اشياء مثل بيمه اتومبيل ، بيمه كالای تجارتی ، بيمه آتش سوزی و . . . اگر
زمانشان مشخص باشد ، بلا اشكالاند . در برخی از بيمههای اشخاص نيز مثل
بيمههای اشياء ، شبهه و اشكالی وجود ندارد ، مانند بيمه امراض كه شخص
خودش را بيمه میكند ، به اين ترتيب كه ماهانه يا سالانه مبلغی را به
مؤسسه بيمه میپردازد و در مقابل ، بيمهگر متعهد میشود كه اگر او در مدت
مقرر بيمار شد ، مبلغ معينی را به وی بپردازد و يا او را معالجه نمايد .
همين طور است بيمه از كار افتادگی كه شخصی متعهد میشود مثلا ماهی يا سالی
فلان مقدار بپردازد و در مقابل ، اگر سانحهای برايش پيش آمد كه به موجب
آن از كار كردن افتاد ، فلان مبلغ از مؤسسه بيمه بگيرد . اين نوع بيمه نيز
مثل بيمههای اشياء ، اشكال و شبههای ندارد .
بيمه عمر
ولی در بيمههای اشخاص ، در بيمه عمر كه آن طور كه تشريح كردهاند دو
گونه است : يكی بيمه به شرط فوت و ديگر ، بيمه به شرط حيات ، شبهه ربا
وجود دارد بلكه اساسش ربا است و بيمه در آن يك امر فرعی است . در
بيمه به شرط فوت ، شخص اينطور قرار داد بيمه میبندد كه مثلا از حالا تا
ده سال ديگر ، ماهانه يا سالانه فلان مبلغ میپردازد و اگر در خلال اين مدت
فوت كرد ، مؤسسه بيمه متعهد است كه فلان مبلغ به ورثه او بپردازد . اين
در صورتی است كه خودش پول بيمه را بدهد . گاهی شخص سومی میآيد كسی را
بيمه میكند به شرط فوت . به مؤسسه بيمه میگويد من برای فلان كس سالی فلان
مبلغ میپردازم به شرط اينكه اگر او در اين بين فوت كرد ، تو اين مقدار
به من بدهی . در اين صورت شخص بيمه شده ديگر طرف