وَعَلَى الاَْرْضَينَ فَانْبَسَطَتْ وَعَلَى النُّجُومِ فَانْتَشَرَتْ وَعَلَى الْجِبالِ

و بر زمينها و آنها پهن شد و بر ستارگان و آنها پراكنده گشت و بر كوهها

فَاسْتَقَرَّتْ وَاَسْئَلُكَ بِالاِْسْمِ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ وَعِنْدَ عَلِىٍّ

و آنها پابرجا شدند و از تو خواهم بدان نامى كه به وديعت نهادى آنرا نزد محمد و نزد على

وَعِنْدَ الْحَسَنِ وَعِنْدَ الْحُسَيْنِ وَعِنْدَ الاَْئِمَّةَ كُلِّهِمْ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ

و نزد حسن و نزد حسين و نزد همگى امامان كه درودهاى تو بر همگى ايشان باد (از تو خواهم )

اَجْمَعينَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَقْضِىَ لى يا رَبِّ

كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و برآورى پروردگارا

حاجَتى وَتُيَسِّرَ عَسيرَها وَتَكْفِيَنى مُهِمَّها وَتَفْتَحَ لى قُفْلَها فَاِنْ

حاجتم را و آسان گردانى دشواريش را و كفايت كنى مهم آنرا و باز كنى قفل آنرا

فَعَلْتَ ذلِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَكَ الْحَمْدُ غَيْرُ جائِرٍ فى

پس اگر چنين كردى ستايش تو را است و اگر هم نكردى (بازهم ) ستايش تو را است كه ستم نكرده اى

حُكْمِكَ وَلا حآئِفٍ فى عَدْلِكَ پس مى گذارى طرف راست رو را بر زمين و مى گوئى

در حكم خود و نه خلافى انجام داده اى در عدالتت * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اَللّهُمَّ اِنَّ يُونُسَ بْنَ مَتّى عليه السلام عَبْدَكَ وَنَبِيَّكَ دَعاكَ فى بَطْنِ الْحُوتِ

خدايا همانا يونس بن متى بنده تو و پيامبرت بود كه تو را در شكم ماهى خواند و تو

فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَاَ نَا اَدْعُوكَ فَاسْتَجِبْ لى بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و دعا

اجابتش كردى و من نيز تو را مى خوانم پس اجابتم كن به حق محمد و آل محمد * * * *

كن به آنچه مى خواهى پس طرف چپ را بگذار و بگو: اَللّهُمَّ اِنَّكَ اَمَرْتَ بِالدُّعآءِ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا تو دستور دادى به دعا كردن

وَتَكَفَّلْتَ بِالاِْجابَةِ وَاَ نَا اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ

و اجابتش را به عهده گرفتى و من مى خوانمت چنانچه دستور دادى پس درود فرست بر محمد و آل

مُحَمَّدٍ وَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى يا كَريمُ پس پيشانى را بر زمين گذار و بگو

محمد و اجابت كن دعايم را چنانچه وعده ام كرده اى اى بزرگوار * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

يامُعِزَّ كُلِّ ذَليلٍ وَيا مُذِلَّ كُلِّ عَزيزٍ تَعْلَمُ كُرْبَتى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ

اى عزت بخش هر شخص خوار و اى خواركننده هر عزتمند تو به خوبى گرفتاريم را مى دانى پس درود فرست بر محمد

وَآلِهِ وَفَرِّجْ عَنّى يا كَريمُ
و آلش و بگشا از من (اندوهم را) اى بزرگوار
ذكر نمازى براى حاجت در محل مذكور و آن چنان است كه چهار ركعت نماز مى گذارى و چون فارغ شدى و تسبيح گفتى

پس بگو: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ يا مَنْ لا تَراهُ الْعُيُونُ وَلاتُحيطُ بِهِ الظُّنُونُ

* * * * * خدايا از تو درخواست كنم اى كه نبينندش ديدگان و فرايش نگيرند گمانها

وَلايَصِفُهُ الواصِفُونَ وَلا تُغَيِّرُهُ الْحَوادِثُ وَلا تُفْنيهِ الدُّهُورُ تَعْلَمُ

و توصيفش نتوانند توصيف كنندگان و تغييرش ندهد پيش آمدها و از بينش نبرد روزگارها، تو مى دانى

