آیت‌‌الله العظمی جوادی‌آملی در جلسه درس اخلاق این هفته خود در مسجد محله احمدآباد شهرستان دماوند که با حضور جمعی از پرسنل نیروی انتظامی شرق استان تهران و اعضای حلقه های صالحین بسیجیان دماوند برگزار شد، اظهار داشت: همه انسانها در نهاد خود علاقه‌مند به رشد، بزرگی و رفعت هستند، این هم نعمت خوبی است که خدا به ما عطا فرموده است.

وی با بیان اینکه همه انسانها در نهاد خود علاقه‌مند به رشد، بزرگی و رفعت هستند، افزود: این هم نعمت خوبی است که خدا به ما عطا فرمود؛ ما اگر بخواهیم سروگونه بالا برویم راهش چیست؟ این راه را همان کسی که گرایش به این رفعت درجه را به ما داد و صاحب این درجات رفیعه هست به ما نشان داده است.

این مرجع تقلید با بیان این مطلب که برخی زمانها و مکانها فرصت مناسب تری برای رشد معنوی در اختیار انسان قرار می دهد بیان داشت: یک سلسله مکان‌های خاص و یک سلسله زمان‌های خاص به همراه یک سلسله آداب و سنن خاص در آن‌ مکان‌ها و زمانها وجود دارد که در آن‌جا رفعت‌فروشی می‌کنند؛ از جمله آن مکانها مساجد و حسینیه ها و مراکز مذهبی است و از جمله آن زمانها شب‌های قدر, شب‌های جمعه, نهم ذیحجه روز عرفه و مانند آن است، که این زمان‌ها زمان قدر، رفعت و برکت است.

این استاد برجسته حوزه علمیه ادامه داد: گرچه هر زمینی می‌تواند مسجد باشد اما مسجد برجستگی دارد و گرچه هر زمانی می‌تواند منشأ رفعت باشد ولی لیله قدر و شب جمعه یک فضیلت خاص دارد که حرمت این‌ها را باید پاس بداریم و رعایت کنیم.

آیت الله جوادی آملی پیامبر اکرم (ص) و قرآن کریم را دو عامل رفعت انسان عنوان کرد و گفت: خدای سبحان فرمود من مایلم همه را بالا ببرم و اصلاً بهترین و عزیزترین نماینده‌هایم را فرستادم که مردم بالا بیایند؛ اگر به وجود مبارک پیامبر فرمود تو برو مردم را بالا بیاور خود حضرت را رفیع کرده است همچنین فرمود من کتابی فرستادم که این کتاب هم رفیع است.

وی خاطرنشان کرد: با اینکه خداوند این کتاب‌ رفیع و مردان بلند را برای هدایت و رشد انسان ها فرستاد اما تمام مشکل در خود انسانهاست به عنوان مثال برخی ثروتمندان به جای اینکه سرمایه خود را در تولید و یا ایجاد شغل به کار گیرند ان را صرف تجمل می نمایند.

وی عقیده طیّب و عمل صالح را دو عامل اساسی رشد معنوی انسان برشمرد و بیان داشت: عقیده طیّب و طاهر از بالا دست انسان را می‌گیرد و بالا میکشد و عمل صالح از پایین کمک می‌کند که انسان قدم به قدم بالا برود چون عمل آن قدرت را ندارد که کار عقیده را انجام بدهد لذا عقیده از بالا دست آدم را می‌گیرد, عملِ صالح از پایین به انسان کمک می‌کند، این راه برای همه ما باز است.