نُورَهُ بِكُرْهِهِمْ وَاَيَّدَهُ بِالْحَياةِ حَتّى يُظْهِرَ عَلى يَدِهِ الْحَقَّ
بِرَغْمِهِمْ
گرداند گرچه آنان را ناخوش آيد و او را بوسيله زندگى (طولانى ) نگاه داشت تا برغم
آنان حق را بدست او آشكار سازد
اَشْهَدُ اَنَّ اللَّهَ اصْطَفيكَ صَغيراً وَاَكْمَلَ لَكَ عُلُومَهُ كَبيراً
وَاَنَّكَ حَىُّ لا
گواهى دهم كه براستى خداوند تو را در كوچكى برگزيد و علوم خود را براى تو در بزرگى
كامل كرد و تو زنده هستى
تَمُوتُ حَتّى تُبْطِلَ الْجِبْتَ وَالطّاغُوتَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَعَلى
و نخواهى مرد تا از ميان بردارى جبت و طاغوت (معبودهاى ساختگى و ياغيان ) را خدايا
درود فرست بر آن حضرت و بر
خُدّامِهِ وَاَعْوانِهِ عَلى غَيْبَتِهِ وَنَاْيِهِ وَاسْتُرْهُ سَتْراً عَزيزاً
وَاجْعَلْ لَهُ
خدمتكاران و كمك كارانش در دوران غيبت و دوريش و مستور دار در پرده عزت (و نيرومندى
) و او را در پناهگاه محكمى
مَعْقِلاً حَريزاً وَاشْدُدِ اَللّهُمَّ وَطْاَتَكَ عَلى مُعانِديهِ وَاحْرُسْ
مَوالِيَهُ
قرارش ده و پايمال كردن و سركوبى خود را نسبت به دشمنانش سخت و شديد گردان و دوستان
و زائرينش را (از گزند روزگار)
وَزآئِريهِ اَللّهُمَّ كَما جَعَلْتَ قَلْبى بِذِكْرِهِ مَعْمُوراً فَاجْعَلْ
سِلاحى
حفظ كن خدايا چنانچه دل مرا به ياد آورى او آباد كردى اسلحه مرا نيز در
بِنُصْرَتِهِ مَشْهُوراً وَاِنْ حالَ بَيْنى وَبَيْنَ لِقآئِهِ الْمَوْتُ الَّذى
جَعَلْتَهُ
يارى او (آماده كن و) از نيام بدر آر و اگر حائل شد ميان من و ميان ديدار آن حضرت
آن مرگى كه مسلم كردى
عَلى عِبادِكَ حَتْماً وَاَقْدَرْتَ بِهِ عَلى خَليقَتِكَ رَغْماً فَابْعَثْنى
عِنْدَ
بر بندگانت و مقدر كردى آن را بر خلق خود تا بينيشان به خاك ماليده و زبونشان كنى
پس مرا
خُرُوجِهِ ظاهِراً مِنْ حُفْرَتى مُؤْتَزِراً كَفَنى حَتّى اُجاهِدَ بَيْنَ
يَدَيْهِ
هنگام ظهورش برانگيز تا سر برآرم از قبرم و همانطور كه كفن پوشيده ام پيكار كنم در
پيش رويش
فى الصَّفِّ الَّذى اَثْنَيْتَ عَلى اَهْلِهِ فى كِتابِكَ فَقُلْتَ كَاَ نَّهُمْ
بُنْيانٌ
در آن صفى كه ستايش كردى اهل آن صف را در قرآن و فرمودى ((گوئى آنها بنائى
مَرْصُوصٌ اَللّهُمَّ طالَ الاِْنْتِظارُ وَشَمِتَ مِنَّا الْفُجّارُ وَصَعُبَ
عَلَيْنَا
استوارند)) خدايا انتظار ما به درازا كشيد و مردمان فاجر بدكار ما را شماتت كنند و
انتقام (از دشمن )
الاِْنْتِصارُ اَللّهُمَّ اَرِنا وَجْهَ وَلِيِّكَ الْمَيْمُونِ فى حَياتِنا
وَبَعْدَ الْمَنُونِ
بر ما دشوار گشت خدايانشان ده به ما روى ميمون بنده مقرب و نماينده ات را در حال
زندگى و پس از مرگ
اَللّهُمَّ اِنّى اَدينُ لَكَ بِالرَّجْعَةِ بَيْنَ يَدَىْ صاحِبِ هذِهِ
الْبُقْعَةِ الْغَوْثَ
خدايا من اعتقاد دارم به رجعت در پيش روى صاحب اين بقعه ، فرياد،
الْغَوْثَ الْغَوْثَ يا صاحِبَ الزَّمانِ قَطَعْتُ فى وُصْلَتِكَ الْخُلاّنَ
فرياد، فرياد، اى صاحب الزمان براى رسيدن به تو از دوستان صميمى بريدم
وَهَجَرْتُ لِزِيارَتِكَ الاَْوْطانَ وَاَخْفَيْتُ اَمْرى عَنْ اَهْلِ الْبُلْدانِ
و براى زيارتت وطن را ترك كردم و هدف و مقصودم را از مردم شهرها(ى سر راه ) پنهان
داشتم
لِتَكُونَ شَفيعاً عِنْدَ رَبِّكَ وَرَبّى وَ اِلى ابآئِكَ وَمَوالِىَّ فى حُسْنِ
تا تو شفيع من گردى در نزد پروردگار خود و پروردگار من و پيش پدرانت و سروران من در
(خواستن )
التَّوْفيقِ لى وِاِسْباغِ النِّعْمَةِ عَلَىَّ وَسَوْقِ الاِْحْسانِ اِلَىَّ
