نصيب شما میشود .
تاريخ نشان میدهد افراد عالمی كه مخصوصا بعد از دوران پختگی به مسافرت
پرداخته و برگشتهاند ، كمال و پختگی ديگری داشتهاند شيخ بهائی در ميان
علما امتياز خاصی دارد ، مردی جامع الاطراف و ذی فنون است . در ميان
شعرا نيز سعدی شاعريست همه جانبه كه در قسمتهای مختلف شعر گفته است .
يعنی دائره فهم سعدی دائره وسيعی است . شعر او به حماسه و غزل عرفانی و
اندرز و نوع ديگر اختصاص ندارد ، در همه قسمتها هم در سطح عاليست .
سعدی مرديست كه مدت سی سال در عمرش مسافرت كرده است . اين مرد يك
عمر نور ساله كرده كه سی سالن به تحصيل گذشته ، بعد از آن در حدود سی سال
در دنيا مسافرتكرده است . و سی سال ديگر دوره كمال و پختگی او بوده كه
به تأليف كتابهايش پرداخته است . گلستان و بوستان همه بعد از دوران
پختگی اوست . به همين دليل سعدی يك مرد نسبتا كامل و پختهای است . در
بوستان میگويد :
در اقصای عالم بگشتم بسی
|
بسر بردم ايام با هركسی
|
زهر گوشهای توشهای يافتم
|
زهر خرمنی خوشهای يافتم
|
در داستانهای گلستان و بوستان جملاتی از اين قبيل میگويد كه در جامع
بعلبك بودم چنين شد ، در كاشغر بودم چنان شد ( بعلبك كجا و كاشغر كجا !
) در كاشغر با كودكی مصادف شدم كه نحو میخواند به او گفتم :
طبع ترا تا هوس نحو شد
|
طاقت وصبر از دل ما محو شد
|