مسلمين همواره قرآن را با آهنگهای مخصوص تلاوت كرده و میكنند كه مخصوص
قرآن است .
در دستورهای دينی رسيده است كه قرآن را با آهنگ خوش بخوانيد ائمه
اطهار گاهی قرآن را در خانه های خود با آهنگی چنان دلربا میخواندند كه
مردم كوچه را متوقف میكرد هيچ سخن نثری مانند قرآن آهنگ پذير نيست ،
آن هم آهنگهای مخصوصی كه متناسب با عوالم روحانی است نه آهنگی مناسب
مجالس لهو پس از اختراع راديو هيچ سخن روحانی نتوانست با قرآن از نظر
زيبايی و تحمل آهنگهای روحانی برابری كند علاوه بر كشورهای اسلامی ،
كشورهای غير اسلامی نيز از نظر زيبايی و آهنگ ، قرآن را در برنامه های
راديويی خويش گنجانيدند عجيب اين است كه زيبايی قرآن زمان و مكان را
در نورديده و پشت سر گذاشته است بسياری از سخنان زيبا مخصوص يك عصر
است و با ذائقه عصر ديگر جور در نمیآيد و يا حداقل مخصوص ذوق و ذائقه
يك ملت است كه از فرهنگی مخصوص برخوردار میباشند ، ولی زيبايی قرآن
نه زمان میشناسد و نه نژاد و نه فرهنگ مخصوص .
همه مردمی كه با زبان قرآن آشنا شدند آن را با ذائقه خود مناسب يافتند
هر چه زمان میگذرد و به هر اندازه ملتهای مختلف با قرآن آشنا میشوند ،
بيش از پيش مجذوب زيبايی قرآن میشوند .
يهوديان و مسيحيان متعصب و پيروان برخی از مذاهب ديگر در طول چهارده
قرن اسلامی انواع معارضه ها برای تضعيف مقام قرآن كرده اند ، گاهی نسبت
تحريف داده اند و گاهی در برخی قصه های قرآن خواسته اند تشكيك كنند و
گاهی به شكلی ديگر عليه قرآن فعاليت كرده اند ، ولی هيچ گاه به خود
نديده اند كه از سخنوران
|