اَللّهُمَّ صَلِّ
خوش توفيقى براى من و فراوانى نعمت بر من و روان شدن احسان و بخشش بسوى من خدايا
درود فرست
عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَصْحابِ الْحَقِّ وَقادَةِ الْخَلْقِ وَاْسْتَجِبْ
مِنّى
بر محمد و آل محمد ملازمين حق و راهبران خلق و به اجابت رسان برايم
ما دَعَوْتُكَ وَاَعْطِنى ما لَمْ اَنْطِقْ بِهِ فى دُعآئى مِنْ صَلاحِ دينى
آنچه دعا كردم و عطا كن به من آنچه را به زبان نياوردم در دعايم از آنچه به صلاح
دين
وَدُنْياىَ اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
الطّاهِرينَ
و دنياى من است كه براستى توئى ستوده و بزرگوار و درود خدا بر محمد و آل پاكش باد
پس داخل صُفّه شو و دو ركعت نماز كن و بگو اَللّهُمَّ عَبْدُكَ الزّآئِرُ فى فِنآءِ
وَلِيِّكَ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا بنده زائر تو در آستان بنده مقرب تو
است
الْمَزُورِ الَّذى فَرَضْتَ طاعَتَهُ عَلَى الْعَبيدِ وَالاَْحْرارِ وَاَنْقَذْتَ
بِهِ
كه به زيارتش آيند آنكه واجب كردى فرمانبرداريش را بر هر بنده و آزاد و نجات دادى
بوسيله اش
اَوْلِيآئَكَ مِنْ عَذابِ النّارِ اَللّهُمَّ اجْعَلْها زِيارَةً مَقْبُولَةً ذاتَ
دُعآءٍ
دوستان خود را از عذاب دوزخ خدايا اين زيارت را زيارتى پذيرفته قرار ده و زيارتى كه
در آن دعائى
مُسْتَجابٍ مِنْمُصَدِّقٍ بِوَلِيِّكَغَيْرِمُرْتابٍاَللّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ
الْعَهْدِ
مستجاب باشد از فردى كه تصديق كرده ولى و نماينده تو را بدون هيچگونه شك و ترديدى
خدايا قرارش مده آخرين بار آمدنم
بِهِ وَلا بِزِيارَتِهِ وَلا تَقْطَعْ اَثَرى مِنْ مَشْهَدِهِ وَزِيارَةِ اَبيهِ
وَجَدِّهِ
به آستان اين بزرگوار و زيارتش و پاى مرا از زيارتگاه او و زيارت پدر و جدش مبر،
اَللّهُمَّ اَخْلِفْ عَلَىَّنَفَقَتى وَانْفَعْنى بِما رَزَقْتَنى فى دُنْياىَ
وَآخِرَتى
خدايا آنچه در اين راه خرج كردم عوض آن را به من بده و سود بخش كن و آنچه را روزى
من كرده اى در دنيا و آخرتم
لى وَلاِِخْوانى وَاَبَوَىَّ وَجَميعِ عِتْرَتى اَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ اَيُّهَا
الاِْمامُ
و براى برادرانم و پدر و مادرم و همه خاندانم تو را به خدا مى سپارم اى امام
بزرگوارى
الَّذى يَفُوزُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ وَيَهْلِكُ عَلى يَدَيْهِ الْكافِرُونَ
الْمُكَذِّبُونَ
كه رستگار شوند بوسيله او مؤ منان و نابود گردند بدست او مردمان كافر و تكذيب كننده
يا مَوْلاىَ يَا بْنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِي جِئْتُكَ زآئِراً لَكَ وَلاَِبيكَ
وَجَدِّكَ
اى مولاى من اى فرزند حسن بن على به دربارت آمده ام براى زيارت تو و پدر و جدت
مُتَيَقِّناً الْفَوْزَ بِكُمْ مُعْتَقِداً اِمامَتَكُمْ اَللّهُمَّ اكْتُبْ هذِهِ
الشَّهادَةَ
و يقين به رستگارى خويش بوسيله شما دارم و معتقد به امامت شما هستم خدايا ثبت كن
اين گواهى
وَالزِّيارَةَ لى عِنْدَكَ فى عِلِّيّينَ وَبَلِّغْنى بَلاغَ الصّالِحينَ
وَانْفَعْنى
و زيارت مرا نزد خودت در بلندترين جاها و برسانم بدانجا كه رسيدند بدان مردمان
شايسته و از دوستى
بِحُبِّهِمْ يا رَبَّ الْعالَمينَ
ايشان به من سود ده اى پروردگار جهانيان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *
زيارت ديگر حضرت (السّلامُ عَلَى الْحَقِّ الْجَدِيدِ...)
