آيا درباره مساوات افراد بنی آدم ، سخنی از اين بالاتر می‏توان گفت‏
« الناس سواء كاسنان المشط » (1) ( حالا من نمی‏دانم شانه‏ای را هم درآورد
يا نه ؟ ) شانه را نگاه كنيد ، دندانه‏های آن را ببينيد . ببينيد آيا يكی‏
از دندانه‏های آن از دندانه ديگر بلندتر هست ؟ نه . انسانها مانند
دندانه‏های شانه برابر يكديگرند . ببينيد در آن محيط و در آن زمان ،
انسانی اينچنين درباره مساوات انسانها سخن می‏گويد كه بعد از هزار و
چهارصد سال هنوز كسی به اين خوبی سخن نگفته است !
در حجة الوداع فرياد می‏زند :
« ايها الناس ! ان ربكم واحد و ان اباكم واحد كلكم لادم وآدم من تراب‏
، لا فضل لعربی علی عجمی الا بالتقوی » ( 2 ) .
ايها الناس ! پروردگار همه مردم يكی است ، پدر همه مردم يكی است ،
همه‏تان فرزند آدم هستيد ، آدم هم از خاك آفريده شده است . جايی باقی‏
نمی‏ماند كه كسی به نژاد خودش ، به نسب خودش ، به قوميت خودش و به‏
اينجور حرفها افتخار بكند . همه از خاك هستيم ، خاك كه افتخار ندارد .
پس افتخار ، به فضيلتهای روحی و معنوی است ، به تقواست . ملاك فضيلت‏
فقط تقوا است و غير از اين چيز ديگری نيست .
اين حديث را كه از رسول اكرم است ، از كافی نقل می‏كنم :

پاورقی :
. 1 تحف العقول ، ص 368 ، از امام صادق عليه السلام .
. 2 تاريخ يعقوبی ، ج 2 ، ص 110 با كمی اختلاف .