اين آيات نيز دليل قبولی عمل خير عموم مردم - اعم از مسلمان و غير
مسلمان - گرفته شده است . در سوره " زلزلت " می‏خوانيم :
« فمن يعمل مثقال ذرش خيرا يره 0 و من يعمل مثقال ذرش شرا يره »( 1 ).
" هر كس كه هموزن ذره‏ای - يعنی كوچكترين شی‏ء محسوس - كار نيك كند ،
آن كار را می‏بيند و هر كس كه هموزن ذره‏ای كار بدی مرتكب شود نيز آن كار
را می‏بيند " .
در جای ديگر می‏فرمايد :
« ان الله لا يضيع اجر المحسنين »( 2 ) .
" همانا خدا اجر نيكوكاران را ضايع نمی‏فرمايد " .
در جای ديگر می‏فرمايد :
« انا لا نضيع اجر من احسن عملا »( 3 ) .
" ما اجر كسی كه عملی را نيك انجام داده است ضايع نمی‏كنيم " .
لحن اين آيات طوری است كه آنها را از عمومات غيرقابل تخصيص قرار
می‏دهد .
علمای علم اصول می‏گويند : برخی از عامها استثناء ناپذير و غيرقابل‏
تخصيصند ، يعنی لحن و لسان عام طوری است كه تخصيص بردار و استثناء پذير
نيست . وقتی گفته می‏شود " ما اجر نيكوكار را ضايع نمی‏كنيم " معنايش‏
اين است كه مقام خدايی ما ايجاب می‏كند كه عمل نيك را حفظ كنيم پس‏
محال است كه خدا در يك جا از مقام خدايی خود دست بردارد و عمل نيكی را
ضايع سازد .
. 6 آيه ديگری هست كه در اين بحث ، زياد مورد استناد قرار می‏گيرد و
گفته می‏شود كه صريح در مدعاست :

پاورقی :
. 1 زلزلت ( زلزال ) / 7 - . 8
. 2 توبه / . 120
. 3 كهف / . 30