زيارت ديگر زيارتى است كه سيد بن طاوس نقل كرده و آن چنان است كه مى گوئى :
اَلسَّلامُ عَلَى الْحَقِّ الْجَديدِ وَالْعالِمِ الَّذى عِلْمُهُ لا
* * * * * * * * * * * سلام بر آن حق تازه و جديد و آن دانشمند بزرگوارى كه دانشش
تمام نگردد
يَبيدُ اَلسَّلامُ عَلى مُحْيِى الْمُؤْمِنينَ وَمُبيرِ الْكافِرينَ اَلسَّلامُ
عَلى
سلام بر زنده كننده مؤ منان و نابود كننده كافران سلام بر
مَهْدِىِّ الاُْمَمِ وَجامِعِ الْكَلِمِ اَلسَّلامُ عَلى خَلَفِ السَّلَفِ وَصاحِبِ
مهدى همه ملل و جامع تمام كلمات (و احكام الهى ) سلام بر يادگار گذشتگان و صاحب
الشَّرَفِ اَلسَّلامُ عَلى حُجَّةِ الْمَعْبوُدِ وَكَلِمَةِ الْمَحْموُدِ
اَلسَّلامُ عَلى
شرف (و بزرگى ) سلام بر حجت (از طرف خداى ) معبود و كلمه ستوده سلام بر
مُعِزِّ الاَْوْلِيآءِ وَمُذِلِّ الاَْعْدآءِ اَلسَّلامُ عَلى وارِثِ الاَْنْبِيآءِ
وَخاتَِمِ
عزت بخش دوستان حق و خوار كننده دشمنان او سلام بر وارث پيمبران و خاتم
الاَْوْصِيآءِ اَلسَّلامُ عَلَى الْقآئِمِ الْمُنْتَظَرِ وَالْعَدْلِ الْمُشْتَهَرِ
اَلسَّلامُ
اوصياء سلام بر حضرت قائم منتظر و آن (سر تا پا) عدالت مشهور سلام
عَلَى السَّيْفِ الشّاهِرِ وَالْقَمَرِ الزّاهِرِ وَالنُّورِ الْباهِرِ اَلسَّلامُ
عَلى
بر شمشير از نيام كشيده (حق ) و ماه تابان و نور درخشان سلام بر
شَمْسِ الظَّلامِ وَبَدْرِ التَّمامِ اَلسَّلامُ عَلى رَبيعِ الاَْنامِ وَنَضْرَةِ
الاَْيّامِ
خورشيد تاريكى و ماه شب چهارده سلام بر بهار (شكوفان ) مردمان و شادمانى و خرمى
روزگار و دوران
اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الصَّمْصامِ وَفَلاّقِ الْهامِ اَلسَّلامُ عَلَى الدّينِ
سلام بر صاحب شمشير برّان و شكافنده سرها سلام بر دين و آئين
الْمَاْثوُرِ وَالْكِتابِ الْمَسْطوُرِ اَلسَّلامُ عَلى بَقِيَّةِ اللَّهِ فى
بِلادِهِ وَحُجَّتِهِ
مقرر (و رسيده از جانب خدا) و كتاب نگاشته سلام بر نماينده خدا در شهرهايش و حجت او
عَلى عِبادِهِ الْمُنْتَهى اِلَيْهِ مَواريثُ الاَْنْبِيآءِ وَلَدَيْهِ مَوْجوُدٌ
آثارُ
بر بندگانش آنكه به او رسيد ميراث پيمبران و نزد او موجود است آثار
الاَْصْفِيآءِ الْمُؤْتَمَنِ عَلَى السِّرِّ وَالْوَلِىِّ لِلاَْمْرِ اَلسَّلامُ
عَلَى الْمَهْدِىِّ
برگزيدگان آن امين بر راز و سرپرست كار (امامت ) سلام بر مهدى كه
الَّذى وَعَدَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ الاُْمَمَ اَنْ يَجْمَعَ بِهِ الْكَلِمَ
وَيَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ
وعده كرده خداى عزوجل به آمدنش ملتها را تا گرد آورد بوسيله اش گفته ها(ى همه ) را
و برطرف كند بوسيله اش پراكندگى را
وَيَمْلاََ بِهِ الاَْرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً وَيُمَكِّنَ لَهُ وَيُنْجِزَ بِهِ
وَعْدَ
و پر كند بدست او زمين را از عدل و داد و موقعيتش را محكم و پابرجا كند و با آمدنش
به وعده اى
الْمُؤْمِنينَ اَشْهَدُ يا مَوْلاىَ اَنَّكَ وَالاَْئِمَّةَ مِنْ آبآئِكَ اَئِمَّتى
وَمَوالِىَّ
كه به مؤ منين داده وفا كند گواهى دهم اى مولاى من كه تو و پدران پيشواى تو امامان
و سروران من هستيد
فِى الْحَيوةِ الدُّنْيا وَيَوْمَ يَقوُمُ الاَْشْهادُ اَسْئَلُكَ يا مَوْلاىَ اَنْ
تَسْئَلَ
در زندگى دنيا و هم در آن روزى كه گواهان (خلق ) بپاخيزند از تو خواهم اى مولاى من
كه درخواست كنى
اللَّهَ تَبارَكَ وَتَعالى فى صَلاحِ شَاْنى وَقَضآءِ حَوآئِجى وَغُفْرانِ
