نواختن موسيقى ميشود، جايز است؟

 

3. آيا نهى از منکر در مجالسى که در آنها رقص انجام مى‏شود، در صورتى که امر به معروف ونهى از منکر در شرکت کنندگان تأثيرى نداشته باشد، واجب است؟

 

4. رقص مختلط زن و مرد چه حکمى دارد؟

ج: به‌طور کلى اگر رقص باعث تهييج شهوت شود يا همراه با عمل حرام و يا مستلزم آن بوده و يا به‌صورت مختلط بين زنان و مردان اجنبى باشد، جايز نيست و فرقى نمى‏کند بين اينکه در جشنهاى عروسى باشد يا غير آن و شرکت در مجلس معصيت هم اگر مستلزم ارتکاب حرام مانند گوش‏دادن به موسيقى مطرب و لهوى مناسب با مجالس لهو و گناه باشد و يا حضور در آنها تأييد گناه محسوب شود، جايز نيست و امّا تکليف امر به معروف و نهى از منکر با عدم احتمال تأثير ساقط است.

س 1428: اگر مرد نامحرمى وارد جشن عروسى شود و در آنجا زن بدون حجابى حضور داشته باشد و مرد بداند که نهى از منکر در او تأثيرى ندارد، آيا واجب است مجلس را ترک کند؟

ج: اگر خروج از مجلس معصيت به عنوان اعتراض مصداق نهى از منکر باشد، واجب است.

س 1429: آيا حضور در مجالس و محافلى که در آنها به نوارهاى مبتذل غناگوش داده مى‏شود جايز است؟ در صورتى که در غنا بودن آن شک داشته باشد، با توجه به اين که نمى‏تواند از پخش نوار جلوگيرى کند، حکم چيست؟

ج: حضور در مجلس غناو موسيقى مطرب و لهوى مناسب بامجالس لهو و گناه در صورتى که منجر به گوش‌دادن يا تأييد آن شود جايز نيست ولى در صورت شک در موضوع، حضور در آن مجلس و گوش‌دادن به آن فى‏نفسه اشکال ندارد.

س 1430: شرکت در مجالس و محافلى که انسان در آنها گاهى مبتلا به شنيدن کلام غيرمناسبى از قبيل افترا بر مقامات دينى يا مسئولين جمهورى اسلامى يا مؤمنين ديگر مى‏شود چه حکمى دارد؟

ج: مجرّد حضور در آن مجالس تا زمانى که مستلزم ابتلا به عمل حرام مانند گوش‌دادن به غيبت و همچنين موجب تأييد و ترويج منکر نباشد، فى‌نفسه اشکال ندارد ولى نهى از منکر با وجود شرايط آن واجب است.

س 1431: در جلسات و انجمن‏هايى که در بعضى از کشورهاى غير اسلامى تشکيل مى‏شود، طبق عادت براى پذيرايى حاضران از مشروبات الکلى استفاده مى‏شود، آيا شرکت در اين جلسات و انجمن‏ها جايز است؟

ج: حضور در مجلسى که در آن شراب خورده مى‏شود جايز نيست و در صورت اضطرار واجب است به مقدار ضرورت اکتفا شود.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved