كه برای اميرالمؤمنين در دوره خلافت پيش آمد برای اباعبدالله پيش نيامد
. فرصتی كه برای ابا عبدالله پيش آمد همان سفر كوتاه بود از مكه تا كربلا
و در آن مدت هشت روزی كه در كربلا بود ، جوهر حسين بن علی در اين مدت‏
كوتاه نمايان شد . خطابه‏هائی هم كه از آن حضرت باقی ماند بيشتر در همين‏
مدت انشاء شده است . خطابه‏های حسين بن علی نمونه‏ای است از خطابه‏های‏
پدرش علی . همان روح و همان معانی در اينها موج می‏زند .
خود علی فرمود : زبان ، آلت و ابزاری است برای روح . اگر معانی به‏
طرف زبان سرازير نشود از زبان چه كاری برمی‏آيد و اگر هم معنی در روح موج‏
بزند زبان نمی‏تواند جلويش را بگيرد . فرمود : « و انا لامراء الكلام ، و
فينا تنشبت عروقه ، و علينا تهدلت عصونه » ( 1 ) . امير سخن مائيم ،
ريشه‏های سخن يعنی معانی و مطالب در زمين وجود ما دويده است و شاخه‏های‏
سخن بر سر ما سايه افكنده است .
اولين خطابه حسين بن علی كه در كمال فصاحت و بلاغت ايراد شد ، و
رشادت و شجاعت و بلند نظری و ايمان به غيب در آن موج می‏زند خطابه‏ای‏
است كه در مكه هنگام عزيمت به كربلا ايراد كرد . تصميم قاطع خود را به‏
موجب اين خطابه اعلام كرد و ضمنا اطلاع داد هر كس با ما همفكر و هم عقيده‏
و همگام است عازم بوده باشد . فرمود « خط الموت علی ولد آدم مخط القلاده‏
علی جيد الفتاه ، و ما اولهنی الی اسلافی »

پاورقی :
1 - نهج‏البلاغه ، خطبه‏ء . 231