تَرْضا وَبَعْدَ الرِّضا *

خوشنود گردى و بالاتر از خشنودى

و اذکار وارده در این وقت غیر آنچه ذکر شد بسیار است و بهترین آنها ذکر

سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکبَرُ

منزه است خدا و ستایش خاص خدا است و معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگتر است

است که تعبیر شده از آن به باقیات الصّالحات و نیز خواندن این دعا است :

لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریک لَهُ لَهُ

معبودى جز خداى یگانه نیست شریک ندارد

الْمُلْک وَلَهُ الْحَمْدُ یحْیى وَیمیتُ وَیمیتُ وَیحیى وَهُوَ حَىُّ لا یمُوتُ بِیدِهِ

پادشاهى خاص او است و ستایش هم خاص او است زنده مى کند و مى میراند و مى میراند و زنده مى کند و او است زنده اى که نمیرد

الْخَیرُ وَهُوَ عَلى کلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ

تمام نیکیها بدست اوست و او بر هر چیزى توانا است

 و چون نداى اذان صبح را شنیدى مى گوئى :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک بِاِقْبالِ نَهارِک وَاِدْبارِ لَیلِک وَحُضُورِ صَلَواتِک وَاَصْواتِ دُعآئِک

خدایا براستى از تو خواهم به آمدن روزت و رفتن شبت و رسیدن نمازهایت و صداهاى دعایت

وَتسْبیحِ مَلاَّئِکتِک اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّک

و تسبیح فرشتگانت که درود فرستى بر محمد و خاندانش و توبه ام بپذیرى که

اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحیمُ

تو براستى توبه پذیر مهربانى


آداب بیت الخلا

و چون خواستى متوجه به نماز شوى و حاجت دارى به رفتن به بیت الخلا پس ابتدا کن به آن و آداب بیت الخلا بسیار است و جمله اى از آن بطور اختصار آن است که مقدّم دارى در وقت داخل شدن پاى چپ را و مى گوئى :

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الرِّجْسِ النَّجِسِ الْخَبیثِ الْمُخْبِثِ الشَّیطانِ

به نام خدا و با یاد خدا پناه برم بخدا از پلید ناپاک آلوده آلوده پرور (یعنى ) شیطان

الرَّجیمِ *

رانده شده

 و چون کشف کردى بسم اللّه مى گوئى و واجب است در این حال بلکه در تمام حالات مستور کردن عورت را از ناظر محترم و حرام است در این حال رو به قبله و پشت به قبله نشستن و مستحب است آنکه بگوئى در حال قضاء حاجت :

اَللّهُمَّ اَطْعِمْنى طَیبا فى عافِیةٍ وَاَخْرِجْهُ مِنّى خَبیثا فى عافِیةٍ *

خدایا بخورانم غذاى پاک در تندرستى و از من خارجش کن ناپاک در تندرستى

و وقتى که نظرت افتاد برآنچه ازتودفع شده مى گوئى :

اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى الْحَلالَ وَجَنِّبْنِى الْحَرامَ

خدایا روزى حلالم ده و از حرام دورم کن

و چون خواستى استنجاء کنى اول استبراء مى کنى پس دعاى رؤیت آب را مى خوانى:

اَلْحَمْدُ

ستایش

لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ یجْعَلْهُ نَجِسا *

خاص خدائى است که آب را پاک کننده قرار داد و ناپاکش نکرد

و در وقت استنجاء مى گوئى:

اَللّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجى وَاَعِفَّهُ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَحَرِّمْنى عَلَى النّارِ

خدایا عورتم را (از گناه ) نگه دار و پارسایش کن و آنچه پوشیدنش باید بپوشان و بدنم را بر آتش حرام کن

و چون از جاى خود برخاستى دست راست را بر شکم مى کشى و مى گوئى :

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى اَماطَ عَنِّى

سپاس خاص خدائى است که زدود از من

الاَْذى وَهَنَّاَنى طَعامى وَشَرابى وَعافانى مِنَ الْبَلْوى *

آزار را و گوارا کرد بر من خوراک و نوشیدنیم را و از بلیه نگاهم داشت

پس بیرون مى آیى و مقدّم مى دارى پاى راست را بر پاى چپ و این دعا را مى خوانى:

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى عَرَّفَنى

سپاس خدائى را که لذت غذا

لَذَّتَهُ وَاَبْقى فى جَسَدى قُوَّتَهُ وَاَخْرَجَ عَنّى اَذاهُ یا لَها نِعْمَةً یا لَها نِعْمَةً یا لَها

به من داد و نیرویش را در بدنم نهاد و آزارش را برون برد، وه که چه نعمتى چه نعمتى چه

نِعْمَةً لا یقْدِرُ الْقادِرُونَ قَدْرَها

نعمتى که اندازه گیران اندازه اش نتوانند کرد


آداب وضو

و چون خواستى وضو بگیرى ابتداء مى کنى به مسواک نمودن که دهان را پاکیزه مى کند و بلغم را برطرف و حفظ را زیاد مى کند و باعث زیادتى حَسَنات و خوشنودى حق تعالى است و دو رکعت نماز با مسواک افضل است از هفتاد رکعت به غیر از مسواک و اگر مسواک نباشد انگشت مُجزى است از آن و سزاوار است که در وقت وضو گرفتن رو به قبله بنشینى و ظرف آب را در جانب راست خود مى گذارى و چون نگاهت بر آب فتاد این دعا مى خوانى :

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ

 ستایش خاص خدائى است که آب را پاک کننده قرار داد و

یجْعَلْهُ نَجِسا *

قرارش نداد ناپاک

پس مى شوئى دست خود را پیش از آنکه داخل ظرف آب کنى و مى گوئى :

در وقت داخل کردن دست در ظرف آب :

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابینَ

به نام خدا و به ذات خدا خدایا مرا از توبه کنندگان قرارم ده

وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرینَ *

و نیز قرارم ده از پاکیزه کنندگان

پس سه دفعه مضمضه مى کنى با سه کف آب و مى گوئى :

اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى یوْمَ اَلْقاک وَاَطْلِقْ لِسانى بِذِکراک

خدایا دلیل قاطعى روز لقائت بر زبانم نِه و زبانم را به ذکر خودت باز کن

پس سه دفعه استنشاق مى کنى و مى گوئى :

اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ریحَ الْجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ یشَمُّ ریحَها

خدایا بوى بهشت را بر من حرام مکن و قرارم ده از زمره کسانى که بوى آن

وَرَوْحَها وَطیبَها

و نسیمش و عطرش را ببوید

پس شروع کن بشستن صورت ومى گوئى :

اَللّهُمَّ بَیضْ وَجْهى یوْمَ

خدایا سفید گردان رویم را در آن روزى

تَسْوَدُّ فیهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى یوْمَ تَبْیضُّ فیهِ الْوُجُوهُ *

که روها سیاه گردد و سیاه نکن رویم را روزى که روها سفید گردد

پس بردار یک مشت آب بجهت شستن دست راست و در وقت شستن مى گوئى :

اَللّهُمَّ اَعْطِنى کتابى

خدایا نامه عملم را

بِیمینى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِیسارى وَحاسِبْنى حِسابا یسیرا *

بدست راستم ده و رقعه جاوید در بهشت را بدست چپم و حسابم را به آسانى برس

پس دست چپ را بشوى و در آن وقت مى گوئى :

اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى کتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَرآءِ

خدایا مده نامه عملم را بدست چپم و نه پشت

ظَهْرى وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى عُنُقى وَاَعُوذُ بِک مِنْ مُقَطَّعاتِ النّیرانِ *

سرم و قرارش مده بسته به گردنم و پناه برم به تو از پاره هاى (سوزان ) آتش

پس مسح کن جلو سر را به رطوبت دست راست خود و مى گوئى در این حال :

اَللّهُمَّ غَشِّنى

خدایا بپوشان مرا

رَحْمَتَک وَبَرَکاتِک *

به رحمت و برکات خود

پس مسح کن پاهاى خود را و مى خوانى در این حال:

اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ یوْمَ تَزِلُّ فیهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْیى فیما یرْضیک عنّى

خدایا مرا بر صراط ثابت بدار در آن روزى که قدمها بلغزد و کوششم را در کارى که تو را خوشنود کند قرار ده

یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکرامِ *

اى صاحب بزرگوارى و کرامت

و چون فارغ شدى از وضو مى گوئى :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک

خدایا از تو مى خواهم

تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِک وَالْجَنَّةَ

درستى و کمال وضوء و کمال نماز و کمال خوشنودى تو و بهشت را

و مى گوئى نیز :

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ

ستایش خاص خدا

رَبِّ الْعالَمینَ

پروردگار جهانیان است

و مى خوانى سوره قدر را سه مرتبه.

