و در صفحه 16 میگوید: «ظهور اول ظهور قائم موعود و ظهور ثانى ظهور حسینى بلسان اهل تشیع و ظهور مهدى و نزول روح اللَّه باصطلاح اهل تسنن»!
گلپایگانى در اینجا تصریح به غیبت قائم موعود پسر امام حسن عسكرى كرده، در صورتى كه بهائیها عقیده به غیبت ندارند! و میگویند: میرزا على محمد پسر میرزا رضا بزاز شیرازى و مادرش زنى بنام خدیجه بوده و در سال 1235 در شیراز متولد شده است.
از این گذشته معلوم نیست پسر امام حسن عسكرى بعد از غیبت طولانى چرا بجاى مكه از شیراز سر در آورد؟!
چطور حضرت عیسى كه قبل از عروج بآسمان روح اللَّه و فرزند مریم دوشیزه بوده در موقع ظهور قلب ماهیّت داد و یك دفعه امام حسین شد؟! آنهم نه حسین بن على بن ابى طالب، بلكه حسین على پسر میرزا عباس نورى مازندرانى متولد در روستای نور آن هم در سال 1234؟!
بعلاوه این تقسیمى كه ابو الفضل كرده كه نزد اهل تشیّع قائم و ظهور حسینى و نزد اهل تسنّن مهدى و نزول عیسى غلط است، زیرا شیعه و سنى به مهدى موعودى(عج) عفیده دارند كه جهان را در زمان خود با قیام و جنگ پر از عدل و داد میكند، پس از آن كه پر از ظلم و جور شده باشد.
از همه اینها گذشته:
1. حضرت عیسی و امام حسین (ع) دو نفرند نه یک نفر که هر دو را میرزا حسینعلی بدانیم.
2. اگر به فرض محال، مهدى (ع) همان سید باب و حضرت عیسى و امام حسین (ع) میرزا حسینعلى بوده‏اند، آمدند چه كنند، و چه كردند؟ كدام دولت ظالم را بر انداختند؟ سلطنت و قدرت آنها كجاست؟ آیا همین كه چند نفر بهائى شهمیرازدى و سنگسرى ساده، بآنها دل بستند، آن سلطنت مطلقه و قدرت بزرگ جهانى تحقّق پیدا میكند؟!
بیچاره بهائیان ساده، صد و اندی سال است که آمده و رفته و به خیال خامشان ظهور ثانی و روح الله و قیام حسینی هم سپری شده، عباس افندی و شوقی هم آمدند و کامروا شدند، هنوز به اندازه یکی از احزاب دنیا پیشرفت نکرده اند.
او پیروان را دلخوش كرده است كه این صد سال دوره سختى و ناراحتى بوده، و ظهور امر اللَّه و غلبه بر عالم در صد سال بعد از این خواهد بود!!