پاورقی : . 1 آنچه در احياء موات و در احتكار و در آيه گنج طلا و نقره آمده است برای همين است .
آيا اين اصل درست است : " كار به قدر استعداد و خرج به قدر احتياج
" ؟ معنيش اين است كه همه مردم مانند اعضاء يك پيكر به هر اندازه
میتوانند بايد كار كنند و به هر اندازه هم احتياج دارند بايد خرج كنند .
ممكن است كسی استعداد كارش زياد و اما احتياج و عائلهاش كم باشد ،
يعنی زائد بر مقدار احتياجش استعداد كار داشته باشد و بايد به هر حال هر
چه در استعداد دارد كار كند ولو آنكه يك دهم آن را خرج كند و نه قسمت
ديگر بايد به صندوق عمومی و ملی يعنی صندوق دولت ريخته شود ، و ممكن
است كار بر عكس باشد ، يعنی احتياج بيش از استعداد كار باشد ، بايد
مازاد را از ديگران بگيرد ، ولی بايد دستگاه اداری ملی يعنی دولت وجود
داشته باشد كه مازاد را از آن بگيرد و به اين بدهد . يك عيب اين اصل
اين است كه منجر به استثمار است ، ديگر اينكه اصل تكثير ثروت را از
بين میبرد و رقابت ميدان آزاد مسابقه را از بين میبرد و فعاليت و تكثير
را متوقف میكند . به عبارت ديگر اصل آزادی همان طوری كه در اجتماع و
سياست بايد محفوظ بماند در اقتصاد نيز بايد محفوظ بماند . آزادی شغل و
كار در اعلاميه حقوق بشر بدون آزادی در استفاده ، بی معنی است .
يكی از چيزهايی كه مانع رشد و افزايش ثروت عمومی است تصاحب
سرمايههای عمومی به دست مالكين خصوصی است .
پاورقی : . 1 آنچه در احياء موات و در احتكار و در آيه گنج طلا و نقره آمده است برای همين است . |