پس بعد از فراغ از وضو بوى خوش بکار مى برى.


آداب مسجد رفتن

پس روانه مى شوى به جانب مسجد با حالت سکینه و وقار و مى گوئى در وقت بیرون شدن از خانه بجهت رفتن به مسجد:

بِسْمِ اللَّهِ الَّذى خَلَقَنى فَهُوَ یهْدینِ وَالَّذى هُوَ

به نام آن خدائى که مرا آفرید و سپس راهنمائیم کرد و آن کس که

یطْعِمُنى وَیسْقینِ وَاِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یشْفینِ وَالَّذى یمیتُنى ثُمَّ یحْیینِ

غذایم دهد و آبم نوشاند و هرگاه بیمار شوم او شفایم دهد و آنکه بمیراندم و باز زنده ام کند

وَالَّذى اَطْمَعُ اَنْ یغْفِرَ لى خَطیئَتى یوْمَ الدّینِ رَبِّ هَبْ لى حُکما وَاَلْحِقْنى

و آنکه طمع دارم بیامرزد خطایم را در روز رستاخیز پروردگارا مرا فرزانگى بخش و به شایستگان

بِالصّالِحینَ وَاجْعَلْ لى لِسانَ صِدْقٍ فِى الاْخِرینَ وَاجْعَلْنى مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ

ملحقم کن و خوش نامم گردان در نزد آیندگان و از وارثان بهشت پر

النَّعیمِ وَاغْفِرْ لاَِبى *

نعمتم گردان و پدرم را بیامرز

و چون خواستى داخل مسجد شوى اوّل ملاحظه تَهِ کفش خود مى نمائى که نجاستى با آن نباشد پس پاى راست را مقدّم مى دارى پس مى خوانى این دعا را:

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَمِنَ اللَّهِ وَاِلَى اللَّهِ وَخَیرُ الاَْسْمآءِ کلِّها لِلَّهِ تَوَکلْتُ عَلَى

به نام خدا و بذات خدا و از جانب خدا و بسوى خدا و بهترین همه نامها از آن خدا توکل کردم بر

اللَّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ لى

خدا و جنبش و نیروئى نیست مگر بخدا، خدایا درود فرست بر محمد و آلش و

اَبْوابَ رَحْمَتِک وَتَوْبَتِک وَاَغْلِقْ عَنّى اَبْوابَ مَعْصِیتِک وَاجْعَلْنى مِنْ زُوّارِک

درهاى رحمت و توبه ات را بسویم باز کن و درهاى نافرمانیت برویم ببند و مرا در زمره زائرانت

وَعُمّارِ مَساجِدِک وَمِمَّنْ یناجیک فى اللَّیلِ وَالنَّهارِ وَمِنَ الَّذینَ هُمْ فى

و آبادکنندگان مساجدت قرارم ده و از کسانى که در شب و روز با تو به راز و نیازند و از کسانى که در

صَلوتِهِمْ خاشِعُونَ وَادْحَرْ عَنِّى الشَّیطانَ الرَّجیمَ وَجُنُودَ اِبْلیسَ اَجْمَعینَ *

نماز ترسانند و دور گردان از من شیطان رانده و سپاهیان او را به تمامى


دعاى قبل از نماز

و چون اراده کردى که نماز کنى مى گوئى :

اَللّهُمَّ اِنّى اُقَدِّمُ اِلَیک مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ

خدایا من پیش دارم بسویت محمد صلى اللّه

عَلَیهِ وَآلِهِ بَینَ یدَىْ حاجَتى وَاَتَوَجَّهُ بِهِ اِلَیک فَاجْعَلْنى بِهِ وَجیها عِنْدَک فِى

