موزه ابوعلی سینا در بخارا تأسیس شد

موزه ابوعلی سینا فیلسوف و اندیشمند مسلمان به منظور ارائه دستاوردهای علمی و عملی وی در بخارا در ازبکستان تأسیس شد.

به نقل از روزنامه الجزیرة، حکومت محلی استان بخارا در ازبکستان اعلام کرد: با توجه به اینکه نخبگان، اندیشمندان و علمای بسیاری در این کشور زاده شده اند، به پاس خدمت رسانی به این گروه عالم موزه فیلسوف و نخبه مسلمان ابوعلی سینا تأسیس شد.

این موزه از 17 بخش تشکیل شده و 700 ماده از میان آنها ادوات جراحی که در زمان ابن سینا و دیگر پزشکان آن دوران رواج داشته و در سطوح بسیار وسیع از آن استفاده می کردند، ارائه شده اند.

در بخشی از این موزه کتابهایی از ابن سینا که نشان دهنده تفکرات و اندیشه های وی است، در معرض دید علاقمندان قرار دارند.

شهر بخارا یکی از کانونهای دانش و ادب ایران پس از اسلام است که امروز جزیی از قلمرو جمهوری ازبکستان به شمار می رود.
 

ابوعلی حسین ‌بن عبدالله که در غرب به اوی ‌سنا (Avicenna) هم معروف است در حدود 370 ق/ 980 م در بخارا متولد شد .

وی نخست به آموختن قرآن و ادبیات پرداخت و ده ساله بود که همه قرآن و بسیاری از مباحث ادبی را فرا گرفت. او توانست تا سن 16 سالگی با بسیاری از آثار فقهی، فلسفی و پزشکی آشنا شود. مطالعه کتبی چون مدخل منطق ارسطو، عناصر یا اصول هندسه اقلیدس و کتاب معروف المجسطی بطلمیوس، همگی در این دوران صورت گرفته است.

ابن‌سینا در فنون مختلف و متنوع تألیفات بسیاری دارد و آثار او بالغ بر 270 عنوان می‌شود و از آن جمله زندگی نامه‌ای است که از خود نوشته و شاگردش جوزجانی تألیف کرده است.

مهمترین اثر فلسفی ابن‌سینا کتاب "شفا" است که دایرة ‌المعارف عظیمی است . این کتاب در هجده جلد در ابواب علوم و فلسفه یعنی منطق، ریاضی، طبیعیات و الهیات نوشته شده است. منطق شفا امروز همچنان به عنوان یکی از معتبرترین کتابهای منطق اسلامی مطرح است و طبیعیات و الهیات آن هنوز مورد توجه علاقمندان قرار دارد.
 
ابن‌سینا قصد داشت همه جنبه ‌های علم و دین را در یک بینش پردامنه‌ مابعدالطبیعی با هم متحد کند، با این کار تلاش می کرد هم پیدایش جهان را توضیح دهد و هم مسائل وجود شر، دعا، قضا و قدر، پیشگوئی، معجزه، خرق عادت را روشن کند. مسأله سازماندهی مملکت بر وفق قوانین شریعت و نیز مسئله ‌سرانجام بشر نیز در حوزه کار وی بود. این مفاهیم در کتاب مابعدالطبیعه وی مشهود است.

ابن سینا در سال 427 ق به همراهی علاءالدوله که راهی همدان بود در میان راه دچار بیماری قولنج شد که پس از چند روز در نخستین جمعه رمضان 428 ق در سن 58 سالگی درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.

منبع: خبرگزاری مهر