از خداى تبارك و تعالى اصلاح كارم را و برآوردن حاجاتم و آمرزش
ذُنوُبى وَالاَْخْذِ بِيَدى فى دينى وَدُنْياىَ وَآخِرَتى لى وَلاِِخْوانى
گناهانم را و دستگيريت از من در دين و دنيا و آخرتم و هم چنين براى برادران
وَاَخَواتِىَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ كآفَّةً اِنَّهُ غَفوُرٌ رَحيمٌ پس بجا
آور نماز
و خواهران با ايمانم همگى كه او خدائى است آمرزنده و مهربان * * * * * *
زيارت را به نحوى كه پيش از اين ذكر نموديم يعنى دوازده ركعت بعد از هر دو ركعت
سلام دهد و تسبيح زهراسلام الله عليها بگويد و هديه كند بسوى آن حضرت و چون از نماز
زيارت فارغشدى بگو: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى حُجَّتِكَ فى اَرْضِكَ وَخَليفَتِكَ فى بِلادِكَ
* * * خدايا درود فرست بر حجت خود در روى زمينت و جانشين خود در شهرهايت
الدّاعى اِلى سَبيلِكَ وَالْقآئِمِ بِقِسْطِكَ وَالْفآئِزِ بِاَمْرِكَ وَلِىِّ
الْمُؤْمِنينَ
آنكه دعوت كند به راه تو و قيام كند به عدل تو و كامياب به فرمان تو سرپرست مؤ منان
وَمُبيرِ الْكافِرينَ وَمُجَلِّى الظُّلْمَةِ وَمُنيرِ الْحَقِّ وَالصّادِعِ
بِالْحِكْمَةِ
و نابود كننده كافران و برطرف كننده تاريكى و روشنى بخش حق و گوياى به حكمت
وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَالصِّدْقِ وَكَلِمَتِكَ وَعَيْبَتِكَ وَعَيْنِكَ فى
اَرْضِكَ
و پند نيكو و راستى و كلمه (و دستور) تو و گنجينه ات و ديده ات در روى زمينت
الْمُتَرَقِّبِ الْخآئِفِ الْوَلِىِّ النّاصِحِ سَفينَةِ النَّجاةِ وَعَلَمِ
الْهُدى وَنُورِ
آن نگران ترسان و آن دوستدار خيرخواه كشتى نجات و پرچم هدايت و نور
اَبْصارِ الْوَرى وَخَيْرِ مَنْ تَقَمَّصَ وَارْتَدى وَالْوِتْرِ الْمَوْتُورِ
وَمُفَرِّجِ
ديدگان مردم و بهترين كسى كه پيراهن و قباى (خلافت ) به بر كند و انتقام كشنده خون
مظلومان و گشاينده
الْكَرْبِ وَمُزيلِ الْهَمِّ وَكاشِفِ الْبَلْوى صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَعَلى
آبائِهِ
گرفتارى و زداينده اندوه و برطرف كننده بلاء دردوهاى خدا بر او و بر پدرانش
الاَْئِمَّةِ الْهادينَ وَالْقادَةِ الْمَيامينِ ما طَلَعَتْ كَواكِبُ الاَْسْحارُ
آن پيشوايان راهنما و رهبران خجسته باد تا هرگاه كه سرزند اختران سحرگاه
وَاَوْرَقَتِ الاَْشْجارُ وَاَيْنَعَتِ الاَْثْمارُ وَاخْتَلَفَ اللَّيْلُ
والنَّهارُ
و برگ كند درختان و برسد ميوه ها و گردش كند شب و روز
وَغَرَّدَتِ الاَْطْيارُ اَللّهُمَّ انْفَعْنا بِحُبِّهِ وَاحْشُرْنا فى زُمْرَتِهِ
وَتَحْتَ
و نغمه سرائى كنند پرندگان خدايا سودمند كن ما را به دوستيش و محشورمان كن در گروه
او و در زير
لِوآئِهِ اِلهَ الْحَقِّ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ
پرچمش اى معبود به حق آمين اى پروردگار جهانيان
ذكر صلوات بر آن حضرت
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ وَصَلِّ عَلى وَلِىِّ الْحَسَنِ
خدايا درود فرست بر محمّد و خاندانش و درود فرست بر نماينده امام حسن
وَوَصِيِّهِ وَوارِثِهِ الْقآئِمِ بِاَمْرِكَ وَالْغائِبِ فى خَلْقِكَ
وَالْمُنْتَظِرِ لاِِذْنِكَ
و وصى او و وارثش آنكه قيام كند بدستورت و آن پنهان در خلق تو و چشم براه اذن تو
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَقَرِّبْ بُعْدَهُ وَاَنْجِزْ وَعْدَهُ وَاَوْفِ
عَهْدَهُ وَاكْشِفْ
خدايا درود فرست بر او و نزديك كن دوريش را و انجام ده وعده اش را و وفا كن به عهد
