يك فاميل اشرافی نمی‏بود همه شما می‏گفتيد بله دزد است بايد مجازات بشود
. آفتابه دزد مجازات بشود ، يك فقير كه به علت فقرش مثلا دزدی كرده‏
مجازات بشود ، ولی اين زن به دليل اينكه وابسته به اشراف قريش است و
به قول شما آبروی يك فاميل اشرافی از بين می‏رود مجازات نشود ؟ ! قانون‏
خدا تعطيل بردار نيست . ابدا شفاعتها و وساطتها را نپذيرفت .
پس پيغمبر در مسائل اصولی هرگز نرمش نشان نمی‏داد در حالی كه در مسائل‏
شخصی فوق العاده نرم و مهربان بود ، و فوق العاده عفو داشت و با گذشت‏
بود . پس اينها با يكديگر اشتباه نشود .
علی عليه السلام در مسائل فردی و شخصی ، در نهايت درجه نرم و مهربان و
خوشروست ، ولی در مسائل اصولی يك ذره انعطاف نمی‏پذيرد . دو نمونه را
به عنوان دليل ذكر می‏كنم . علی مردی بود بشاش برخلاف مقدس مابهای ما كه‏
هميشه از مردم ديگر بهای مقدسی می‏خواهند ، هميشه چهره‏های عبوس و اخمهای‏
درهم كشيده دارند و هيچ وقت حاضر نيستند يك تبسم به لبشان بايد ، گويی‏
لازمه قدس و تقوا عبوس بودن است . گفت :
صبا از من بگو يار عبوسا قمطريرا را نمی چسبی به دل زحمت مده صمغ و
كتيرا را
چرا بايد اينجور بود و حال آنكه : « المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی‏
قلبه » ( 1 ) مؤمن بشاشتش در چهره‏اش است و اندوهش در دلش . مؤمن‏
اندوه خودش را در هر موردی : اندوه دنيا ، اندوه آخرت ، مربوط به‏

پاورقی :
. 1 نهج البلاغه ، حكمت . 333