علیه و آله را پیشاپیش حاجت و خواسته ام و بوسیله او بسویت توجه کنم پس قرارم ده آبرومند در نزد خویش در

الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبینَ وَاجْعَلْ صَلواتى بِهِ مَقْبُولَةً وَذَنْبى بِهِ مَغْفورا

دنیا و آخرت و از مقربان درگاهم گردان و نمازم را بخاطر او پذیرفته و گناهم را آمرزیده

وَدُعآئى بِهِ مُسْتَجابا اِنَّک اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ *

و دعایم را مستجاب گردان که همانا تو آمرزنده و مهربانى


پس اذان و اقامه مى گوئى به جهت نماز و مابین اذان و اقامه فاصله مى کنى به یک سجده یا نشستنى و این دعا را مى خوانى :

اَللّهُمَّ اجْعَل قَلْبى باَّرّا وَعَیشى قآرّا وَرِزْقى دآرّا وَاجْعَلْ لى عِنْدَ

خدایا دلم را نیک خواه و زندگانیم را بر قرار و روزیم را ریزان کن و برایم در کنار

قَبْرِ رَسُولِک صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ مُسْتَقَرّا وَقَرارا *

قبر رسول خود صلى اللّه علیه و آله منزلگاه و جایگاهى قرار ده


و آنچه خواهى دعا مى کنى و حاجت خود را از حقّ تعالى طلب مى کنى زیرا که دعا در بین اذان و اقامه ردّ نمى شود و بعد از گفتن اقامه مى خوانى :

اَللّهُمَّ اِلَیک تَوَجَّهْتُ وَمَرَضاتَک طَلَبْتُ وَثَوابَک ابْتَغَیتُ

خدایا فقط به تو رو کنم و خوشنودى تو را جویم و پاداش نیکت خواهم

وَبِک آمَنْتُ وَعَلَیک تَوَکلْتُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ

و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم خدایا درود فرست بر محمد و آلش و بگشا

مَسامِعَ قَلْبى لِذِکرِک وَثَبِّتْنى عَلى دینِک وَلا تُزِغْ قَلْبى بَعْدَ اِذْ هَدَیتَنى وَهَبْ

گوشهاى دلم را براى یاد کردنت و بر دین خود پابرجایم دار و دلم را پس از اینکه راهنمائیم کردى منحرف مساز

لى مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً اِنَّک اَنْتَ الْوَهّابُ

و از نزد خود رحمتى به من ببخش که همانا توئى بخشنده


آداب ورود در نماز

پس مهیا مى شوى بجهت نماز و حاضر مى کنى قلب خود را و ملاحظه مى کنى ذلّت مقام خود را و عظمت و جلالت مولاى خود را که در مقام مناجات با او درآمده اى و چنان باش که گویا او را مى بینى و حیا کن از آنکه با او تکلّم کنى و دلت به جانب دیگر متوجّه باشد پس مى ایستى با وقار و خشوع در حالتى که دستهایت را بر رانهاى خود مقابل سر زانو گذاشته باشى و مابین قدمهایت بقدر سه انگشت تا یک شبر باز کرده فُرجه مى گذارى و نظرت را به موضع سجده مى افکنى پس نیت فریضه صبح بکن قربةً الى اللّه و تکبیرة الاحرام بگو

 

دعاى تکبیرات

و مستحب است که شش تکبیر دیگر بر او اضافه کنى و در هر تکبیرى دستها را بلند کنى تا محاذى نرمه گوش در حالى که کف دستها رو به قبله باشد وانگشتها غیراز انگشت بزرگ به هم چسبیده باشد و بخوانى دعاهاى تکبیرات را به این طریق که بعد از تکبیر سوّم بگوئى :

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْمَلِک الْحَقُّ الْمُبینُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ

خدایا توئى پادشاه برحق آشکار معبودى جز تو نیست

سُبْحانَک اِنّى ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْ لى ذَنْبى اِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ

منزهى تو و براستى من بر خویشتن ستم کردم پس گناهم بیامرز که نیامرزد گناهان را جز تو

