اما مصونيت از گناه :
انسان يك موجود مختار است و كارهای خويش را بر اساس منافع و مضار و مصالح و مفاسدی كه تشخيص میدهد ، انتخاب میكند ، از اين رو " تشخيص " نقش مهمی در اختيار و انتخاب كارها دارد محال است كه انسان چيزی را كه بر حسب تشخيص او مفيد هيچ گونه فايده ای نيست و از طرف ديگر زيان و ضرر دارد انتخاب كند ، مثلا انسان عاقل علاقمند به حيات ، دانسته خود را از كوه پرت نمیكند و يا زهر كشنده را نمینوشد . افراد مردم از نظر ايمان و توجه به آثار گناهان متفاوت اند ، به هر اندازه كه ايمانشان قوی تر و توجه شان به آثار گناهان شديدتر باشد ، اجتنابشان از گناه بيشتر و ارتكاب آن كمتر میشود اگر درجه ايمان در حد شهود و عيان برسد به حدی كه آدمی حالت خود را در حين ارتكاب گناه حالت شخصی ببيند كه میخواهد خود را از كوه پرت كند و يا زهر كشنده ای را بنوشد ، در اينجا احتمال اختيار گناه