مَثاقيلَ الْجِبالِ وَمَكائيلَ الْبِحارِ وَوَرَقَ الاَْشْجارِ وَرَمْلَ الْقِفارِ وَما

سنگينى كوهها و پيمانه درياها و برگ درختان و ريگهاى ريگزارها و آنچه را

اَضآئَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَاَظْلَمَ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَوَضَحَ عَلَيْهِ النَّهارُ

خورشيد و ماه بر آن بتابد و شب بر آن سايه افكند و روز

** [وَ] لا تُوارى مِنْكَ سَمآءٌ سَمآءً وَلا اَرْضٌ اَرْضاً وَلا جَبَلٌ ما فى اَصْلِهِ

بر آن پرتو افكند و نپوشاند از تو آسمانى آسمان ديگر را و نه زمينى زمين ديگر را و نه كوهى آنچه را در ريشه دارد

وَلا بَحْرٌ ما فى قَعْرِهِ اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ

و نه دريايى آنچه را در قعر خود دارد از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و

تَجْعَلَ خَيْرَ اَمْرى آخِرَهُ وَخَيْرَ اَعْمالى خَواتيمَها وَخَيْرَ اَيّامى يَوْمَ

قرار دهى بهترين وضع كارم را در آخرش و بهترين كردارم را پايان آن و بهترين روزهايم را آن روزى كه

اَلْقاكَ اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ اَللّهُمَّ مَنْ اَرادَنى بِسُوءٍ فَاَرِدْهُ وَمَنْ

تو را ديدار كنم كه براستى تو به هر چيز توانايى خدايا هركس بد مرا بخواهد تو بدش را بخواه و هركه

كادَنى فَكِدْهُ وَمَنْ بَغانى بِهَلَكَةٍ فَاَهْلِكْهُ وَاكْفِنى ما اَهَمَّنى مِمَّنْ

نقشه برايم كشد تو درباره اش چنان كن و هركه آرزوى نابودى مرا دارد نابودش كن و كفايت كن آنچه به اندوهم انداخته

دَخَلَ هَمُّهُ عَلَىَّ اَللّهُمَّ اَدْخِلْنى فى دِرْعِكَ الْحَصينَةِ وَاسْتُرْنى

از كسى كه اندوهش بر من افتاده خدايا درآور مرا در ميان زره محكمت و بپوشانم به پوشش

بِسِتْرِكَ الْواقى يا مَنْ يَكْفى مِنْ كُلِّشَىْءٍ وَلا يَكْفى مِنْهُ شَىْءٌ اِكْفِنى

حفظكننده ات كه كفايت كند از هرچيز و چيزى از او كفايت نكند

ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَصَدِّقْ قَوْلى وَفِعْلى يا شَفيقُ يا

كفايت كن آنچه مرا به اندوه انداخته از كار دنيا و آخرتم راست درآور گفتار و كردارم را اى مهرورز اى

رَفيقُ فَرِّجْ عَنِّى الْمَضيقَ وَلا تُحَمِّلْنى ما لا اُطيقُ اَللّهُمَّ احْرُسْنى

يار مهربان بگشا از من اين گناه را و بارم مكن چيزى كه تابش را ندارم خدايا نگهبانيم كن

بِعَيْنِكَ الَّتى لا تَنامُ وَارْحَمْنى بِقُدْرَتِكَ عَلَىَّ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا

به آن ديده ات كه خواب ندارد و رحم كن به قدرتت بر من اى مهربانترين مهربانان اى

عَلِىُّ يا عَظيمُ اَنْتَ عالِمٌ بِحاجَتى وَعَلى قَضآئِها قَديرٌ وَهِىَ لَدَيْكَ

والا اى بزرگ تو دانايى به حاجتم و تو توانايى به برآوردن آن و آن در نزد تو

يَسيرٌ وَاَ نَا اِلَيْكَ فَقيرٌ فَمُنَّ بِها عَلَىَّ يا كَريمُ اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ

آسان است و من هم نيازمند درگاه توام پس بوسيله آن بر من منت نه اى بزرگوار كه براستى تو بر هرچيز توانايى

پس به سجده مى روى و مى گوئى : اِلهى قَدْ عَلِمْتَ حَوائِجى فَصَلِّ عَلى

* * * * * * * * * * * * * * * * خدايا تو مى دانى حاجتم را پس درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِها وَقَدْ اَحْصَيْتَ ذُنُوبى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ

محمد و آل محمد و آنها را برآور و تو گناهانم را برشمرده اى پس درود فرست بر محمد

وَآلِهِ وَاغْفِرها يا كَريمُ پس بر زمين مى گذارى طرف راست روى خود را و مى گوئى

وآلش و گناهانم را بيامرز اى بزرگوار * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ افْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ

اگر من بد بنده اى هستم پس تو خوب پروردگارى هستى انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى و مكن با من

بى ما اَ نَا اَهْلُهُ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ پس بر زمين مى گذارى طرف چپ روى خود را

آنچه را من سزاوار آنم اى مهربانترين مهربانان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

و مى گوئى : اَللّهُمَّ اِنْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ

* * * * * خدايا اگر بزرگ است گناه از بنده ات بايد نيكو باشد گذشت از نزد تو

يا كَريمُ پس پيشانى را بر زمين مى گذارى و مى گوئى : اِرْحَمْ مَنْ اَسآءَ وَاقْتَرَفَ

اى بزرگوار * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * رحم كن به كسى كه بدى كرده ودست به جنايت زده

وَاسْتَكانَ وَاعْتَرَفَ مؤ لّف گويد: كه اين دعا تا وَاغْفِرها يا كَريمُ همان

و به حال درماندگى افتاده و اعتراف دارد * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دعائى است كه در مزار قديم در اعمال صحن مسجد سهله در مقام امام زين العابدين عليه السلام نقل شده .
اعمال محراب اميرالمؤ منين عليه السلام پس نماز كن در مكانى كه ضربت زدند در آنجا حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام را دو ركعت بحمد و سوره و هرگاه كه سلام دادى و

تسبيح كردى پس بگو: يا مَنْ اَظْهَرَ الْجَميلَ وَسَتَرَ الْقَبيحَ يا مَنْ لَمْ يُؤ اخِذْ

* * * * * * * * * اى كه آشكار سازد كار خوب را و بپوشاند عمل زشت را اى كه نگيرد (كسى را)

بِالْجَريرَةِ وَلَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ وَالسَّريرَةَ يا عَظيمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ

به جنايت و ندرد پرده و درون را اى بزرگ گذشت اى نيكو

التَّجاوُزِ يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يا صاحِبَ كُلِّ

درگذر اى پهناور آمرزش اى گسترده هر دو دست خود به رحمت اى در نزد هر

نَجْوى يا مُنْتَهى كُلِّ شَكْوى يا كَريمَ الْصَّفْحِ يا عَظيمَ الرَّجآءِ يا

راز اى سرحد نهايى هر شِكوِه اى بزرگوار چشم پوش اى بزرگ مايه اميد اى

سَيِّدى صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ يا كَريمُ

آقاى من درود فرست بر محمد و آل محمد و انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى اى بزرگوار

مناجات حضرت اءميرالمؤ منين عليه السلام

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَاِلاّمَنْ اَتَى اللَّهَ

خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه

بِقَلْبٍ سَليمٍ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا

دلى پاك به نزد خدا آورد و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار هر دو دست خود را و گويد اى

لَيْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ

كاش گرفته بودم با پيامبر راهى و از تو امان خواهم در روزى كه شناخته شوند

الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَالاَْقْدامِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ

جنايتكاران به سيما و رخساره شان و بگيرندشان به پيشانيها و قدمها و از تو امان خواهم

يَوْمَ لا يَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً اِنَّ

در آن روزى كه كيفر نبيند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى پدرش براستى

وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ

وعده خدا حق است و از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را عذرخواهيشان و بر ايشان است

اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ

لعنت و ايشان را است بدى آن سراى و از تو امان خواهم در روزى كه مالك نيست كسى براى كسى ديگر

شَيْئاً وَالاَْمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ وَاُمِّهِ

چيزى را و كار در آن روز بدست خدا است و از تو خواهم امان در آن روزى كه بگريزد انسان از برادر و مادر

وَاَبيهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَاءْنٌ يُغْنيهِ

و پدر و همسر و فرزندانش براى هركس از ايشان در آن روز كارى است كه (فقط) بدان پردازد

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدى مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ

