ولی در اجاره زمان دخالت دارد . در هر جا كه زمان دخالت دارد ، مدت ،
از اول تا به آخر بايد مشخص باشد . اگر مدت مشخص نباشد ، باز معامله‏
می‏شود مجهول . مثلا در مهمانخانه‏ها اغلب اينطور است كه مسافر می‏پرسد شبی‏
چند ؟ می‏گويند شبی مثلا پنجاه تومان . ولی مسافر معين نمی‏كند كه اين اتاق‏
از حالا تا كی در اجاره من است . مدتی را كه اجاره ميان موجر و مستأجر
برقرار است و در تمام آن مدت ، او مالك منفعت آن اتاق است كه از آن‏
استفاده كند ، معين نمی‏كند . فقط اين مقدار را معين می‏كند كه هر قدر
ماندم شبی پنجاه تومان می‏دهم . اين اجاره از نظر شرعی باطل است يعنی‏
اجاره صحيحی نيست و به همين جهت اثرش در اينجا ظاهر می‏شود كه اگر بعد
ميان صاحب هتل و اين مسافر اختلاف شود ، آن قراردادی كه بسته‏اند هيچ‏
اساسی ندارد يعنی ديگر شبی پنجاه تومان ميزان نيست چون آن قرارداد باطل‏
بوده ، بلكه اجرت المثل ميزان است . اگر واقعا اجرت المثل آن اتاق‏
شصت تومان باشد ، بايد شصت تومان بدهد و اگر چهل تومان باشد ، چهل‏
تومان . و لهذا اگر در آخر تراضی نشود ، شبهه دارد .
بيمه هم جزء معاملاتی است كه زمان در آن دخالت دارد ، مدتش بايد
مشخص باشد . اگر زمان بيمه مشخص نباشد ، باطل است . از جمله خصوصيات‏
بيمه مشخص بودن زمان آن است .

اقسام بيمه

بيمه‏ها را تقسيم كرده‏اند به بيمه‏های اشياء و بيمه‏های اشخاص ، و گويا
بيش از اينها است . بيمه ديگری وجود دارد به نام بيمه مسئوليت كه آن‏
هم خودش اساسا بابی است در فقه . بيمه‏های