بيمه مسئوليت يا بيمه شخص ثالث
باقی میماند بيمه مسئوليت يا در اصطلاح امروزه بيمه شخص ثالث كه اتفاقا مسئله بسيار دامنه داری در فقه است . مثلا بيمهگر اتومبيلی را بيمه میكند كه اگر به وسيله اين اتومبيل به اتومبيل ديگری صدمه وارد شد ، خسارت آن اتومبيل ديگر را بپردازد . در موضوع بيمه ، مسلم هيچ بيمهای شامل خسارت وارد كردنهای عمدی نمیشود . اگر غير از اين باشد ، همه نظمها مختل میشود . يعنی هيچگاه مؤسسه بيمه اينطور بيمه نمیكند كه من اتومبيل تو را بيمه میكنم كه حتی اگر عمدا آن را آتش زدی پولش را به تو بدهم . در قوانين بيمه هم میگويند يكی از شرائط بيمه اين است كه خسارت را صاحب مال عمدا وارد نكرده باشد . پس بيمه در مورد خسارتهای غير عمدی است . اگر كسی به عمد با اتومبيل خود به اتومبيل ديگری خسارتی وارد كند ، مسلم در اينجا بيمهگر تعهدی ندارد . اما صحبت در جايی است كه او به عمد نزده ولی به هر حال زده ولو منشأش اين است كه از قانون راهنمايی و رانندگی تخلف كرده . از نظر قانون اين شخص مسئول خسارتی است كه بر اتومبيل شخص ديگر وارد شده . مؤسسه بيمه اين خسارت را متعهد میشود . اين مسئله از نظر فقه اينطور مطرح است كه در خسارتهای غير عمدی كه انسان بر شخص ديگر وارد میكند ، حدود ضمانش چقدر است ؟ كسی كه خسارت وارد كرده ، خودش بايد ضامن باشد تا بيمهگر از طرف او عهدهدار شود . اگر شرعا ضامن نباشد ، مؤسسه بيمه چه چيزی را میخواهد بدهد ؟ ! . برای توضيح مطلب ابتدا اين مسئله بايد روشن شود كه اگر