و از تو خواهم امان در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش

وَصاحِبَتِهِ وَاَخيهِ وَفَصيلَتِهِ الَّتى تُؤْويهِ وَمَنْ فِى الاَْرْضِ جَميعاً ثُمَّ

و همسرش و برادرش و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه

يُنْجيهِ كَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى

او را نجات دهد، هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند مولاى من ... تويى سرور

وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ

و منم بنده و آيا رحم كند بر بنده جز سرور او مولاى من اى مولاى من تويى

الْمالِكُ وَاَ نَا الْمَمْلُوكُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ اِلا الْمالِكُ مَوْلاىَ يا

مالك و منم مملوك و آيا رحم كند بر مملوك جز مالك مولاى من اى

مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَزيزُ وَاَ نَا الذَّليلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الذَّليلَ اِلا الْعَزيزُ

مولايم تويى عزتمند و منم خوار و ذليل و آيا رحم كند بر شخص خوار جز عزيز

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَ نَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ

مولاى من اى مولاى من تويى آفريدگار و منم آفريده و آيا رحم كند بر آفريده

اِلا الْخالِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظيمُ وَاَ نَا الْحَقيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ

جز آفريدگار مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم ناچيز و آيا رحم كند بر

الْحَقيرَ اِلا الْعَظيمُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَ نَا الضَّعيفُ وَهَلْ

ناچيز جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تويى نيرومند و منم ناتوان و آيا

يَرْحَمُ الضَّعيفَ اِلا الْقَوِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَ نَا الْفَقيرُ

رحم كند بر ناتوان جز نيرومند مولاى من اى مولاى من تويى بى نياز و منم نيازمند

وَهَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلا الْغَنِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا

و آيا رحم كند بر نيازمند جز بى نياز مولاى من اى مولاى من تويى عطابخش و منم

السّاَّئِلُ وَهَلْ يَرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ

سائل و آيا رحم كند بر سائل جز عطاكننده مولاى من اى مولاى من تويى

الْحَىُّ وَاَ نَا الْمَيِّتُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ اِلا الْحَىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ

زنده و منم مرده و آيا رحم كند مرده را جز زنده مولاى من اى مولاى من

اَنْتَ الْباقى وَاَ نَا الْفانى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى مَوْلاىَ يا

تويى باقى و منم فانى و آيا رحم كند بر فانى جز خداى باقى مولاى من اى

مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَاَ نَا الزّاَّئِلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ مَوْلا ىَ

مولاى من تويى هميشگى و منم زوال پذير و آيا رحم كند بر زوال پذير جز خداى هميشگى مولاى من

يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَاَ نَا الْمَرْزُوقُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا

اى مولاى من تويى روزى ده و منم روزى خور و آيا رحم كند روزى خور را جز

الرّازِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَالْجَوادُ وَاَ نَاالْبَخيلُ وَهَلْ يَرْحَمُ

روزى ده مولاى من اى مولاى من تويى سخاوتمند و منم بخيل و آيا رحم كند

الْبَخيلَ اِلا الْجَوادُ مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَاَ نَا الْمُبْتَلى وَهَلْ

بر بخيل جز سخاوتمند مولاى من اى مولاى من تويى عافيت بخش و منم گرفتار و آيا

يَرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْكَبيرُ وَاَ نَا

رحم كند بر شخص گرفتار جز عافيت بخش مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم

الصَّغيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ الصَّغيرَ اِلا الْكَبيرُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ

كوچك و آيا رحم كند بر كوچك جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تويى

الْهادى وَاَ نَا الضّاَّلُّ وَهَلْ يَرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى مَوْلاىَ يامَوْلاىَ

راهنما و منم گمراه و آيا رحم كند بر گمراه جز راهنما مولاى من اى مولاى من

اَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَ نَا الْمَرْحُومُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ

تويى بخشاينده و منم بخشش پذير و آيا رحم كند بخشش پذير را جز بخشاينده

مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَاَ نَا الْمُمْتَحَنُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ

مولاى من اى مولاى من تويى سلطان و منم گرفتار آزمايش و آيا رحم كند به بنده گرفتار آزمايش

اِلا السُّلْطانُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّليلُ وَاَ نَا الْمُتَحَيِّرُ وَهَلْ يَرْحَمُ

جز سلطان مولاى من اى مولاى من تويى دليل و راهنما و منم متحير و سرگردان و آيا رحم كند

