معنايش اين نيست كه هر كسی بنشيند با خودش خيالی بكند و بعد بگويد :
" عقل من اين جور حكم می‏كند " ، همان طور كه در ساير مسائل می‏بينيد يك‏
چيزی متد علمی دارد ، روی متد علمی بايد عمل بشود و گرنه اشكالاتی به وجود
می‏آيد من دستور آن راهی را كه در اسلام وجود دارد عرض می‏كنم و به راهی كه‏
عمل می‏شود - و ناقص هم هست - كاری ندارم .
مثالی عرض می‏كنم می‏خواهم بگويم نقصی است كه در دستگاه ما - هم‏
روحانيت و هم غير روحانيت ما - وجود دارد مرحوم آقای بروجردی فتوايی‏
داشت در آنچه كه معروف است به " لباس مشكوك " مقصود اين است كه‏
چيزهايی هست كه نمی‏شود در نماز همراه انسان باشد ، يعنی نمی‏شود چيزی كه‏
از اجزای حيوان حرام گوشت است ، در نماز با انسان باشد ، مثلا اگر در
بدن انسان موی گربه باشد ، نماز درست نيست مساله ديگر اينكه اگر چيزی‏
را ما نمی‏دانيم از چه ساخته شده ، حيوانی است يا غير حيوانی ، و اگر
حيوانی است آيا از حيوان حرام گوشت است يا حلال گوشت ، اينجا تكليف‏
چيست ؟ اغلب علما فتوايشان اين است كه وقتی نمی‏دانيم ، مانعی ندارد
آقای بروجردی فتوايشان بر احتياط بود ، می‏گفتند اگر نمی‏دانيم بايد احتياط
كرد ، خودش هم احتياط می‏كرد ايشان داندان عاريه داشت وقت نماز كه می‏شد
آن را بر می‏داشت پرسيدند : " آقا چرا دندان را بر می‏داريد ؟ " معلوم‏
شد بر مبنای همين [ فتوا عمل می‏كنند ] ، گفتند : " من نمی‏دانم دندان را
از چه می‏سازند ، ماده ای كه اين دندان را می‏سازند چيست ؟ " از يك‏
پزشك پرسيده بود كه حيوانی است يا غير حيوانی ؟ او گفته بود داخلش‏
حيوانی قاطی دارد بعد ، از كسانی ديگر پرسيدند ، بالاخره گفتند : "
اينهمه كه ما