و پيمانش و برطرف كن
عَنْ بَاْسِهِ حِجابَ الْغَيْبَةِ وَاَظْهِرْ بِظُهوُرِهِ صَحآئِفَ الِْمحْنَةِ
وَقَدِّمْ
از نيرويش پرده غيبت را و پشت سر انداز با ظهور آن حضرت اوراق محنت و اندوه را و
بفرست در پيش
اَمامَهُ الرُّعْبَ وَثَبِّتْ بِهِ الْقَلْبَ وَاَقِمْ بِهِ الْحَرْبَ وَاَيِّدْهُ
بِجُنْدٍ مِنَ
رويش رعب و ترس را و آرامش ده به او دل را و برپا كن بدستش جنگ را و كمكش كن به
لشكرى از
الْمَلاَّئِكَةِ مُسَوِّمينَ وَسَلِّطْهُ عَلى اَعْد آءِ دينِكَ اَجْمَعينَ وَاَ
لْهِمْهُ اَنْ
فرشتگان نشاندار و مسلطش كن بر دشمنان دينت همگى و به او الهام كن
لا يَدَعَ مِنْهُمْ رُكْناً اِلاّ هَدَّهُ وَلا هاما اِلاّ قَدَّهُ وَلا كَيْداً
اِلاّ رَدَّهُ وَلا
كه پايه اى از آنها نگذارد جز آنكه فرو ريزد و نه سرى از آنها جز آنكه دو نيم كند و
نه نقشه شومى جز آنكه بازش گرداند
فاسِقاً اِلاّ حَدَّهُ وَلا فِرْعَوْنَ اِلاّ اَهْلَكَهُ وَلا سِتْراً اِلاّ
هَتَكَهُ وَلا عَلَماً اِلاّ
و نه فاسق بدكارى جز آنكه حدّش زند و نه فرعون (گردنكشى ) جز آنكه هلاكش كند و نه
پرده اى جز آنكه بدرد و نه پرچمى جز آنكه
نَكَّسَهُ وَلا سُلْطاناً اِلاّ كَسَبَهُ وَلا رُمْحاً اِلاّ قَصَفَهُ وَلا
مِطْرَداً اِلاّ خَرَقَهُ
سرنگونش سازد و نه سلطنت و قدرتى جز آنكه بتصرف گيرد و نه نيزه اى جز آنكه درهم
شكند ونه زوبينى جز آنكه بشكند
وَلا جُنْداً اِلاّ فَرَّقَهُ وَلا مِنْبَراً اِلاّ اَحْرَقَهُ وَلا سَيْفاً اِلاّ
كَسَرَهُ وَلا صَنَماً
و نه لشكرى جزآنكه پراكنده سازد و نه منبرى جز آنكه بسوزاند و نه شمشيرى جز آنكه
بشكند و نه بتى
اِلاّ رَضَّهُ وَلا دَماً اِلاّ اَراقَهُ وَلا جَوْراً اِلاّ اَبادَهُ وَلا حِصْناً
اِلاّ هَدَمَهُ
جز آنكه خرد كند و نه خونى جز آنكه بريزد و نه ستم و بيدادگرى جز آنكه از ميان
بردارد و نه قلعه و دژى جز آنكه ويران كند
وَلا باباً اِلاّ رَدَمَهُ وَلا قَصْراً اِلاّ خَرَّبَهُ وَلا مَسْكَناً اِلاّ
فَتَّشَهُ وَلا سَهْلاً
و نه درى جز آنكه ببندد و نه كاخ و قصرى جز آنكه ويران كند و نه مسكنى جز آنكه
بازرسى كند و نه زمين هموارى
اِلاّ اَوْطَئَهُ وَلا جَبَلاً اِلاّ صَعَدَهُ وَلا كَنْزاً اِلاّ اَخْرَجَهُ
بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ
جز آنكه زير پا گذارد و نه كوهى جز آنكه بالا رود و نه گنجى جز آنكه بيرون آورد به
رحمتت اى مهربانترين
الرّاحِمينَ مؤ لّف گويد: كه شيخ مفيد بعد از نقل زيارت سابق كه اوّل آن اَللَّهُ
اَكْبَرُ اَللَّهُ اَكْبَرُ
مهربانان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * *
لااِلهَ اِلاّ اللَّهُ وَاللَّهُ اَكْبَرُ بود فرموده كه به روايت ديگر منقول است
كه مى گويى بعداز داخل شدن درسرداب مقدّس ((اَلسَّلامُ عَلَى الْحَقِّ الْجَديدِ))
پس زيارت را نقل كرده تا نماز زيارت آنگاه فرموده پس دوازده ركعت نماز زيارت مى كنى
هر دو ركعت به يك سلام و مى خوانى بعد از آن
دعايى را كه از آن حضرت روايت شده : اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ
الْخَفاَّءُ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا بزرگ شد بلا و گرفتارى و آشكار شد راز
پنهانى
وَانْكَشَفَ الْغِطاَّءُ وَضاقَتِ الاَْرْضُ وَمَنَعَتِ السَّماَّءُ وَاِلَيْكَ يا
رَبِّ
و پرده از روى كار برافتاد و زمين (بر ما) تنگ شد و آسمان خوددارى كرد و بدرگاه تو
آوريم پروردگارا
