پرچــمِ ایـن حرف دل پاینده باد               یـــاد آویـنی دمـــادم زنده بـاد

اهــل دل ای نازنین هــایم ســلام                      ســایه تان اینجا همیـشه مســـــتدام

با شـما قلـــبم منـــوّر می شــود                      حـال من یك حـال دیـگر می شـــود

حــرف دل ، اینـجا پناهم داده است                      دلـــبری قـــولِ نگــاهم داده است

بزمتان ، جــانِ مــرا بـر بـاد كـرد                       حــرف دل ، مـا را چنین معتاد كـرد

حـرف دل، پُر گشته از یـاران عشق                       گــونه ها تـَر گشته از باران عشـــق

عـاشــقان مبهوت خالش می شوند                        مست و شـیدایِ"وصالش" می شـوند

حرف دل  با گوش دل بشنیده است                        او كـه حـق را در درونش دیده است!

روح من را می كشــــاند تا"خیال"                     حرف "آدین" حـرف آن نیكو خصال

یـــــادم آیــد از صفای بـزممان                       عـاشــــقی بـا آن هـمه ، همرزممان

یـاد ایــّــامی قشــنگ افـتاده ام                        بـاز هـم ، من یـاد جـنـگ افـتاده ام

روزگـــــاری جمعِ جمعی داشتیم                      بذرعشــق و عاشـــقی می كـاشـتیم

این صمیــمیـت بجز آنــجا نبـود                       جـز كـنـــارِ سـوله هـا بر پا نبـود

من در اینجا یاد سنگر می کنم                              عاشقی را باز ،  باور می کنم

حــرف دل ، دنیای حرفی آشـناست                      حرف "پیمـان" و"حسینِ کیمیـا"ست

روح و جــانِ بی ریـــایی دارد او                      حــــرف هـــای كیمیــایی دارد او

حـرف دل شـد، محفلِ دلهای صاف                     محفلِ "بی معرفت " ، "سیمرغ قاف"

این "هبـــــــوطِ" آســمانیها ببین                    سینه ی ایـن كهكشـــــــانیها ببین

"بیقــــــراران" بی قـراری می كنند                   حــرف دل را لالـه كـاری می كـنند

از خــــــدا خواهم بماند برقـرار                        او كه گـاهی می كـند بـر ما گــذار

از" غریبسـتان" صـــدایی می رسد                     این صــدا حتماً به جایی می رســد

ناشــــناسان، آشـــــنایـانِ دلند                       صـاحـــبانِ مخـــلصِ ایـن منزلـند

می شـــناسد "ناشـناسی" را دلم                        پـُر شـدست از نــام او، این محفلم

ما تمام دردها را می خریم                                    بگذریم" و" بگذریم" و" بگذریم"

می كند چشم انتظاری ، "سوته دل"                       در دیـارِ بی قــراری ، ســـوته دل

همرهی درعشق ومستی "گم شدست"                    او خـریـدارِ غمِ مـردم شــــدست

درد دلـهـایـش دلِ دیــــوانه بُرد                        دسـت ما بگرفت و تـا میخانه بُــرد

آتشی افكــــنده بر، این جـان ما                        حــرف دل از جانـبِ یـــاران مــا

در دلـم غوغا و شور و همهمَه ست                        تشنه ی یک جام، "عبدالفاطمَه" ست

با حضـــورش بزمِ داغی می شود                        حرف دل ، تمثیلِ باغی می شــــود

یاد باد آن روزگارانی که بود                                آسمان و ابر و بارانی که بود

ای فـــدایِ نــــالـه هـا و آه او                       هـر كـجا باشـد ، خـدا همــراه او

هم دل و هم دیده بر تــاراج رفت                     روح و جان ،با نكته ی" حـلاّج" رفت

"دكـتر"آخر می رهاند جانِ خویش                  عاقبت بگذشــت از عـنوانِ خـویش!

نكته هایش نكته هایی دلكش است                    گرچه گـاهی هم ز جنسِ آتش است!

همـرهی دارم كه از من دور نیست                    نام او بـا وزنِ شــعرم، جـور نیست!

