اعجاز قرآن ( 4 )
بحث ما در اعجاز قرآن بود از جنبههای فكری يعنی از جنبههای علمی به معنی اعم . مكرر گفتهايم كه معنی اعجاز كه ما عرض میكنيم ، همان چيزی است كه خود قرآن آن را " آيت " مینامد يعنی نشانه است و دلالت میكند كه اين مطلب از افقی مافوق افق فكری يك انسان است ، از يك افق ديگری به او رسيده است يعنی اگر او خودش میبود و ابتكار خودش ، اگر خودش میبود به عنوان انسانی كه مثل همه انسانهای ديگر ولو اينكه يك انسان نابغه باشد امكان نداشت كه چنين مطلبی را بتواند بيان و اظهار كند . اين ،معنی اعجاز است يعنی معنی آيت است به تعبيری كه خود قرآن بيان میكند. در جلسه گذشته راجع به آنچه كه امروز آن را " منطق ماده " میگويند يعنی ارائه دادن راههای لغزش فكر انسان ، قسمتهايی بحث كرديم . حالا چند قسمت ديگر است كه اينها را به ترتيب بايد بحث بكنيم . يكی اينكه بيان قرآن در مسائل مربوط به خدا و به اصطلاح ماوراءالطبيعه يعنی آنچه كه مربوط به خداوند و صفات و شؤون خداوند و رابطه خداوند با اشياء است و حتی آنچه كه در اصطلاح خود قرآن ملائكه ناميده شدهاند يعنی وسائط وجود ، درباره اينها بيان قرآن چگونه بيان است ؟ آيا میتوانسته است پيغمبر به عنوان يك فرد انسانی كه معلومات خودش را مثل انسانهای ديگر