و بعد از تکبیر پنجم مى گوئى :

لَبَّیک وَسَعْدَیک وَالْخَیرُ فى یدَیک وَالشَّرُّ لَیسَ اِلَیک

بله آماده خدمتم خیر بدست تو است و شر از تو نیست

وَالْمَهْدِىُّ مَنْ هَدَیتَ عَبْدُک وَابْنُ عَبْدَیک ذَلیلٌ بَینَ یدَیک مِنْک وَبِک وَلَک

راه یافته کسى که تو راهنمائیش کردى بنده تو و زاده دو بنده دیگرت پیش درگاهت از تو و با تو و براى تو

وَاِلَیک لا مَلْجَاءَ وَلا مَنْجا وَلا مَفَرَّ مِنْک اِلاّ اِلَیک سُبْحانَک وَحَنانَیک تَبارَکتَ

و بسوى تو است نه پناهگاهى و نه جائى براى رهائى ونه گریزگاهى جز بسوى تو نیست منزهى تو و من خواهان رحمتم برتر

وَتَعالَیتَ سُبْحانَک رَبَّ الْبَیتِ الْحَرامِ *

و والائى منزهى تو اى پروردگار خانه محترم

و بعد از تکبیر هفتم مى گوئى :

وَجَّهْتُ

من رو بسوى

وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ عالِمِ الْغَیبِ وَالشَّهادَةِ حَنیفا مُسْلِما

آنکس کنم که آسمانها و زمین را آفرید داناى نهان و آشکار است با حال اعتدال و تسلیم

وَما اَنَا مِنَ الْمُشْرِکینَ اِنَّ صَلوتى وَنُسُکى وَمَحْیاىَ وَمَماتى لِلَّهِ رَبِّ

و از مشرکان نیستم همانا نماز و عبادت و زندگى و مرگ من از خدا پروردگار

الْعالَمینَ لا شَریک لَهُ وَبِذلِک اُمِرْتُ وَاَ نَا مِنَ الْمُسْلِمینَ

جهانیان است که شریکى براى او نیست و بدان ماءمورم و من از مسلمانانم


آداب قرائت و رکوع و سجود و قنوت

و چون خواهى شروع کنى به قرائت کلمه استعاذه را آهسته مى گوئى پس بخوان سوره حمد را با آداب تمام و حضور قلب و تفکر در معانى آن و بعد از فراغ بقدر یک نفس ساکت مى شوى پس بخوان سوره اى از قرآن و خوبست که امثال سوره عَمَّ وَ هَلْ اَتى ولااُقْسِمُ بوده باشد پس از آن نیز به قدر یک نفس ساکت مى ایستى پس دستها را بلند مى کنى بجهت گفتن تکبیر به طریقى که سابق ذکر شد پس برو به رکوع و مى گذارى دست راست را بر سر زانوى راست پیش از گذاشتن دست چپ بر زانوى چپ و انگشتان کف دست را از هم باز مى کنى و پُر مى کنى آنها را از زانوهاى خود و کمر را خم نموده و گردن را کشیده و مساوى با کمر و نظر را به مابین قدمها مى افکنى و بگو:

سُبْحانَ رَبِّى الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ

منزه است پروردگار بزرگ من و او را سپاس گویم

و سزاوار است که این ذکر را هفت مرتبه یا پنج مرتبه یا سه مرتبه بگوئى و پیش از گفتن ذکر این دعا را بخوانى:

اَللّهُمَّ لَک رَکعْتُ وَلَک اَسْلَمْتُ وَبِک آمَنْتُ وَعَلَیک تَوَکلْتُ وَاَنْتَ رَبّى خَشَعَ

خدایا براى تو رکوع کردم و براى تو تسلیم شدم و به تو ایمان آوردم و بر تو توکل کردم و توئى پروردگار من خاشع شد

لَک سَمْعى وَبَصَرى وَشَعْرى وَبَشَرى وَلَحْمى وَدَمى وَمُخّى وَعَصَبى

براى تو گوش و چشم و مو و پوست و گوشت و خون و مخ و رگ و استخوانم و (خلاصه )