قصّــه ی همسـنگران را باز خـواند                 شعرمن از وصـفِ نامش "بـاز مـانـد"!

قلــــعه ای دارد پُر از راز و رمـوز                 سینه ای دارد پــُر از انـدوه و سـوز

پـا نــهاد اینك بـه بـــازارِ جـنون                  یـك  "نمی دانـم" ز شهرِ"آسمــون"

حــــرف دل ، دارد درونِ سینـه اش                 یك "هُـدی" و قـلب چون آیینه اش

او كــه از غربت روایت می كــند                  از جـدائی هـا شـكـایت می کند

او از آمریــكا به ما دل بسـته است                  طفلكی شاید كه خیلی خسته است

من نـمی دانم كه این   پانیذكیست                    "نقـطه چین ها" اینهمه، از بهرِ چیست!؟

لیــك، انگاری كه خیلی با صفاست                   چون كـه بـا یــارانِ خوبم آشـناست

روح من دنـــبال "عــبدالله" رفت                  تا عـــراق و كـــــربلا بـا آه رفت

باغ اینجا مملو از "گمنام" هاست                      سر به سر آکنده از پیغام هاست

حرف دل فریاد جمعی عاشق است                    حرف "لاورگاد" وحرفِ "صادق" است

می شود آیا ز "تنهایی" نگفت؟                       از دلِ "زهرای شیدایی" نگفت؟

از"علی" می گفت و محزون می شدیم              گریه می کردیم و دلخون می شدیم

عاقبت زین خیمه نوری پر کشید                      جام عشق و عاشقی را سر کشید

او که ما را با خودش همراز کرد                   رفت و ما را مات آن پرواز کرد

یادتان هست که از زندان چه گفت؟              یک "مهاجر"در "غریبستان" چه گفت؟

"شاهدی" دارم که مدهوش است او            یاد سرداران خاموش است او

همتش مقبول حقِّ لایزال                            آرزو دارم برایش من وصال

ای "شلمچه" ای غروبت پر ز راز                ای تمام نغمه هایت دلنواز

می کشد گاهی به این محفل سرک                می برد ما را مدینه " روشنک"

می رسد یک نازنین از راه دور                     می شود "محجوبه" ای از "مهد نور"

او که از داغ پدر در غم تپید                        زنده بادا یاد یاران شهید

حرف دل دارد همیشه "بوی سیب"               بوی" سلما" بوی " لیلای غریب"

عاشقی اینجا پر از سوز و تب است              نام او حقا که "عبدالزینب" است

زینبیون گوی سبقت می برند                       عاشقی را هر چه باشد می خرند

یک نفر دردی به جانش می خرد                  یک "بسیجی" غصه هایی می خورد

می وزد اینجا "نسیمی" دلربا                        می بَرَد ما را به باغِ "ناکجا"

آفرین بر او که دریایی شدست                    آفرین عشقی که "یلدایی" شدست

از زمین تا آسمانها فرش شد                        حرف دل مست از میِ "ذوالعرش" شد

"بنده ای" دارد عزیز اینجا خدا                   آفرین بر "مصطفی" بر مصطفی

او که شد همراه با مردانِ مرد                        یاد یاران را در اینجا زنده کرد

"بنده ای" هم عاشق فرزند خویش                گوید او از کودک دلبند خویش

با دلی بشکسته از غم گوید او                      از تمام درد و ماتم گوید او

ای خدا هرگز مباد اینجا عبوس                      جانِ پاکِ "مهدیار"و این"ونوس"

نکته های این "سمیرا" خواندنی است              نام او در قلب اینجا ماندنی است

می شود اینجا ز"سیف الدوله" گرم               روح ما هم می شود دلگرم ونرم

در دیار بی کسی غوغا شدست                    حرف دل تزیین به یک "اسما"  شدست

با صفا این خیمه از "ارژنگ" ماست              بی ریا این قلعه با "دلتنگ" ماست

دختری از اهل ایران آمدست                        "طاهره" در جمع مستان آمدست

می شود این حرف دل پر شور و شین             از دل پر راز "مجنون الحسین"