الْمُشْتَكى وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ
صَلِّ عَلى
شِكوه را و بر تو اعتماد كنيم در سختى و آسانى خدايا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنا بِذلِكَ
مَنْزِلَتَهُمْ
محمد و آل او آن بزرگانى كه واجب كردى بر ما فرمانبرداريشان را و بدينوسيله منزلت و
مقامشان را به ما شناساندى
فَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ
مِنْ ذلِكَ يا
بگشا از ما به حق ايشان گشايشى فورى چون چشم برهمزدن يا زودتر از آن اى
مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ اُنْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِراىَ
محمد اى على اى على اى محمد ياريم دهيد كه به حقيقت شمائيد ياور من
وَاكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِياىَ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ
و كفايتم كنيد كه براستى شمائيد كفايت كننده من اى مولاى من اى صاحب الزمان به
فريادم برس
الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى # مؤ لف گويد كه اين دعاى
شريفى
. . . . . . . . . . . . . . مرا درياب . . . . . .. . . . . . . . . . . * * * * *
* * * * * * * * * * * * * * * *
است و سزاوار است خواندن آن در آنجا مكرّر و در غير آن مكان و ما در باب اوّل ذكر
كرديم اين دعا را با اختلاف جزئى زيارت ديگر زيارتى است كه سيّد بن طاوس نقل كرده
فرموده دُو ركعت نماز گذارد و بگويد بعد از آن ((سَلامُ اللَّهِ الْكامِلُ
التّاَّمُّ الشّامِلُ)) الخ و ما اين زيارت را در فصل هفتم از باب اوّل به عنوان
استغاثه به آن حضرت از كَلِم طيّب نقل كرديم به آنجا رجوع شود
دعاى ندبه
مؤ لّف گويد كه سيّد بن طاوس در مصباح الزّائر فصلى در اعمال سرداب مقدّس ايراد
كرده و در آن شش زيارت نقل كرده پس از آن فرموده و ملحق مى شود به اين فصل دعاء
ندبه و زيارتى كه مولاى ما صاحب الامرعليه السلام هر روز به آن زيارت كرده مى شود
بعد از نماز صبح و آن زيارت هفتم حساب مى شود و دعاى عهد كه امر شده به تلاوت آن در
حال غيبت و دعايى كه آنرا بخوانند در وقتى كه از آن حرم شريف مى خواهند برگردند پس
شروع كرده به ذكر اين چهار امر ما هم در اين كتاب مبارك متابعت آن بزرگوار نموده و
آن چهار امر را ذكر مى نماييم اوّل دعاء ندبه است كه مستحبّ است در چهار عيد يعنى
عيد فطر و
قربان و غدير و روز جمعه بخوانند و آن دعا اين است : اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ
الْعالَمينَ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ستايش خاص خدا
پروردگار جهانيان است
وَصَلَّى اللَّهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ تَسْليماً
اَللّهُمَّ لَكَ
و درود خدا بر آقاى ما محمد پيامبرش و بر آل او و سلام كاملى بر ايشان باد خدايا از
آن تو است
الْحَمْدُ عَلى ما جَرى بِهِ قَضآئُكَ فى اَوْلِياَّئِكَ الَّذينَ
اسْتَخْلَصْتَهُمْ
ستايش بر آنچه جارى شد بدان قضا و قدر تو درباره بندگان مقربت آنانكه خالص گردانيدى
آنان را
لِنَفْسِكَ وَدينِكَ اِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزيلَ ما عِنْدَكَ مِنَ النَّعيمِ
الْمُقيمِ
براى خود و دين خود چون انتخاب كردى براى آنها آن نعمت شايان و پايدارى كه نزد تو
است
الَّذى لا زَوالَ لَهُ وَلاَ اضْمِحْلالَ بَعْدَ اَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ
الزُّهْدَ فى
آن نعمتى كه زوال و نابودى برايش نيست ، (و اين ) پس از آنى (بود كه ) با آنها شرط
