پاورقی : . 1 در [ فقه ] اهل تسنن چهار فرسخ نمیگويند ، جور ديگر میگويند . . 2 نامه رسان .
نمازی كه ما به صورت اضطرار میخوانيم ، جانشين نمازی كه به صورت اختيار
بايد بخوانيم ، هست يا نه ؟ اگر خوانديم ، بار ديگر بايد اعاده كنيم يا
نه ؟ میگويند نه ، چرا اعاده كنيم ؟ اين نمازی كه تو با تيمم به جای آن
نماز میخوانی ، اين جور نيست كه نماز نباشد و عجالتا چيز ديگری است بدل
آن و خود نماز به گردنت مانده اصلا نماز آن آدم نماز با وضوست ، نماز
اين آدم نماز با تيمم ، اين اگر با وضو باشد ، برايش نماز نيست ، و هر
چه شرايط تغيير كند چنانكه گفتيم بعضی قسمتها كه مربوط به بشر است ، [
در روابط انسان با خدا ] تغيير میكند كه يك مثال عرض كرديم .
مثال ديگر سفر است در قديم میگفتند : " سفر چهار فرسخی سفر است "
ولی امروز كه شرايط تغيير كرده ، اين شبهه پيش میآيد كه چرا سفر چهار
فرسخ باشد ؟ البته اين يك مساله صد در صد قطعی نيست كه مسافتی كه سفر
انسان را به حدی میرساند كه روزه را بايد افطار كرد و نماز را بايد [
شكسته خواند ] حتما چهار فرسخ است ، اين يك مساله اجتهادی است و در
فقه شيعه ( احاديث شيعه ) به سه عنوان بيان شده است ( 1 ) : پرسيدهاند
: انسان چه مقدار مسافرت كند نمازش شكسته میشود ؟ گاهی جواب دادهاند :
" مسير يك بريد " ( 2 ) مسافتی كه يك بريد در يك روز میرود ، كه
همين قدر بوده است ، در بعضی روايات ديگر گفتهاند : " « مسيرش يوم »
" مسافرتی كه يك روز وقت را اشغال میكند .
[ فقها ] گفتهاند يكی از اين سه تا ملاك است : يا چهار
پاورقی : . 1 در [ فقه ] اهل تسنن چهار فرسخ نمیگويند ، جور ديگر میگويند . . 2 نامه رسان . |