پاورقی : 1 - نهجالبلاغه ، خطبه . 136
علی ( ع ) ، عمار و ابن تيهان و ذوالشهادتين و امثال اينها را محيیست
پيغمبر میخواند . سنت يعنی دين . دين ، قرآن و سنت است . اينها ماخذ
دين هستند .
در نهجالبلاغه راجع به وجود مقدس حجة بن الحسن عجل الله تعالی فرجه
تعبيراتی هست كه يك جملهاش كه الان يادم هست اينست : " « و يحيی
ميت الكتاب و السنة » " ( 1 ) زنده میكند قرآن و سنت مرده را . قرآنی
كه در ميان مردم میميرد و سنتی كه میميرد ، زنده میكند . اين ، تعبير علی
( ع ) است نه تعبير من : او میآيد زنده میكند . وجود مقدس ثامن الائمه
به يكی از شيعيان میفرمايد : " « احيوا امرنا » " امر ولايت ما را زنده
كنيد . او عرض میكند : چگونه ما میتوانيم احياء كنيم ؟ دستور میدهد كه
حقايق سخنان ما را ، محاسن كلام ما را ، سيرت ما را ، حقايق ما را برای
مردم بگوئيد و تشريح بكنيد . اين زنده كردن كار ما است .
پس اين ، دور نيست . اشكال ندارد كه ما محيی دين باشيم و وظيفه داشته
باشيم محيی دين باشيم در عين اينكه دين مايه حيات ما است ، و بزرگترين
مايه حيات ما است . اين اولا .
و ثانيا در عنوان اين سخنرانی نگفتيم احياء دين ، كه اگر هم گفته بوديم
همانطوری كه عرض كردم اشكال نداشت . ولی نه ، ما اين مقدار جسور نيستيم
، گفتيم " احياء فكر دينی " يعنی زنده كردن طرز تفكر خود ما .
دين زنده است و هرگز نمیميرد ، يعنی آن حقيقت دين قابل مردن
پاورقی : 1 - نهجالبلاغه ، خطبه . 136 |