الْمُتَحَيِّرَ اِلا الدَّليلُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ

سرگردان را جز راهنما مولاى من اى مولاى من تويى آمرزنده و منم گنهكار و آيا

يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَاَ نَا

رحم كند گنهكار را جز آمرزنده مولاى من اى مولاى من تويى غالب و منم

الْمَغْلُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ

مغلوب و آيا رحم كند بر مغلوب جز غالب مولاى من اى مولاى من تويى

الرَّبُّ وَاَ نَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ مَوْلاىَ يا

پروردگار و منم پروريده و آيا رحم كند پروريده را جز پروردگار مولاى من

مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَاَ نَا الْخاشِعُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَكَبِّرُ

اى مولاى من تويى خداى با كبريا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آيا رحم كند بر فروتن جز خداى بزرگمنش

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ وَارْضَ عَنّى بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ

مولاى من اى مولاى من به من رحم كن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و كرم

وَفَضْلِكَ يا ذَاالْجُودِ وَالاِْحْسانِ وَالطَّوْلِ وَالاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِكَ يا

و فضل خود اى صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت اى

اَرْحَمَ الرّاحِمينَ # مؤ لّف گويد: كه سيّد بن طاوُس بعد از اين مناجات دعاء طولانى از

مهربانترين مهربانان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آن حضرت نقل كرده مسمّى به دعاء امان مقام را گنجايش ذكر آن نيست و مى خوانى نيز در اين مقام شريف دعايى را كه در مسجد زيد ذكر مى كنيم انشاءالله و بدانكه ما در هديّة الزّائرين اشاره كرديم به اختلاف در محرابى كه محلّ ضربت خوردن اميرالمؤ منين عليه السلام است كه آيا همين محراب معروفست يا آن محراب متروك و گفتيم كه نهايت احتياط در آن است كه اعمال محراب را در هر دو جا بكنند يا گاهى در معروف و گاهى در متروك .
اعمال دكّه حضرت صادق عليه السلام پس برو بسوى مقام حضرت صادق عليه السلام و آن واقع است در نزديكى مسلم بن عقيل رضوان الله عليه و آنجا دو ركعت نماز كن و چون سلام دادى و تسبيح نمودى

پس بگو: يا صانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ وَيا جابِرَ كُلِّ كَسيرٍ وَيا حاضِرَ كُلِّ مَلاَءٍ

* * * * اى سازنده هر ساخته و اى جبران كننده هر شكسته و اى حاضر هر انجمن

وَيا شاهِدَ كُلِّ نَجْوى وَيا عالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَيا شاهِدا غَيْرَ غائِبٍ وَيا

و اى گواه هر راز و اى داناى هر پنهان و اى حاضرى كه پنهان نشود و اى

غالِبا غَيْرَ مَغْلُوبٍ وَيا قَريبا غَيْرَ بَعيدٍ وَيا مُونِسَ كُلِّ وَحيدٍ وَيا حَيّا

غالب شكست ناپذير و اى نزديكى كه دور نشود و اى همدم هر تنها و اى زنده

حينَ لا حَىَّ غَيْرُهُ يا مُحيِىَ الْمَوْتى وَمُمِيتَ الاَْحْياءِ الْقآئِمَ عَلى كُلِّ

در آن زمان كه زنده اى جز او نبود اى زنده كن مردگان و ميراننده زندگان و مراقب هر

نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ پس

كس بدانچه كرده است معبودى نيست جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد * *

