کسانی که کم کاری می‌کنند تیشه به ریشه این نظام می‌زنند

از بنیاد اسلامشهر هیچ کس نیامده . حتی یک کارمند جزء نیامده ببیند اینجا چه خبر است. الان می‌روید بنیاد ، کارمند اصلا حال ندارد جواب شما را بدهد. طوری برخورد می‌کنند که انگار نسبت به ما طلبکارند .

پیرو جوابیه بنیاد شهید و امور ایثارگران در خصوص گزارش‌های مربوط به جانباز سید هاشم حسینی ، با حضور در مجتمع جانبازان شهرک قائمیه اسلامشهر ، برخی ابعاد جوابیه مذکور را ضمن گفتگو با عده‌ای دیگر از جانبازان مورد تحقیق و بررسی قرار داد .

ابراهیم جامه بزرگی جانباز 25% پیرمرد 65ساله بسیجی است که بر اثر موج انفجار20% شنوایی دارد و روز به روز این مقدار شنوایی هم کم می‌شود. موج انفجار بر روی چشمان و اعصاب و شنوایش تأثیر گذاشته است. خودش می‌گوید : من خوب نمی‌شنوم . و اشاره به فرزندش می‌کند که با ما گفتگو کند. و خودش هرازگاهی میان کلام پسرش ، نکاتی مهم و قابل توجه را بیان می‌کند. متن زیر گفتگوی خبرنگار گروه دفاع مقدس اسات با فرزند این جانباز بسیجی .

ایشان با این شرایط جسمی و در 65سالگی 25%جانبازی دارند؟
نمی دانم این از قصور خودمان بود که بعد از سالها متوجه شدیم که مشکلات پدرم بر اثر مجروحیت بوده یا بنیاد جانبازان.من نمی دانم برای چه شما اینجا آمده اید .اما دیگر این صحبتها فایده ای ندارد.

ما آمده‌ایم تا از نزدیک مسائل و مشکلات جانباران را ببینیم و منعکس کنیم.
مشکلی که ایثارگران با جامعه دارند این است که جامعه اینها را درک نمی کند. حتی خود جانبازان دیگر خودشان را باور ندارند. روحیه ایثارگری از بین رفته . فرهنگ ایثار هم از بین رفته است.

 چرا فکرمی کنید از بین رفته است؟
قبلا اگر این جانبازان مسکن هم نداشتند و جایی را هم نداشتند اما تا دیگران متوجه می شدند که این فرد جانباز است احترام خاصی برایش قائل می شدند. اما متأسفانه بر اثر تبلیغات غلط  دیگر آن جایگاه ارزشی را ندارند. دلایل اصلی را نمی دانم جامعه مقصر است؟ بنیاد جانبازان یا دولت و یا حتی خود جانبازان مقصرند ، نمی دانم.

مثلا ببینید ، همه فکر می کنند که این خانه ها را رایگان به جانبازان داده اند. حتی توی فامیل . خیلی سخت است که در فامیل تفهیم کنیم که آقا اگر من در دانشگاه قبول شدم تلاش خودم بود و از سهمیه پدرم اصلا اطلاع نداشتم. چرا دید جامعه نسبت به جانباز و خانواده اش باید اینطور باشد؟

آیا از مسئولین بنیاد به دیدن شما آمده اند؟
از بنیاد اسلامشهر هیچ کس نیامده .حتی یک کارمند جزء نیامده ببیند اینجا چه خبر است. الان می روید بنیاد ، کارمند اصلا حال ندارد جواب شما را بدهد. طوری برخورد می کنند که انگار نسبت به ما طلبکارند . کارمند بنیاد هر مشکلی که دارد نباید برخوردش با جانبازان بد باشد. مشکل از بالا است و باید یک تصمیمات جدی گرفت. حتی جانبازان به این برخوردها عادت کرده‌اند.

مثلا تبلیغ می کنند که به جانباز ماشین می دهند. شما تصور کنید این جانباز 50%شیمیایی با آن حال خراب چقدر باید برود بنیاد جانبازان و بیاید تا یک پیکان قراضه به این بنده خدا بدهند؟ الان متأسفانه کسانی که کم کاری می کنند دارند تیشه به ریشه این نظام می زنند.هدفشان این نیست، اما با کم کاریشان موجب این نتیجه می‌شوند.

الان پدر من به عنوان جانباز و ایثارگر است .کسی که به خاطر انقلاب و مملکتش رفته است. آن زمان نمی گفتند آقا این ده هزارتومان را بگیر برو جبهه ، یا آنجا که شکلات پخش نمی کردند.هر کسی که نمی توانست فرار می کرد. اینها که ماندند ، برای هدفشان مقاومت کردند. هدفشان هم حفظ نظام و مملکتشان بود. اما الان که به این روز افتاده‌اند، اگر به اینها رسیدگی نشود، و خدای ناکرده باز برای ایران اتفاقی بیفتد، از اینها دیگر نمی توان انتظاری داشت. حتی من که در این خانواده زندگی می کنم وقتی می بینم با این وضعیت برای اینها کاری نمی کنند و دیگرانی که اینها را می بینند، پا پیش نمی گذارند.

 ابراهیم جامه بزرگی در ادامه سخنان فرزندش می گوید: الان دوسال ونیم است که اینجا هستیم . اینجا پر شده از اراذل و اوباش. آسایش نداریم. من نمی دانم اینجا مجتمع جانبازان است یا نه ؟ ازهرکجا که فکر می کنید آمده اند. اگر جانباز بوده چرا اینجا را ترک کرده و چرا به این افراد لا ابالی داده اند که اسم جانباز هم بد بشود؟ به خاطر وضعیت نا امن اینجا اصلا نمی توانیم بیرون بیائیم.

من قبلا اصلا از بنیاد و خدمات بنیاد خبر نداشتم و استفاده نکردم . حتی خانه ام را فروختم و خرج زندگی و درمانم کردم .وقتی مجروح شدم نمی دانستم مشکلاتم را چگونه حل کنم . بیکار شدم.  این سالها کسی نیامد بگوید شما مرده ای؟ زنده ای ؟چطور زندگیت را تأمین می کنی ؟

منبع:گروه دفاع مقدس خبرگزاري مهر