و بی خطرتری بسوی هدفهای زندگی نشان داده است ، علم همواره وسائل بهتر و
كاملتری برای تحصيل هدفهای زندگی و پيمودن راه وصول به آن هدفها در
اختيار قرار میدهد .
اسلام با قرار دادن هدفها در قلمرو خود و وا گذاشتن شكلها و صورتها و
ابزارها و در قلمرو علم و فن از هرگونه تصادمی با توسعه فرهنگ و تمدن
پرهيز كرده است ، بلكه با تشويق بعوامل توسعه تمدن يعنی علم و كار و
تقوا و اراده و همت و استقامت ، خود نقش عامل اصلی پيشرفت تمدن را
بعهده گرفته است .
اسلام شاخصهائی در خط سير بشر نصب كرده است . آن شاخصها از طرفی مسير
و مقصد را نشان ميدهد و از طرف ديگر با علامت خطر انحرافها و سقوطها و
تباهيها را ارائه میدهد . تمام مقررات اسلامی يا از نوع شاخصهای قسم اول
است و يا از نوع شاخصهای قسم دوم .
وسائل و ابزارهای زندگی در هر عصری بستگی دارد بميزان معلومات و
اطلاعات علمی بشر ، هر اندازه معلومات و اطلاعات توسعه يابد ابزارها
كاملتر میگردند و جای ناقصترها را بحكم جبر زمان ميگيرند .
در اسلام يك وسيله و يا يك شكل ظاهری و مادی نمیتوان يافت كه جنبه "
تقدس " داشته باشد تا يك نفر مسلمان خود را موظف بداند آن وسيله و
شكل را برای هميشه حفظ كند .
اسلام نگفته كه خياطی ، بافندگی ، كشاورزی ، حمل و نقل ، جنگ و يا هر
كاری ديگر از اين قبيل بايد با فلان ابزار مخصوص باشد تا با پيشرفت علم
كه آن ابزار منسوخ ميگردد ميان علم و دستور اسلام تضاد و تناقضی پيدا شود
. اسلام نه برای كفش و لباس
|