با  "امین"  اینجا مصفا می شود                     محفلی از عشق بر پا می شود

"حیّ سبحان"  باشد اینجا یار او                    باشد اینجا یاور و غمخوار او

از "مبارز"  باید اینجا یاد کرد                      عشق را باید که هِی فریاد کرد

قصه ها دارد فراوان حرف دل                      روشن است از نور "ایمان" حرف دل

عشق و مستی در دلش گُل می کند                بر خدا دائم "توکل" می کند

سرزمین حرف دل آباد شد                           پر ز نور از همت "مقداد"  شد

نام او با حرف دل آمیخته ست                     آبروی دشمنانش ریخته ست

او که اینجا عشق را بو کرده بود                   روز و شب ها آب و جارو کرده بود

با " علی ها" حرف دل جانانه است                 قصه ی شمع و گل و پروانه است

دارد اینجا شورش مستانه ای                        یک "مسافر"  در مسافرخانه ای

حرف دل یاد آور نی در نواست                    خاطرات نابی از "عبدالرضا" ست

یاد ایامی که می آمد "مرید"                        یاد " بدری" یاد" تنها"  و "مجید"

یاد همراهی که خیلی پاک بود                      نام او اینجا همیشه "خاک "بود

حرف دل پر گشته از گل های ما                   یاد "سوگل"  مانده در دلهای ما

شِکوِه می کرد او از آن نامردها                    سینه اش آکنده بود از دردها

او که زینجا رفت و ما را غم گرفت               حرف دل با رفتنش ماتم گرفت

یادش اینجا ماندگار و زنده است                  خاطرش در حرف دل پاینده است

میخکی روئیده در قلبِ کویر                         از "رضا"  می گویم آن مردِ بصیر

"عبد زهرا " همرهی دیرینه است                  صاف و صادق مثل یک آیینه است

کُنج این میخانه ام یاری نشست                     گوشه ی دنیا "سبکباری"  نشست

حرف دل با عشق معنا می شود                     با سبکباران چه زیبا می شود

"مجتبی" شیرین زبانی می کند                           می کند  دیده بانی    هم "دیده بان

خیمه دیگر غرق "باران" می شود                  با دو تا  "مریم"  گلستان می شود

دارد اینجا با دو "مریم"    افتخار                  آن "دل آرام" است و این در "انتظار"

بوسه ها زین ردّ پاها چیدنی است                "بادبادک" هم سفیدش دیدنی است

"دیده ای" دارم در اینجا بی ریا                  بی ریای بی ریای بی ریا

دیدگانش ای خدا غمگین مباد                      کوله بارش عاقبت سنگین مباد

همرهی در حرف دل خیلی گُل است               نغمه هایش نغمه های بلبل است

اجتناب از زرق و برقی می کند                     واقعاً یاران "چه فرقی می کند"؟؟

در "فراموشی" کسی جا مانده است                دختری تنهاکه "شیدا" مانده است

"هدهد" اینجا یک غریب دیگر است             او که در این حرف دل تاج سر است

"ساره"  و"سارا"  عزیز خیمه اند                پاک و روشن مثل آب چشمه اند

حرف دل آیینه ی احساس ماست                  وَه چه خوشبو از شمیمِ" یاس" ماست

می شود اینجا همیشه چون بهار                    با حضور "نرگس" و "  امّیدوار"

با "گلِ نرگس" که در جان من است               آخرِ صاحب زمانی بودن است

می شود اینجا دلی تسلیم عشق                      آفرین بر عشق نابِ" میمِ" عشق

با "نفیسه" حرف دل زیباتر است                    با "غریبه"  عاشقی  پیدا تر است

پُر ز بوی عطر و عود است این رواق             با "عطیه " با "غریب" و با " فراق"

رنگ و بوی عاشقی باز آمدست                     حرف دل را یک "سحرناز" آمدست

"سید" اینجا را گل افشان کرده است            با حضورش یاد یاران کرده است

من که نتوانم دل از او برکنم                        می شمارم بودنش را مغتنم

دیدم اینجا یک نفر چیزی نوشت                   نام او بودی همی "اردیبهشت"

ایزد یزدان نگهدارش "همی"                      دست مولا یاور و یارش همی

بنگر اینجا عاشقی یک عالمه ست                   با صفا اینجا ز چندین "فاطمه" ست

گر بگیرم از "دو کوهه"  فاصله                    می شوم "جا مانده ای"  از قافله

ماجـــرایی در دلم پیدا شـدست                 كـربلا نـزدیكِ این دریا شــدست!

