خاطره ۱
هر وقت با او از ازدواج صحبت مي‌كردیم لبخند
مي‌زد و مي‌گفت: "من همسری مي‌خواهم كه تا پشت
كوههای لبنان با من باشد چون بعد از جنگ تازه
نوبت آزادسازی قدس است." فكر مي‌كردیم شوخی
مي‌كند اما آینده ثابت كرد كه او واقعا چنین
مي‌خواست. در دیماه سال هزار و سیصد و شصت
ابراهیم ازدواج كرد. همسر او شیرزنی بود از
تبار زینبیان. زندگی ساده و پر مشقت آنان تنها
دو سال و دو ماه به طول انجامید از زبان این
بانوی استوار شنیدم كه مي‌گفت:
عشق در دانه است و من غواص و دریا میكده
سر فرو بردم در اینجا تا كجا سر بر كنم
عاشقان را گر در آتش مي‌پسندد لطف دوست
تنگ چشمم گر نظر در چشمه كوثر كنم
بعد از جاری شدن خطبه عقد به مزار شهدای شهر
رفتیم و زیارتی كردیم و بعد راهی سفر شدیم.
مدتی در پاوه زندگی كردیم و بعد هم بدلیل احساس
نیاز به نیروهای رزمنده به جبهه‌های جنوب رفتیم
من در دزفول ساكن شدم. پس از مدت زیادی گشتن
اطاقی برای سكونت پیدا كردیم كه محل نگهداری مرغ
و جوجه بود. تمیز كردن اطاق مدت زیادی طول كشید
و بسیار سخت انجام شد. فرش و موكت نداشتیم كف
اطاق را با دو پتوی سربازی پوشاندم و ملحفه
سفیدی را دو لایه كردم و به پشت پنجره آویختم.
به بازار رفتم و یك قوری با دو استكان و دو
بشقاب و دو كاسه خریدم. تازه پس از گذشت یك ماه
سر و سامان مي‌گرفتیم اما مشكل عقربها حل
نمي‌شد. حدود بیست و پنج عقرب در خانه كشتم.
بدلیل مشغله زیاد حاج ابراهیم اغلب نیمه‌های شب
به خانه مي‌آمد و سپیده‌دم از خانه خارج مي‌شد.
شاید در این دو سال ما یك ۲۴ ساعت بطور كامل در
كنار هم نبودیم. این زندگی ساده كه تمام
داراییش در صندوق عقب یك ماشین جای می‌گرفت همین
قدر كوتاه بود.
خاطره ۲
سال ۱۳۵۹ بود تاخت و تاز عناصر تجزیه‌طلب و ضد
انقلابیون كردستان را ناامن كرده بود ابراهیم
دیگر طاقت ماندن نداشت بار سفر بست و رهسپار
پاوه شد. در بدو ورود از سوی شهید ناصر كاظمی
مسوول روابط عمومی سپاه پاوه شده و در كنار
شهیدانی چون چمران، كاظمي، بروجردی و قاضی به
مبارزات خود ادامه مي‌داد. خلوص و صمیمیت آنان
به حدی بود كه مردم كردستان آنها را از خود
مي‌دانستند و دوستی عمیقی در بین آنان ایجاد شده
بود. ناصر كاظمی توفیق حضور یافت و به دیدن
معبود شتافت. ابراهیم در پست فرماندهی
عملیاتها به خدمت مشغول و پس از مدتی بدلیل
لیاقت و كاردانی كه از خود نشان داد به فرماندهی
سپاه پاوه برگزیده شد. از سال هزار و سیصد و
پنجاه و نه تا سال هزار و سیصد و شصت، بیست و
پنج عملیات موفقیت‌آمیز جهت پاكسازی روستاهای
كردستان از ضد انقلاب انجام شد كه در طی این
عملیاتها درگیري‌هایی نیز با دشمن بعثی بوقوع
پیوست.
خاطره ۳
محمدابراهیم تحصیلات خود را در شهرضا و اصفهان
تا فارغالتحصیلی از دانشسرای این شهر ادامه داد
و در سال ۱۳۵۴ به سربازی اعزام شد. فرمانده
لشكر او را مسوول آشپزخانه كرد. ماه مبارك
رمضان از راه رسید. ابراهیم به بچه‌ها خبر داد
كسانیكه روزه مي‌گیرند مي‌توانند برای گرفتن
سحری به آشپزخانه بیایند. سرلشكر ناجی فرمانده
گردان از این موضوع مطلع شد و او را بازداشت
كرد. پس از اتمام بازداشت ابراهیم باز هم به
كار خود ادامه داد. خبر رسید كه سرلشگر ناجی
قرار است نیمه شب برای سركشی به آشپزخانه
بیاید. ابراهیم فكری كرد و به دوستان خود گفت
باید كاری كنیم كه تا آخر ماه رمضان نتواند
مزاحمتی برای ما ایجاد كند. كف آشپز خانه را
خوب شستند و یك حلب روغن روی آن خالی كردند.
ساعتی بعد صدایی در آشپزخانه به گوش رسید،
فرمانده چنان به زمین خورده بود كه تا آخر ماه
رمضان در بیمارستان بستری شد. استخوان شكسته او
تا مدتها عذابش می‌داد.
