ديگران و بيش از ديگران از خدا می‏ترسند ، بيش از ديگران خدا را عبادت‏
می‏كنند ، نماز می‏خوانند ، روزه می‏گيرند ، جهاد می‏كنند ، زكات می‏دهند ،
به خلق خدا احسان می‏كنند ، برای زندگی خود و ديگران تلاش می‏كنند و در
زندگی انگل بر ديگران نمی‏شوند .
تفاوت پيامبران با ديگر مردمان صرفا در مساله وحی و مقدمات و لوازم‏
وحی است وحی ، پيامبران را از بشريت خارج نمی‏سازد ، بلكه آنها را نمونه‏
انسان كامل و الگوی ديگران می‏سازد ، به همين دليل ، پيشرو و راهبر ديگران‏
می‏شوند .

پيامبران صاحب شريعت

پيامبران به طور كلی دو دسته اند :
يك دسته اقليت اند كه مستقلا به خود آنها يك سلسله قوانين و دستورات‏
وحی شده است و ماموريت يافته اند آن قوانين را به مردم ابلاغ و مردم را
بر اساس آن قوانين و دستورات هدايت نمايند اين پيغمبران در اصطلاح قرآن‏
به نام " اولی العزم " خوانده می‏شوند ما دقيقا نمی‏دانيم كه پيغمبران‏
اولی‏العزم چند نفر بوده اند ، خصوصا با توجه به اينكه قرآن كريم تصريح‏
می‏كند كه فقط داستان بعضی پيامبران را بازگو كرده است اگر قرآن داستان‏
همه پيامبران را بازگو كرده بود و لااقل اگر مدعی می‏شد كه پيغمبران مهم‏
همه در قرآن بازگو شده اند ، ممكن بود عده پيغمبران اولی‏العزم از روی‏
آنچه در قرآن بازگو شده است دانسته شود ولی اينقدر می‏دانيم كه نوح و
ابراهيم و موسی و عيسی و خاتم الانبياء ( صلوات الله عليه و عليهم )
پيامبران اولی‏العزم و صاحب شريعت بوده اند و به هر يك از اينها