و این زخم به چرک نشسته...

نهادی که باید تمام توان خود را برای خدمتگزاری به ایثارگران خلاصه می کرد، چنان درگیر مسائل حاشیه ای شده است که اصل کار به فراموشی سپرده و گاه شاهدیم در این نهاد چنان با ایثارگران برخورد می شود و چنان اخباری از عملکرد برخی مدیران می شنویم که فقط انگشت تاسف به دندان می گزیم.

گروه دفاع مقدس خبرگزاری "مهر" : معضلات و مشکلات ایثارگران حرف تازه‌ای نیست . مسئله‌ای است که بارها و بارها درباره آن شنیده ایم و خوانده ایم . ولی ظاهرا گوش‌هایی که بشنوند و مدیرانی که اگر شنیدند ، عمل کنند ، یافت نمی‌شود . اخبار ، گزارشات و مقالات مختلفی پیرامون این موضوع ، در گوشه و کنار و رسانه‌های مختلف تا کنون منتشر شده است . خبرگزاری مهر در کنار سلسله گزارش‌های مربوط به وضعیت اسفبار ایثارگران ، در مجموعه اخباری تحت عنوان « معضلات و مشکلات ایثارگران در آیینه رسانه‌ها » اقدام به انتشار مطالبی کرده است که تا کنون بصورت جسته و گریخته و گاه مقطعی در رسانه‌های مختلف مطرح شده ولیکن همچنان بی‌پاسخ مانده است . یا بهتر است بگوییم هنوز معضل مانده است . چرا که کم نیستند مطالبی که همیشه از سوی روابط عمومی‌ها پاسخ گرفته‌اند ، اگر نگوییم توجیه شده اند . به هر حال کنار هم قرار گرفتن و تمرکز مطالبی که طی ماه‌ها بصورت پراکنده در مورد یک موضوع خاص منتشر شده‌اند ممکن است بر تأثیرگذاری آنها بیافزاید.

امروز در صفحه بسیج و دفاع مقدس روزنامه جوان در حاشیه گزارش خبرنگار مهر از تجمع اعتراض آمیز جانبازان مقابل نهاد ریاست جمهوری ، یادداشتی به چاپ رسید با عنوان «و این زخم به چرک نشسته» که اینک در ادامه مجموعه اخبار «معضلات و مشکلات ایثارگران در آیینه رسانه‌ها» منتشر می‌شود :

کافی است تا نگاهی بیندازیم به اقدامات کشورهایی که درگیر جنگ بوده اند و ببینیم که آنها برای رزمندگان و معلولان و خانواده های آنان چه کرده اند تا عرق شرم بر جبینمان بنشیند.

حتی کشوری مثل آمریکا که ارتش و رزمندگانش درصدر کشورهای تجاوزکار قرار دارند، چنان قوانینی برای آسیب دیدگان از جنگ های خود تدوین نموده اند و چنان تکریم از آنان را در جامعه نهادینه کرده اند که همه آحاد مردم خود را مدیون و وامدار این جنگاوران متجاوز می دانند.

آن وقت در کشور ما جنگی در آغاز انقلابی مقدس در می گیرد؛ جنگی که دفاع مردانه ای را می طلبیده و فرزندان برومند سرزمین خورشید با حماسه حضور خود در این نوع دفاع جاودانه که می توان گفت در تاریخ این کشور بی نظیر بوده است چنان رادمردی ، ایثارگری و از خودگذشتگی را به نمایش می گذارند که نمونه آن را فقط درصدر اسلام و در عاشورا می توان دید.

جنگ تحمیلی پایان می یابد و شیران بیشه پیکار خسته از رزمی هشت ساله راه شهر پیش می گیرند ودر می یابند که چقدر بین آنها و جامعه فاصله افتاده است . گویا آنان اصحاب کهف بوده اند که دیگر سکه های شان در بازار روزمرگی و دنیا طلبی و تجمل گرایی خریداری ندارد.