كردى تا كناره گيرند از
دَرَجاتِ هذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَزُخْرُفِها وَزِبْرِجِها فَشَرَطُوا لَكَ
ذلِكَ
درجات (و رياستهاى ) اين دنياى پست و از زيب و زيورش و آنها نيز اين شرط تو را
پذيرفتند
وَعَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفاَّءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَقَرَّبْتَهُمْ وَقَدَّمْتَ
لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَلِىَّ
و تو نيز وفاى آنان را به اين شرط دانستى و پذيرفتيشان و مقرب درگاهشان كردى و مقرر
داشتى از پيش براى ايشان نامى بلند
وَالثَّناَّءَ الْجَلِىَّ وَاَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلا ئِكَتَكَ
وَكَرَّمْتَهُمْبِوَحْيِكَ
و ثنائى آشكار و فرو فرستادى برايشان فرشتگانت را و گرامى داشتى آنان را به وحى خود
وَرَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِكَ وَجَعَلْتَهُمُ الذَّريعَةَ اِلَيْكَ وَالْوَسيلَةَ اِلى
رِضْوانِكَ
و ياريشان كردى به علم خود و قرارشان دادى واسطه درگاهت و وسيله اى بسوى خوشنوديت
فَبَعْضٌ اَسْكَنْتَهُ جَنَّتَكَ اِلى اَنْ اَخْرَجْتَهُ مِنْها وَبَعْضٌ
حَمَلْتَهُ فى
پس برخى را در بهشت جا دادى تا آنگاه كه از آنجا بيرونش آوردى و برخى را در كشتى
خود سوار كردى
فُلْكِكَ وَنَجَّيْتَهُ وَمَنْ آمَنَ مَعَهُ مِنَ الْهَلَكَةِ بِرَحْمَتِكَ
وَبَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ
و او و همراهانش را كه ايمان آورده بودند به مهر خود از هلاكت نجات دادى و برخى را
براى خود
لِنَفْسِكَ خَليلاً وَسَئَلَكَ لِسانَ صِدْقٍ فِى الاْخِرينَ فَاَجَبْتَهُ
وَجَعَلْتَ
خليل گرفتى و او از تو درخواست كرد نام نيك را در امتهاى آينده و تو اجابت كردى و
نام او را
ذلِكَ عَلِيّاً وَبَعْضٌ كَلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَةٍ تَكْليماً وَجَعَلْتَ لَهُ مِنْ
اَخيهِ
بلند گرداندى و با برخى از ميان درخت بطور مخصوصى سخن گفتى و براى او برادرش را
رِدْءاً وَوَزيراً وَبَعْضٌ اَوْلَدْتَهُ مِنْ غَيْرِ اَبٍ وَآتَيْتَهُ
الْبَيِّناتِ وَاَيَّدْتَهُ
ياور و وزير گردانيدى و برخى را بدون پدر بوجود آوردى و نشانه هاى آشكارى به او
دادى
بِرُوحِ الْقُدُسِ وَكُلُّ شَرَعْتَ لَهُ شَريعَةً وَنَهَجْتَ لَهُ مِنْهاجاً
وَتَخَيَّرْتَ
و به روح القدس (جبرئيل ) يارى فرمودى و براى همه آنها دين و قانونى مقرر داشتى و
برايش طريقه و برنامه اى قرار دادى
لَهُ اَوْصِياَّءَ مُسْتَحْفِظاً بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ مِنْ مُدَّةٍ اِلى مُدَّةٍ
اِقامَةً لِدينِكَ
و اوصيائى براى او انتخاب كردى تا يكى پس از ديگرى نگهبان باشد از زمانى تا زمانى
تا برپا ماند دين تو
وَحُجَّةً عَلى عِبادِكَ وَلِئَلاّ يَزُولَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَيَغْلِبَ
الْباطِلُ
و حجتى باشند بر بندگانت و تا زائل نگردد (دين ) حق از جاى خود و تا پيروز نگردد
باطل
عَلى اَهْلِهِ وَلا يَقُولَ اَحَدٌ لَوْلا اَرْسَلْتَ اِلَيْنا رَسُولاً مُنْذِراً
وَاَقَمْتَ لَنا
بر اهل حق و كسى نگويد چرا نفرستادى بسوى ما پيامبرى كه ما را بترساند و چرا بپا
نداشتى
عَلَماً هادِياً فَنَتَّبِعَ آياتِكَ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَذِلَّ وَنَخْزى اِلى اَنِ
انْتَهَيْتَ
پرچمى راهنما تا پيروى كنيم از آيات تو پيش ازآنكه خوار و رسوا گرديم تا اينكه
