موارد استعمال وحی در قرآن
نظر اقبال درباره وحی
حالا موارد استعمال ( از همينها انسان خيلی چيزها میتواند كشف كند ) : قرآن وحی را اختصاص نداده به آنچه كه به انبياء به اصطلاح گفته میشود كه ما اصطلاحا " نبوت " میگوييم ، وحی را تعميم داده به يك معنا در همه اشياء . اقبال لاهوری در كتاب احياء فكر دينی در اسلام عبارت خوبی دارد ( آقای آرام ترجمه كردهاند و كتاب خوب و عميقی است ) . اقبال مرد متفكری بوده يعنی از خودش ابتكار داشته . ابتكارهايش مورد توجه است گو اينكه اطلاعاتش مخصوصا در مسائل اسلامی خيلی وسيع نبوده ، ولی انصافا بايد تصديق كرد كه مرد صاحب فكری بوده است . اقبال خودش در عين حال يك مشرب عرفانی دارد ، به مسائل عرفانی و سير و سلوك عرفانی و مكاشفات عرفانی سخت معتقد است ، آن عرفان را " خود آگاهی باطنی " مینامد . حالا عبارتهايش را میخوانم . اگر چه قسمتهايی از آن مربوط به بحث ما نيست ولی همه آن را میخوانم : " پيغمبری را میتوان همچون نوعی از خود آگاهی باطنی تعريف كرد كه در آن تجربه اتحادی ( چون حالت عرفانی يك حالت تجربه شخصی است اسمش را گذاشته