و در این میان هر فرد بی طرفی با اندکی اطلاعات شهادت خواهد داد که تاکنون بسیار بد عمل کرده ایم ، برخی مسوولان برای ترقی پا بر شانه های نحیف ایثارگران گذاشتند و چنان اقدامات ناکافی خود را در بوق و کرنا کردند که نگرش توده بی اطلاع مردم نسبت به چشم و چراغ این ملت تغییر کرد و بسیاری از جوانان پنداشتند که سهم آنان به خانواده شهدا و ایثارگران اختصاص یافته و نهادهای متولی قدم های اصولی برای نهادینه کردن حق و حقوق این بهترین افراد اجتماعی را بر نداشتند و روز به روز  شکاف عمیق بین اجتماع و ایثارگران و خانواده هاشان عمیق تر و بیشتر شد.

مسوولان این امر هر یک به فراخور، دست به اقداماتی ناکافی زدند و از مشاوره با افراد مطلع، کاردان و کارشناس سرباز زدند، حتی وقتی کسی از روی تکلیف رفت تا با آنان به گفتگو بنشیند یا او را به هیچ گرفتند و یا او را پشت درهای بسته اتاق های مجلل مدیریت خسته کردند.

انصاف دهید چرا امام اینقدر تاکید داشت که نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم های روزمره زندگی گم شوند و خانواده شهدا را چشم و چراغ این ملت خواند و بارها اعلام کرد که خدمت به ایثارگران وخانواده هاشان عین جهاد است؟

اگر یک مسئول به خود جرأت می داد و اعلام می کرد که تاکنون راه به خطا رفته ایم و نگرش مردم را به این قشر عوض می کرد و دینی را که مردم به این عزیزان دارند در جامعه نهادینه می کرد آیا شاهد نارضایتی این عزیزان بودیم؟

فقط می توان گفت: بد عمل کرده ایم ، بد شعار داده ایم و تبلیغاتمان اثر منفی داشته است ، مگر ما چند جانباز ، ایثارگر ، آزاده و خانواده شهید داریم و مگر نه این است که امنیت و آرامش امروز مردم مدیون آنهاست . حتی با یک کار ساده مقایسه ای می شد این مشکل را چنان حل کرد که امروز اینچنین مثل زخمی به چرک ننشیند.

و امروز کار به جایی رسیده است که گرهی که می شد با دست باز کرد را دیگر حتی به دندان هم نمی توان گشود؛ کار ساده است اما انگار عزمی برای فرهنگ سازی و نهادینه  کردن حق و حقوق ایثارگران وجود ندارد.

نهادی که باید تمام توان خود را برای خدمتگزاری به ایثارگران خلاصه می کرد، چنان درگیر مسائل حاشیه ای شده است که اصل کار به فراموشی سپرده و گاه شاهدیم در این نهاد چنان با ایثارگران برخورد می شود و چنان اخباری از عملکرد برخی مدیران می شنویم که فقط انگشت تاسف به دندان می گزیم...

باری بگذریم این زخم به چرک نشسته را تنها بزرگان کشور ، خاصه رییس جمهور و ... می توانند درمان کنند و این دینی است که همه ما به ایثارگران و خانواده شهدا داریم. این را اگر بپذیریم قدم درست اول را برداشته ایم.

اگر مردم در جریان واقعیت ها قرار بگیرند و دریابند که تنها چند درصد از ایثارگران از مزایای ویژه ای برخوردارند و بسیاری از آنان پس از جنگ با مشکلات و آسیب های فراوان روبرو بوده اند، اولا دید نادرستی را که به آنان دارند تغییر خواهند داد و ثانیا تمام تلاش خود را به کار خواهند بست تا آنان به حق و حقوق شرعی و قانونی خود برسند. کافی است کسی برای یک لحظه، فقط یک لحظه خود را جای یکی از ایثارگران بگذارد.

آیا کسی هست که در مقابل تمام مال دنیا حاضر باشد عضوی از بدن خود یا عزیزی از خانواده را از دست دهد؟ و یا ... حرف بسیار است مجال اندک در فرصت های بعدی از این مقوله بیشتر خواهیم گفت.

 

منبع: خبرگزاری مهر