[ مروری ديگر بر كار شخصی و كار اجتماعا لازم - آيا زمان كار ، مقياس
سنجش كار است ؟ ]
در " اصول علم اقتصاد " نوشين ، صفحه 25 میگويد : " . . . واحد اندازه كار ، زمان است " . اگر زمان را به تنهايی مقياس سنجش مصرف انرژی قرار دهيم دو اشكال پيش میآيد : اشكال اول اين كه زمان به تنهايی قادر نيست مقياس سنجش دو حركت واقع شود مگر آن كه ميزان سرعت آن حركتها نيز مشخص شود . زمان به علاوه سرعت ، مشخص مقدار حركت است . به علاوه بحث ما در باب كار ، در تعيين مقدار حركت از لحاظ طی مسافت نيست ، بحث در تعيين مقدار حركت از لحاظ طی مسافت نيست ، بحث در تعيين مقدار صرف انرژی است . دو حركت ممكن است از لحاظ زمان و سرعت مساوی باشند و از لحاظ مقدار صرف انرژی ، نامساوی . مثلا اگر دو نفر دست خود را به موازات يكديگر حركت دهند و در دست يكی يك خود نويس و در دست ديگری يك ميله ده كيلويی باشد ، مقدار صرف انرژی مساوی نخواهد بود . پس زمان و سرعت برای تعيين مقدار حركتهای ساده