تفرج هم واكتساب معيشة
و علم و آداب و صحبة ماجد (1)
سفر كن ، مثل مرغ پا بسته نباش كه وقتی به پايش يك لنگه كفش‏
می‏بندند ديگر نمی‏تواند تكان بخورد . سفر كن ولی هدف تو از سفر طلب‏
علوها و برتريها ، يعنی طلب فضيلتها وكسب كمالها باشد . و در سفر پنج‏
فايده نهفته است :
1 - تفرج هم هم وغم ، اندوهها از دلت بر طرف می‏شود ، تفرج پيدا می‏كنی‏
. انسان تا وقتی كه در محيط است ، با سوابقی كه در زندگی دارد ، خاطرات‏
هميشه برای اوياد آور غم و اندوه و غصه و گرفتاريهاست . مسافرت كردن و
از دروازه شهر بيرون رفتن به طور طبيعی همان است و غم و غصه‏ها در شهر
ماندن همان . پس اولين فايده‏اش اين است كه از هم و غمها نجات پيدا
می‏كنيد ، لااقل روح انسان كه زير سنگينی غم وغصه‏ها لگد مال می‏شود ، برای‏
مدتی آزاد می‏گردد .
2 - واكتساب معيشة اگر با هوش باشيد می‏توانيد با مسافرت كسب معيشت‏
كنيد . انسان نبايد در معيشتها ، در كسب در آمدها فكرش محدود باشد به‏
آنچه كه در محيطش وجود دارد . چه بسا كه انسان با لياقتی كه دارد اگر
پايش را از محيط خود بيرون گذاشته و به محيط ديگر برود ، برايش بهتر
باشد ، زندگيش خيلی بهتر شود و رونق بيشتری پيدا كند .
3 - وعلم غير از كسب معيشت ، كسب علم كنيد . هر عالمی يك دنيائی‏
است . ممكن است در شهر شما عالمهای بزرگ و درجه اولی باشند

پاورقی :
1 - مستدرك ، ج 3 ص . 22