آيا ايجاب و قبول برای عقد ضروری است ؟
ولی در اينجا نظر ديگری هم هست كه اين نظر نيز مورد قبول واقع شده و آن اين است كه هيچ لزومی ندارد كه در همه عقدها ، ايجاب و قبول باشد يعنی يك طرف حتما اصالت داشته باشد و طرف ديگر نه ، و به اصطلاح عوض و معوض باشد . ممكن است كه يك معامله ، صد در صد معاوضه باشد به طوری كه هر دو طرف به يك نسبت اصالت داشته باشند ، مثل معامله ميان دو كالا . مثلا دو خانه را كه معاوضه میكنند ، هيچ ضرورتی ندارد كه به صورت ايجاب و قبول ، و عوض و معوض باشد ، و اگر بيع باشد يك خانه را مبيع قرار دهيم و خانه ديگر را ثمن . چون اساس بيع بر همين است كه يكی مثمن است و ديگری ثمن . و ضرورت ندارد كه اين معاوضه تحت عنوان بيع در بيايد كه از اين دو خانه يكی مثمن باشد و ديگری ثمن . نه ، اصلا ما اينها را معاوضه میكنيم به صورتی كه داخل در باب بيع