پاورقی : 1 - نهج البلاغه فيض الاسلام ، نامه 31 ص . 929
مسلط بشوم ، بلكه آقائی ای كه روح من آقا باشد و از پستی ، دنائت ، دروغ
، غيبت ، از تمام صفات رذيله احتراز داشته باشد ، خودش را برتر و
بالاتر از اينها بداند و در اين زمينه بقدری ما در آثار اسلامی داريم كه
الی ماشاءالله .
علی عليه السلام به فرزندش اما مجتبی ( ع ) میفرمايد : « اكرم نفسك عن
كل دنيه و ان ساقتك الی الرغائب فانك لن تعتاض بما تبذل من نفسك
عوضا » ( 1 ) پسر جانم ! روح خودت را گرامی بدار ، بزرگوار بدار ، برتر
بدار از هر كار پستی . در مقابل هر پستی فكر كن كه روح من بالاتر از اين
است كه به اين پستی آلوده بشود . درست مثل آدمی كه يك تابلوی نقاشی
خيلی عالی دارد كه وقتی لكه سياهی در آن پيدا میشود ، گردی ، غباری روی
آن میبيند ، خودبخود فورا دستمال را بر میدارد و آنرا تميز میكند . اگر
به او بگويی چرا اين كار را میكنی ، میگويد حيف چنين تابلوی نقاشیای
نيست كه چنين لكه سياهی در آن باشد ؟ حس میكند كه اين تابلوی نقاشی
آنقدر زيبا و عاليست كه حيف است يك لكه سياه در آن باشد . علی ( ع )
میگويد در روح خودت اينگونه احساس زيبائی كن ، احساس عظمت كن ،
احساس شخصيت كن كه قطع نظر از هر مطمعی ، قطع نظر از هر خيالی ، قطع
نظر از هر حاجت مادی ای ، اصلا خودت را بزرگتر از اين بدانی كه تن به
پستی بدهی . دروغ پيش میآيد ؟ دروغ پستی است ، دنائت است . تو كريمی
، تو بزرگواری ، تو عالی هستی ، تو زيبا هستی ، خودت را برتر از اين
بدان كه با دروغ خود را پست و كوچك بكنی . از مردم چيزی مخواه ، خواستن
از مردم دنائت
پاورقی : 1 - نهج البلاغه فيض الاسلام ، نامه 31 ص . 929 |