او كـه در نزدیكی آمـال ماسـت                  با خبر، تنـها خـدا از حـال مـاست

حرف دل یاد آور "سورنای" ماست                قصه هایی از دلِ شیدای ماست

خاطراتی دارم اینجا قیمتی                           رنگ زیبایِ "بنفش" و "صورتی"

از همان روزی که این دل، تنگ شد               چشم من با آسمان همرنگ شد

من در اینجا چیزهایی دیده ام                      از"قیامت" بوسه هایی چیده ام

ای خدا حـالم چرا اینگونه است                   حال مـن امشب چرا وارونه است

این دلـم امشـب كـبابم می كـند                 مثــلِ شــمعی آبِ آبـم می كـند

هیچ تفسیری براین احساس نیست!!                جز حسیـــن و اكـبر و عباس نیست

ای خــدا دارم كـجایی می شـوم                 شــاید اینجا كـــربلایی می شوم!

همدمی دارم که خیلی بی ریاست                  نام او "جا مانده از راه خدا"ست

ای خدا راهش به خود مختوم کن                 جمله شیطان ها از او مغموم کن

هست "خاکِ پایِ مولا" یک عزیز                 از شهیدان دارد او بسیار چیز

می شود اینجا کسی پابند عشق                       می خورد هر روز او" سوگند" عشق

گر که عاشق می شوی عاشق بمان                 "ای امان از این جدایی ای امان"

زیر این خیمه پُر است از نام خوب                 حرف دل دارد دو تا "الهام" خوب

این یکی از اصفهان و بی کَلَک                       آن یکی هم یزدی است و با نمک

حرف دل را یار و غمخوار آمده ست             "خاک" خوشبویی ز "ایثار" آمده ست

قصّه ی ما قصّه ی "نیلوفر" است                 حرف دل ، دنیای چشمانِ تر است

قصّه ی یک "فاطمه" از قائن است               در دیارِ حرف دل او ساکن است

آن یکی هم "فاطمه" ، تهرانی اَست                آسمانِ  چشم او بارانی اَست

قصّه ی "امر به معروف" است و نهی             بهر خوبی می شود بسیار سعی

حرف دل یک آسمانِ بیکران                          قصّه ی یک "زینب" است از اصفهان

او که راضی می شود با هر چه هست              او که پیمان با خدایِ خویش بست

آتش و خون را به دلها می کند                      درد دلهایی که "زهرا" می کند

حرف و پیغامش برایم خاطره ست                 شهر "ایلامش"  برایم خاطره ست

دوش دیدم اشک شمعی می چکید                  پای آه و شیونِ "یاسِ سفید"

دارد اینجا ماجراهایی عجیب                        "دلشکسته" مثل این "سارا" غریب

واقعاً این "آرزو" رازی است او                    یا "سمیرا"یی که شیرازی است او

ای دل اینجا عقده هایت باز کن                    مثل "شیدا" با غمت پرواز کن

او که پیشِ قبله ی دلهاست او                                 کفتری بر گنبدِ آقاست او

نرگسی هم از کرج ، سالار ماست                 همدم و غمخوار و یارِ غار ماست

حرف دل آکنده است از حرف یار                حرف های "ساجده" از "انتظار"

حرف دل "معصومه" ای دارد نجیب             باز هم یک "گمشده" اینجا غریب

حرف دل با تاب و بیتابی گذشت                   چند روزی هم به "مهرابی" گذشت

"صبر" دارد بر جفایِ روزگار                     گر چه می گرید دلش انگار، زار

یک "سعید" از زاهدان دُر می شود              او ملقب به "سناتور" می شود

بچه ها بالا زنید این آستین                          دارد اینجا حرف ها از "راستین"

خیمه دارد شورشی ای آدما                         با صفا شد حرف دل با "مریما" !

