سوره الدخان
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
حم (1)
سوگند به اين كتاب روشنگر، (2)
كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كرديم؛ ما همواره انذاركننده بودهايم! (3)
در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبير و جدا مىگردد. (4)
(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما؛ ما (محمد (ص) را) فرستاديم! (5)
اينها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)
(همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل يقين هستيد! (7)
هيچ معبودى جز او نيست؛ زنده مىكند و مىميراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست! (8)
ولى آنها در شكند و (با حقايق) بازى مىكنند. (9)
پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد... (10)
كه همه مردم را فرامىگيرد؛ اين عذاب دردناكى است! (11)
(مىگويند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مىآوريم. (12)
چگونه: و از كجا متذكر مىشوند با اينكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)
سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعليم يافتهاى ديوانه است!» (14)
ما عذاب را كمى برطرف مىسازيم، ولى باز به كارهاى خود بازمىگرديد! (15)
(ما از آنها انتقام مىگيريم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهيم گرفت؛ آرى ما انتقام گيرندهايم! (16)
ما پيش از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذاريد كه من فرستاده امينى براى شما هستم! (18)
و در برابر خداوند تكبر نورزيد كه من براى شما دليل روشنى آوردهام! (19)
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اينكه مرا متهم كنيد! (20)
و اگر به من ايمان نمىآوريد، از من كنارهگيرى كنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)! (21)
(آنها هيچ يك از اين پندها را نپذيرفتند، و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومى مجرمند! (22)
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقيب مىشويد! (23)
(هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرقشده خواهند بود! (24)
(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمهها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)
و زراعتهاو قصرهاى زيبا و گرانقيمت، (26)
و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند! (27)
اينچنين بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم! (28)
نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)
ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلتبار رهايى بخشيديم؛ (30)
از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)
ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برترى داديم، (32)
و آياتى (از قدرت خويش) را به آنها داديم كه آزمايش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)
اينها ( مشركان) مىگويند: (34)
«مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (35)
اگر راست مىگوييد پدران ما را (زنده كنيد و) بياوريد (تا گواهى دهند)!» (36)
آيا آنان بهترند يا قوم «تبع» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كرديم، چرا كه مجرم بودند! (37)
ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بىهدف) نيافريديم! (38)
ما آن دو را جز بحق نيافريديم؛ ولى بيشتر آنان نمىدانند! (39)
روز جدايى (حق از باطل) وعدهگاه همه آنهاست! (40)
روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمىكند، و از هيچسو يارى نمىشوند؛ (41)
مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزيز و رحيم است! (42)
مسلما درخت زقوم... (43)
غذاى گنهكاران است، (44)
همانند فلز گداخته در شكمها مىجوشد؛ (45)
جوششى همچون آب سوزان! (46)
(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مىشود:) اين كافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد! (47)
سپس بر سر او از عذاب جوشان بريزيد! (48)
(به او گفته مىشود:) بچش كه (به پندار خود) بسيار قدرتمند و محترم بودى! (49)
اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مىكرديد! (50)
(ولى) پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند، (51)
در ميان باغها و چشمهها؛ (52)
آنها لباسهايى از حرير نازك و ضخيم مىپوشند و در مقابل يكديگر مىنشينند؛ (53)
اينچنيناند بهشتيان؛ و آنها را با «حور العين» تزويج مىكنيم! (54)
آنها در آنجا هر نوع ميوهاى را بخواهند در اختيارشان قرارمىگيرد، و در نهايت امنيت به سر مىبرند! (55)
هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنيا چشيدهاند) نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مىكند؛ (56)
اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است! (57)
ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذكر شوند! (58)
(اما اگر نپذيرفتند) منتظر باش، آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)
