مصريها مسئله را به اين شكل طرح كرده بودند كه قرض بر دو نوع است :
قرض استهلاكی و قرض استنتاجی . قرض استهلاكی وقتی است كه قرض برای
مصرف كردن و برای رفع احتياجات ضروری زندگی قرض گيرنده باشد . مثل
همان سه نوع قرضی كه حضرتعالی ( خطاب به آقای بازرگان ) در تقسيم بندی
خودتان اسم برديد : قرض درماندگان ، قرض اميدواران و قرض بستانكاران .
اين سه نوع داخل در قرض استهلاكی میشود .
نوع ديگر قرض استنتاجی است كه شخص قرض میكند نه برای اينكه خود عين
را صرف بكند بلكه قرض میكند برای اينكه آن را استنتاج بكند يعنی از آن
نتيجهگيری نمايد كه شما تعبير كرديد به قرض توليد كنندگان . در اينجا
قرض كننده هيچ نوع اجباری برای قرض كردن ندارد ، چون احتياجی به مصرف
كردن آن ندارد بلكه میخواهد سرمايه خود را زيادتر كند و سود ببرد . يا
خودش هيچ سرمايه ندارد و يا سرمايهاش برای طرحی كه تهيه كرده كافی
نيست . از بانك يا از شخص ديگری قرض میكند و حساب كرده كه ميزان
بهرهای كه بابت وام بايد بدهد كمتر از ميزان استفادهای است كه در آينده
از اين سرمايه خواهد داشت . مثلا با خود میگويد اگر من يك ميليون تومان
از بانك قرض بگيرم ، در آخر سال بايد صد هزار تومان به
|