می کند هر دم دعا را "التماس"                   او که از "آشوب" امشب پیش ماس!

ما در اینجا یاد "احسان" می کنیم                 افتخار اینجا به "کیوان" می کنیم

ثبت اینجا نام "خادم" می شود                    نام "عبدالله نادم" می شود

حرف دل گنجینه های راز ماست                   قصّه ی تنهایی "مهناز" ماست

از دیارِ عزّت و پرواز بود                           دختری از نسل یک جانباز بود

"شهر زیبایی" گلی دارد قشنگ                   "خانمی" کاینجا عزیز است و زرنگ

ما برای صحّتش چیدیم سیب                        بارها خواندیم ما اَمَّن یُجیب

نام "آرمیتا" مرا انگار کُشت                       قصّه ی نامش مرا صد بار کُشت

قصّه ای قلب مرا افسرده کرد                      "روزگاری تلخ" در "مرداد سرد"

دارد اینجا باز ، سیف الدوله ای                    می شود همراز ، سیف الدوله ای

درد ها درمان و چاره می شود                      تا به قرآن "استخاره" می شود

هست اینجا یک "عطیه" با صفا                   بی ریا از سرزمینِ کربل

نام او یاد آورِ نی در نواست                        اربعینِ کُشته هایِ سرجداست

عشق ، قسمت بین یاران می شود                  زیر خیمه "ختم قرآن" می شود

پر شدست از عاشقی این سرزمین                 دارد اینجا ماجرایی از "تنین"

از "زُحَل" گویم که خیلی با صفاست            او که خیلی بی ریا و با خداست

تا شود این جمع ما حاجت روا                     "نردبانی  می رود سوی خدا"

یک نفر اینجا برای رهبرش                          می دهد "جان و جوانی" و سرش

یک نفر اسرار در پیغام اوست                       هَمرَهَم "مجنون مَهدی" نام اوست

دارم اینجا نازنین همسایه ای                        می شود همسنگرِ ما "سایه" ای

نام "مجنون" خاطراتم زنده کرد                  او مرا دلخوش به یک آینده کرد

عاشقی از "ناکجا آباد"  بود                       در کلامش موجی از فریاد بود

حرف دل منزلگهِ اُمّید ماست                        قصّه یِ دلتنگیِ "مَهشید" ماست

هر دَم اینجا یک نفر مهمان شدست                مثل این "سامان" که بی سامان شدست!

من گرامی دارم اینجا "هود"  را                  هر کسی اینجا نبود و بود ر

دوست دارم باغ های زنده را                        غنچه های خوشگلِ آینده را

غنچه هایی که شقایق می شوند                      رهگذرهایی" که عاشق می شوند

عاشقانی را که اینجا می رسند                       همرهانی را که فردا می رسند

دوست دارم من گل و گلخونه را                  شمع های کُنج " سقاخونه"  را

تا" خروش"   اینجا دمی ساقی بُوَد                 این حکایت همچنان باقی بُوَد

ای خــدا ، یاران نگهدار از بلا                    تا نگردد  دل به هـجران ، مبتلا

یک تشکّر دارم از " ادمینمان"                        او که می شد حافظ آیینمان

او سیاهی را از اینجا رُفت و شُست               آفرین  ادمین ما دستش دُرُست

پرچــمِ ایـن حـرف دل پاینده باد                یاد "آویـنــی" دمادم زنده باد

ای تمام اهل دل یاری کنید                         خیمه را با دل نگهداری کنید

یادتان اینجا بمانَد یادگار                            نامتان در حرف دل شد ماندگار

امشب ای یاران، مـرا مهمان كنید                 چاره ای بـرسینـه ی سـوزان كـنید

مسـتِ مستِ باده ی نـابم كـنید                 از دعـــا سیرابِ سیرابم كـــنید

گوشه ای افتاده مست و باده نوش                 در"همین دور و برا"  امشب  "خروش