صورت احتكار و گنج و زمين باير در نيايد و هم ثمره فعاليت هر كسی برای‏
خودش محترم باشد .
اسلام از طرفی به حكم ((« ولقد مكناكم فی الارض وجعلنا لكم فيها معايش‏
... )) و (( « هو الذی انشأكم من الارض و استعمركم فيها »...)) ، (( « و
الارض وضعها للانام »)) (( « الذين يكنزون الذهب »... )) همه سرمايه‏های‏
اوليه و ثانويه را برای بشر و در خدمت او قرار داده است پس نبايد راكد
يعنی به صورت موات ، يا احتكار ، يا گنج و ذخيره بماند ( فلسفه زكات )
، و از طرفی بيكاری و ركود فعاليت را ولو تحت عنوان اشتراك اجباری در
كار و مرض اداره پيدا كردن محكوم می‏كند . مثل طبيعت و انسان مثل مادر و
كودك است. تشبيه طبيعت به زن و انسان به مرد ، و توليد ثروت به منزله‏
توليد نسل است ، لهذا « انكم مسؤولون حتی عن البقاع و البهائم » .