به هر حال اصحاب را جمع كرد ، و خطبهای خواند كه بسيار بسيار غرا و
عالی است . اين خطبه عطف به حادثهای بود كه در عصر همان روز پيش آمده
بود .
شنيدهايد كه در عصر تاسوعا تكليف يكسره شد و فقط مهلتی داده شد برای
فردا ، تكليف قطعی بود ، بعد از قطعی شدن تكليف ابا عبدالله اصحاب را
جمع كردند ، راوی امام زين العابدين عليه السلام است كه خودشان آنجا
بودهاند ، ميفرمايد : آن خيمهای كه امام عليه السلام اصحاب خود را در آن
خيمه جمع كرد مجاور خيمهای بود كه من در آنجا بستری بودم ، پدرم وقتی
اصحابش را جمع كرد ، خدا را ثنا گفت : " « اثنی علی الله احسن الثناء
و احمد علی السراء و الضراء اللهم انی احمدك علی ان اكرمتنا بالنبوش - و
علمتنا القرآن و فقهتنا فی الدين » " : من خدا را ثنا میگويم ، عالیترين
ثناها ، هميشه سپاسگزار بوده و هستم ، در هر شرايطی ، قرار بگيرم .
آنكه در طريق حق و حقيقت گام برمیدارد ، در هر شرايطی قرار بگيرد ،
برای او خير است . مرد حق در هر شرايطی ، وظيفه خاص خويش را میشناسد و
با انجام وظيفه و مسئوليت هيچ پيش آمدی شر نيست .
در طريقت پيش سالك هر چه آيد خير او است در صراط المستقيم ای دل
كسی گمراه نيست
|