بخوان هر چه خواهى مؤ لّف گويد: كه ما در پيش از اين گفتيم و در اينجا نيز مى گوييم كه در مزار قديم و مشهور بين مردم در ترتيب اعمال مسجد آنست كه بعد از اين مقام بجا مى آورند اعمال دكّة القضاء و بيت الطّشت را كه ما موافق مصباح الزّائر و بحار و ديگران بعد از اعمال ستون چهارم نقل كرديم پس اگر خواستى به نحو مشهور عمل نمايى رجوع كن به آنجا و اعمال اين دو مقام را بجا آور انشاءالله تعالى .
ذكر نمازى براى حاجت در جامع كوفه از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه كسى كه دو ركعت نماز گذارد در مسجد كوفه بخواند در هر ركعت حمد و دو قُل اَعُوذُ و سوره اِخْلاصْ و كافِرُون و نَصر و قَدر و سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الاَْعْلى و چون سلام دهد تسبيح زهراء سلام الله عليها بگويد پس بطلبد از خدا هر حاجتى كه بخواهد خدا حاجتش را برآورده و دعايش را مستجاب خواهد فرمود مؤ لّف گويد كه اين ترتيب در سوره ها
موافق روايت سيّد بن طاوُس است در مصباح و در روايت شيخ طوسى در اَمالى سوره قَدْر بعد از سَبِّحِ اسْمَ است و شايد ترتيب در آنها لازم نباشد همين قدر بايد بعد از حمد اين هفت سوره را خواند وَاللَّهُ الْعالِمُ.
زيارت مسلم بن عقيل عليه السلام
چون از اعمال مسجد كوفه فارغ شدى برو بسوى قبر مسلم بن عقيل رضوان الله عليه و

به ايست نزد او و بگو: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْمَلِكِ الْحَقِّ الْمُبينِ الْمُتَصاغِرِ لِعَظَمَتِهِ

* * * * * * * * * ستايش از آن خداى پادشاه برحق آشكار آنكه كوچك گردند در برابر عظمتش

جَبابِرَةُ الطّاغينَ الْمُعْتَرِفِ بِرُبُوبِيَّتِهِ جَميعُ اَهْلِ السَّمواتِ

گردن كشان سركش و آنكس كه اعتراف دارند به پروردگاريش همه اهل آسمانها و

وَالاَْرَضينَ الْمُقِرِّ بِتَوْحيدِهِ ساَّئِرُ الْخَلْقِ اَجْمَعينَ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى

زمينها و اقرار دارند بيگانگيش همه مخلوقات به تمامى و درود خدا بر

سَيِّدِ الاَْنامِ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الْكِرامِ صَلوةً تَقَرُّ بِها اَعْيُنُهُمْ وَيَرْغَمُ بِها اَنْفُ

آقاى تمامى بشر و خاندان گراميش درودى كه روشن گردد بدان ديدگانشان و به خاك ماليده شود بدان

شانِئِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ اَجْمَعينَ سَلامُ اللَّهِ الْعِلىِّ الْعَظيمِ وَسَلامُ

بينى بدگويشان از جن و انس همگى سلام خداى والاى بزرگ و سلام

مَلاَّئِكَتِهِ الْمُقَرَّبينَ وَاَنْبِي آئِهِ الْمُرْسَلينَ وَاَئِمَّتِهِ الْمُنْتَجَبينَ وَعِب ادِهِ

فرشتگان مقربش و پيمبران مرسلش و پيشوايان برگزيده اش و بندگان

الصّالِحينَ وَجَميعِ الشُّهَداَّءِ وَالصِّدّيقينَ وَالزّاكِياتُ الطَّيِّباتُ فيما

شايسته اش و همه شهيدان و راستگويان و درودهاى پاكيزه و پاك در

تَغْتَدى وَتَرُوحُ عَلَيْكَ يا مُسْلِمَ بْنَ عَقيلِ بْنِ اَبيطالِبٍ وَرَحْمَةُ اللَّهِ

بامداد و پسين بر تو اى مسلم بن عقيل بن ابيطالب و رحمت خدا

وَبَرَكاتُهُ اَشْهَدُ اَنَّكَ اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَآتَيْتَ الزَّكوةَ وَاَمَرْتَ

و بركاتش گواهى دهم كه براستى تو برپا داشتى نماز را و بدادى زكات را و امر كردى

بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَجاهَدْتَ فِى اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَقُتِلْتَ

به معروف (كار نيك ) و نهى كردى از منكر (كار زشت ) و جهاد كردى در راه خدا

عَلى مِنْهاجِ الْمُجاهِدينَ فى سَبيلِهِ حَتّى لَقيتَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَهُوَ

آنطور كه شايد و كشته شدى بر راه جهادكنندگان در راه خدا تا اينكه خداى عزوجل را ديدار كردى در حالى كه او

عَنْكَ راضٍ وَاَشْهَدُ اَنَّكَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَبَذَلْتَ نَفْسَكَ فى نُصْرَةِ

از تو خوشنود بود و گواهى دهم كه تو براستى وفا كردى به پيمان خدا و بدادى جان خود را در يارى