وَعِظامى وَما اَقَلَّتْهُ قَدَماىَ غَیرَ مُسْتَنْکفٍ وَلا مُسْتَکبِرٍ وَلا مُسْتَحْسِرٍ

آنچه را در پاهایم بر خود حمل کرده بدون سرپیچى و نه تکبّر ورزى و نه به حال خستگى

پس برخیز از رکوع و بایست و در اینحال مى گوئى :

سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ

مى شنود خدا هرکس او را ستایش کند


پس تکبیر مى گوئى و برو به سجده با نهایت خضوع و خشوع و کفها را پهن کرده پیش از زانوها بر زمین مى گذارى و سجده مى کنى بر تربت امام حسین علیه السلام و ذکر سجود را بگو و بهتر آنکه هفت یا پنج یا سه مرتبه بگوئى و پیش از ذکر این دعا را بخوانى :

اَللّهُمَّ لَک سَجَدْتُ وَبِک آمَنْتُ وَلَک

 خدایا براى تو سجده کردم و به تو ایمان آوردم و براى تو

اَسْلَمْتُ وَعَلَیک تَوَکلْتُ وَاَنْتَ رَبّى سَجَدَ وَجْهى لِلَّذى خَلَقَهُ وَشَقَّ سَمْعَهُ

تسلیمم و بر تو توکل کنم و توئى پروردگار من سجده کرد چهره ام براى کسى که او را آفرید و گوش

وَبَصَرَهُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ تَبارَک اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقینَ

و چشمش را شکافت ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است خجسته باد خدا بهترین آفریننده

پس ذکر را بگو و سر از سجده بردار و بنشین و مستحبّ است که تکبیر بگوئى و متورّکاً بنشینى و بگوئى :

اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبّى وَاَتُوبُ اِلَیهِ

آمرزش خواهم از خدا و بسویش توبه کنم

و نیز مى گوئى :

اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى وَارْحَمْنى وَاجْبُرْنى

خدایا مرا بیامرز و به من رحم کن و حالم نیکو کن

وَادْفَعْ عَنّى وَعافِنى اِنّى لِما اَنْزَلْتَ اِلَىَّ مِنْ خَیرٍ فَقیرٌ تَبارَک اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ

و از من دفاع کن و تندرستم بدار که من بدان خیرى که برایم بفرستى نیازمندم خجسته است خدا پروردگار جهانیان

پس تکبیر مى گوئى و برو به سجده دوّم و به عمل مى آورى آنچه را که در سجده اوّل بجامى آوردى پس سراز سجده بردار و جلسه استراحت را بجامى آورى پس برخیز و در حال برخاستن مى گوئى :

بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ اَقُومُ وَاقْعُدُ

به ایستم و بنشینم به جنبش خدا و نیروى او

و چون قرار گرفتى بخوان حمد و سوره و بهتر آنکه سوره توحید بخوانى و مستحب است گفتن سه مرتبه :

کذلِک اللَّهُ رَبّى

این چنین است خدا پروردگار من

بعد از فراغ از سوره توحید پس تکبیر مى گوئى و دستها را بجهت قنوت بلند مى کنى تا به مقابل صورت و شکم کف دستها را بسوى آسمان مى کنى و انگشتها را بهم مى چسبانى سواى انگشت بزرگ و خوبست آنکه اختیار کنى بجهت قنوت خواندن کلمات فرج را و بخوانى بعد از آن :

اَللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَعافِنا وَاعْفُ عَنّا

خدایا بیامرز ما را و به ما رحم کن و تندرستمان بدار و از ما بگذر

فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ اِنَّک عَلى کلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ

در دنیا و آخرت که همانا تو بر هر چیز توانائى

پس مى گوئى:

اَللّهُمَّ مَنْ کانَ

خدایا هرکس که

اَصْبَحَ وَلَهُ ثِقَةٌ اَوْ رَجآءٌ غَیرُک فَاَنْتَ ثِقَتى وَرَجآئى یا اَجْوَدَ مَنْ سُئِلَ وَیا

بامداد کند و تکیه گاه یا امیدوارى بجز تو داشته باشد ولى تکیه گاه و امید من توئى اى بخشنده ترین کسى که از او درخواست

اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ ضَعْفى وَمَسْکنَتى

شود و اى مهربانترین کسى که مهر از او خواهند درود فرست بر محمد و آلش و به ناتوانى و درماندگى

وَقِلَّةَ حیلَتى وَامْنُنْ عَلَىَّ بِالْجَنَّةِ طَوْلا مِنْک وَفُک رَقَبَتى مِنَ النّارِ وَعافِنى

و کم چارگیم رحم کن و به فضل خود به بهشت بر من منت نه و آزادم کن از آتش دوزخ و تندرستى و عافیت

فى نَفْسى وَفى جَمیعِ اُمُورى بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

در جانم و در تمام کارم عنایت کن به رحمت خود اى مهربانترین مهربانها

و سزاوار است طول دادن قنوت و دعاهائى که در قنوت خوانده مى شود بسیار است پس تکبیر مى گوئى و رکوع و سجود را بجا بیاور بهمان نحو که مذکور شد و بعد از فراغ از دو سجده بنشین از براى تشّهد و سلام و مستحب است آنکه مُتَوَرِّکاً بنشینى و پیش از تشهد بگوئى :

بِسْمِ اللَّهِ

به نام خدا

وَبِاللَّهِ وَالاَْسْمآءُ الْحُسْنى کلُّها لِلَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَخَیرُ الاَْسْمآءِ لِلَّهِ اَشْهَدُ اَنْ لا

و به ذات خدا و همه نامهاى نیکو از آن خدا است و ستایش مخصوص خدا است و بهترین نامها براى خدا است گواهى دهم

اِلْهَ اِلا اللَّهُ

که معبودى جز خدا نیست

تا آخر و چون فارغ شدى از نماز شروع مى کنى به خواندن تعقیب که تاءکید و امر بسیار به آن شده و حق تعالى فرموده :

فضیلت تعقیب نماز

فَاِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَاِلى رَبِّک فَارْغَبْ

و چون فراغت یافتى به عبادت کوش و بسوى پروردگارت بگراى

و روایت شده در تفسیر آیه یعنى چون فارغ شوى از نماز خود را به تعب انداز در دعا و بسوى پروردگار خود رغبت کن و حاجات خود را از او بطلب و امید خود را از غیر او قطع کن و از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام منقول است که هر که از شما فارغ گردد از نماز پس باید دستها را بلند کند بسوى آسمان و خود را به تعب افکند در دُعا، و از روایات استفاده شده که تعقیب زیاد کننده روزى است و مؤ من در نماز است و ثواب نماز دارد مادام که به ذکر حق تعالى مشغول است و دعا بعد از نماز واجب بهتر است از نماز سُنّت و علامه مجلسى ره فرموده که تعقیب ظاهرش آن است که قرآن و دعا و ذکر که متّصل باشد به نماز عرفاً تعقیب مى باشد و لکن افضل آن است که با وضو باشد و نشسته باشد رو به قبله و بهتر آن است که برطریق تشهّد نشسته باشد و سخن نگوید در اثناى تعقیب خصوصاً در تعقیب نماز شام و بعضى گفته اند که جمیع شرایط نماز را در تعقیب رعایت کنند و ظاهر آن است که به هر حالى که بعد از نماز مشغول قرآن و ذکر و دعا باشد ثواب تعقیب فى الجمله داشته باشد اگر چه در راه رفتن باشد مؤ لّف گوید که از ائمّه اطهارعلیهم السلام دعاهاى بسیار براى دین و دنیا در تعقیب نمازها وارد شده و چون اشرف عبادات بدنیه نماز است و تعقیبات ماثوره را در تکمیل نمازها مدخلیتى عظیم است و ایضاً موجب رفع درجات و حَطّ سیئات و حُصول مطالب و حاجات مى گردد بخاطر داعى رسید که جمله اى از آنها را دراین رساله ایرادکنم و نقل کنم اکثر آن را از کتاب بحار و مقباس علامه مجلسى عطراللَّهُ مَرْقَدَهُ الشَّریف پس گوئیم تعقیبات بر دو قسم است تعقیبات مشترکه و تعقیبات مختصّه .

 
 
 
 Copyright © 2003-2022 - AVINY.COM - All Rights Reserved