است ، نه اينكه خود واقعيت دائم است ، بلكه انطباقش با واقعيت خودش‏
دائمی است ، مثلا " زيد قائم يوم الجمعه " در اين قضيه ، حكايت‏
كرده‏ايم از يك واقعيت موقت ، و اگر گفته بوديم كه " زيد قائم دائما
" از يك واقعيت دائم حكايت كرده بوديم ، ولی در مسئله دائم بودن‏
حقيقت سخن از اينستكه آيا اين قضيه زيد قائم يوم الجمعه كه منطبق است‏
بر واقعيت خودش ، انطباق آن بر واقعيت دائمی است يا موقت يعنی اين‏
قضيه تنها روز جمعه صادق است و روز شنبه صادق نيست ؟ يا نه : زيد قائم‏
يوم الجمعه ، از آن نظر كه قضيه‏ای است و هر قضيه‏ای حكايت ميكند از يك‏
واقعيتی ، انطباقش بر واقعيت خودش دائمی است ؟ پس مسئله اينكه آيا
حقيقت دائم است و يا دائم نيست ، با اين مسئله كه منطق قائل به قضايای‏
دائمه است ، دو چيز است و نبايد اين دو را با هم مخلوط كرده مسئله دائم‏
بودن حقيقت يعنی دوام صدق قضيه كه اگر قضيه‏ای صادق بود ، آيا هميشه صادق‏
است يا بطور موقت ؟
اينجاست كه ما قائل به دوام هستيم و ميگوييم حقيقت دائم است ، يعنی‏
اگر قضيه‏ای بر واقعيتی صدق كرد ، صدقش دائم است ، نه اينكه بر معنائی‏