حُجَّةِ اللَّهِ وَابْنِ حُجَّتِهِ حَتّى اَتيكَ الْيَقينُ اَشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْليمِ وَالْوَفاَّءِ

حجت و فرزند حجت خدا تا اينكه مرگ به سراغت آمد گواهى دهم براى تو به اينكه تسليم گشتى و وفادارى

وَالنَّصيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِىِّ الْمُرْسَلِ وَالسِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَالدَّليلِ الْعالِمِ

و خيرخواهى كردى براى يادگار پيمبر مرسل و آن سبط (نوه ) برگزيده و راهنماى دانشمند

وَالْوَصِىِّ الْمُبَلِّغِ وَالْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ فَجَزاكَ اللَّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَعَنْ

و وصى تبليغ كننده وآن ستمديده اى كه حقش را پايمال كردند پس خداوند پاداش دهد تو را از جانب پيامبرش و از

اَميرِ الْمُؤْمِنينَ وَعَنِ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ اَفْضَلَ الْجَزاَّءِ بِما صَبَرْتَ

اميرمؤ منان و از حسن و حسين بهترين پاداشها را به خاطر آن بردبارى

وَاحْتَسَبْتَ وَاَعَنْتَ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ

و پاداش جويى و كمكى كه كردى و چه خوب است خانه سرانجام تو خدا لعنت كند كسى كه تورا كُشت و خدا لعنت كند كسى كه

اَمَرَ بِقَتْلِكَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَكَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنِ افْتَرى عَلَيْكَ وَلَعَنَاللَّهُ

دستور داد به كُشتنت و خدا لعنت كند كسى كه به تو ستم كرد و خدا لعنت كند كسى را كه بر تو دروغ بست و خدا لعنت كند

مَنْ جَهِلَ حَقَّكَ وَاسْتَخَفَّ بِحُرْمَتِكَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ بايَعَكَ وَغَشَّكَ

كسى كه نادانى كرد در حق تو و سبك شمرد حرمت تو را و خدا لعنت كند كسى كه با تو بيعت كرد و فريبت داد

وَخَذَلَكَ وَاَسْلَمَكَ وَمَنْ اَ لَبَّ عَلَيْكَ وَمَنْ لَمْ يُعِنْكَ اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى

و دست از ياريت برداشته تو را تسليم دشمن كرد و آنكه دشمن را بر عليه تو شوراند و كمكت نكرد ستايش خدايى را كه

جَعَلَ النّارَ مَثْويهُمْ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ اَشْهَدُ اَنَّكَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً

دوزخ را جايگاه ايشان قرار داد و بد جايگاهى است براى واردين گواهى دهم كه براستى تو مظلوم كشته شدى

وَاَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ لَكُمْ ما وَعَدَكُمْ جِئْتُكَ زائِراً عارِفاً بِحَقِّكُمْ مُسَلِّماً لَكُمْ

وحتما خداوند وفاكند به آن وعده اى كه به شما داده است آمده ام به درگاهت براى زيارت و شناسايم به حق شما و تسليم شمايم

تابِعاً لِسُنَّتِكُمْ وَنُصْرَتى لَكُمْ مُعَدَّةٌ حَتّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَيْرُ

و پيرو طريقه و روش شما هستم و ياريم براى شما آماده است تا اينكه خدا حكم فرمايد و او بهترين

الْحاكِمينَ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لامَعَ عَدُوِّكُمْ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَعَلَّى

حكم كنندگان است پس با شمايم با شما نه با دشمن شما درودهاى خدا بر شما و بر

اَرْواحِكُمْ وَاَجْسادِكُمْ وَشاهِدِكُمْ وَغائِبِكُمْ وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ

ارواحتان و بر اجسادشان و بر حاضر و غايبتان و سلام بر شما و رحمت خدا و

اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ قَتَلَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ بِالاَْيْدى وَالاَْلْسُنِ و در مزار كبير اين

بركاتش ، بكشد خدا آن مردمى كه شما را كشتند بوسيله دستها و زبانهاشان * * * * * * * * * * * * * * * *

كلمات را بمنزله اذن دخول قرارداده وگفته پس داخل شو وبچسبان خود را به قبر و به روايت

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سابقه است كه اشاره كن به ضريح آنجناب و بگو اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * سلام بر تو اى بنده شايسته