رساندى
بِالاَْمْرِ اِلى حَبيبِكَ وَنَجيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
فَكانَ كَمَا
كار را بدست حبيب خود و برگزيده ات (حضرت ) محمد صلى اللّه عليه و آله و او چنان
بود كه او را
انْتَجَبْتَهُ سَيِّدَ مَنْخَلَقْتَهُ وَصَفْوَةَ مَنِ اصْطَفَيْتَهُ وَاَفْضَلَ
مَنِ اجْتَبَيْتَهُ
برگزيدى بزرگ آفريدگانت و برگزيده برگزيدگانت و برترين انتخاب شدگانت
وَاَكْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ قَدَّمْتَهُ عَلى اَنْبِياَّئِكَ وَبَعَثْتَهُ اِلَى
الثَّقَلَيْنِ مِنْ
و گرامى ترين معتمدين تو بود و او را بر پيمبرانت مقدم داشتى و بسوى جن و انس از
عِبادِكَ وَاَوْطَاْتَهُ مَشارِقَكَ وَمَغارِبَكَ وَسَخَّرْتَ لَهُ الْبُراقَ
وَعَرَجْتَ
بندگانت مبعوث فرمودى و مشرقها و مغربهاى عالم را زير پايش گذاردى و براق را مسخر
او گرداندى
بِرُوْحِهِ [بِهِ] اِلى سَماَّئِكَ وَاَوْدَعْتَهُ عِلْمَ ما كانَ وَما يَكُونُ
اِلَى انْقِضاَّءِ
و به آسمان خود او را بالا بردى و علم گذشته و آينده را تا هنگام پايان
خَلْقِكَ ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَحَفَفْتَهُ بِجَبْرَئيلَ وَميكاَّئيلَ
وَالْمُسَوِّمينَ
آفرينش به اوسپردى آنگاه او را بوسيله ترس و رعب (در دل دشمنش ) يارى كردى و
گرداگردش جبرئيل و ميكائيل و فرشتگان
مِنْ مَلا ئِكَتِكَ وَوَعَدْتَهُ اَنْ تُظْهِرَ دينَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّهِ
وَلَوْ كَرِهَ
نشاندارت را واداشتى و به او وعده دادى كه دينش را بر همه دينها پيروز گردانى اگرچه
مشركان
الْمُشْرِكُونَ وَذلِكَ بَعْدَ اَنْ بَوَّئْتَهُ مُبَوَّءَ صِدْقٍ مِنْ اَهْلِهِ
وَجَعَلْتَ لَهُ
خوش نداشته باشند، و اين جريان پس از آنى بود كه جايگيرش كردى در جايگاه راستى از
خاندانش (يعنى آنان را براى حفظ دينش
وَلَهُمْ اَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذى بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَهُدىً
لِلْعالَمينَ
معين كردى ) و قرار دادى براى او و خاندانش نخستين خانه اى را كه براى مردم بنا شد
كه مكه است و مايه بركت و موجب راهنمايى
فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ اِبْراهيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَقُلْتَ
اِنَّما يُريدُ
جهانيان است و درآن نشانه هاى آشكارى است چون مقام ابراهيم و هر كه در آن درآيد
ايمن است ، و فرمودى : ((جز اين نيست
اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً
ثُمَّ جَعَلْتَ
كه خدا اراده فرموده تا دور كند از شما خاندان پليدى را و بخوبى شما را پاك
گرداند)) آنگاه
اَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ مَوَدَّتَهُمْ فى كِتابِكَ فَقُلْتَ
قُلْ لا
مزد محمد را كه درودهاى تو بر او و آلش باد دركتاب خود دوستى و مودت ايشان قراردادى
و فرمودى : ((بگو من
اَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ اَجْراً اِلا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى وَقُلْتَ ما
سَئَلْتُكُمْ مِنْ اَجْرٍ
از شما براى رسالت مزدى نخواهم جز دوستى خويشانم )) و فرمودى : ((آنچه مزد از شما
خواستم
فَهُوَلَكُمْ وَقُلْتَ ما اَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍ اِلاّ مَنْشاَّءَ اَنْ
يَتَّخِذَ اِلى
آن هم بسود شما است )) و فرمودى : ((من از شما براى رسالت مزدى نخواهم مگر كسى كه
بخواهد بسوى پروردگار خويش
