حالا ما با توجه به اينكه برخی از راه حل‏هايی كه گفته‏اند مبتنی بر همان‏
ظاهر سازی است آنها را نقل می‏كنيم .
اولين مسئله در باب بانكها اينست كه آيا مطلق معاملاتی كه اگر با فرد
انجام بدهيم صحيح است ، اگر با بانك انجام بدهيم نيز صحيح است يا نه ؟
جواب اينست : صحيح است . يعنی بنابراين نظريه صحيح است و هيچ مانعی‏
ندارد . سرمايه اوليه‏ای كه در بانك گذاشته‏اند حلال است يا لا اقل بايد
بنا را بر حليت بگذاريم چون هر چيزی را تا يقين نداريم كه حرام است‏
نمی‏توانيم بگوئيم حرام است .

حساب جاری

آيا باز كردن حساب جاری در بانك اشكالی دارد ؟ نه . ظاهر حساب جاری‏
اينست كه شخص می‏گويد من پولم را می‏گذارم در بانك ، كأنه امانت‏
گذاشته‏ام ، و هرگاه خواستم امانتم را پس می‏گيرم . اما همه می‏دانند ،
آقايان [ فقها ] هم قبول دارند كه اين امانت نيست ، آنوقت امانت است‏
كه عين مال محفوظ بماند و شما آن را پس بگيريد . شما پول خود را كه در
بانك می‏گذاريد ، به اين صورت می‏گذاريد كه بانك در پول شما هرگونه‏
تصرفی می‏خواهد ، بكند . بنابراين پول خود را به قرض می‏دهيد به بانك كه‏
هرگاه خواستيد ، از بانك قرض بگيريد . و چون اين قرض با سود نيست پس‏
اين كار مانعی ندارد . ممكن است كسی اشكال كند كه می‏دانيم بانك ربا
می‏گيرد و معاملات حرام انجام می‏دهد . ما چطور پول حلالمان را به بانك‏
بدهيم و بعد پولی بگيريم كه نمی‏دانيم حلال است يا حرام . در پاسخ می‏گويند
كه شرع در اينگونه مسائل تسهيل