كند و عمل بد من تأثير دارد در بدبختی شما و افراد يك اجتماع سرنوشت
مشترك دارند . ولی در آنجا اصلا سرنوشت مشترك نيست ، اهل سعادت با
هماند و اهل شقاوت هم با هم ، ولی آن با هم بودن غير از اشتراك داشتن
در سعادت است ، اساسا اشتراكی در كار نيست ، هر كسی در وضع خودش هست
بدون آنكه تأثيری در وضع ديگری داشته باشد .
اينها اموری است قطعی و مسلم و پيغمبران آمدهاند برای اينكه مردم را
به اين مطلب دعوت كنند ، مخصوصا اين قسمت اخير چون جنبه تربيتی
زيادتری دارد و بيشتر به مسأله دعوت مربوط است . ما میبينيم كه در درجه
اول قرآن و بعد ساير آثار دينی ما اصرار فراوانی روی اين مطلب دارند كه
آن دنيا دار الجزاء است ، خانه پاداش و خانه كيفر است ، پس شما
مراقب عمل خودتان در اينجا باشيد . حتی قرآن تعبيری دارد كه عدهای اين
تعبير را حمل بر هيچ گونه مجاز گويی نمیكنند و عين حقيقت میدانند .
تعبير اين است كه قرآن میگويد آنچه كه شما در اين دنيا عمل میكنيد ، عمل
شما پيش فرستاده شما به دنيای ديگر است . عدهای میگويند اين تعبير
بلاغتی است ، تعبير مجازی است ، عمل ما كه آنجا فرستاده نمیشود ، عمل من
يعنی كار ، اين كار يك حركت است و اين حركت هم همين جا فانی و تمام
میشود . ولی عدهای معتقدند كه هر چه در اين دنيا پيدا بشود ، صورتی در
دنيای ديگر پيدا میكند كه همين خودش يك حقيقتی در دنيای ديگر پيدا
میكند و اين تعبير قرآن راست است كه هر چه ما در اينجا عمل میكنيم چيزی
در آن دنيا ايجاد كردهايم ، پس چيزی را از اين دنيا به آن دنيا
فرستادهايم .
تعبير قرآن
اين تعبير قرآن را ببينيد آيات معاد اساسا برای موعظه هم خيلی خوب
است در اواخر سوره حشر میفرمايد : " « يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله
" ای اهل ايمان ! تقوای الهی داشته باشيد ، از خدا بپرهيزيد ( هميشه
گفتهايم كه كلمه " تقوا " معنايش پرهيز نيست ولی ما تعبير ديگری
نداريم ) ، كه معنايش اين است كه خودتان را از غضب الهی ، از مخالفت
فرمان الهی دور نگه داريد . " « و لتنظر نفس ما قدمت لغد »" خيلی
تعبير عجيبی است ، " « و لتنظر »" امر است : " و بايد هر نفسی و هر
كسی نظر كند و دقت كند در