معنايش اين نيست كه هر كسی بنشيند با خودش خيالی بكند و بعد بگويد :
" عقل من اين جور حكم میكند " ، همان طور كه در ساير مسائل میبينيد يك
چيزی متد علمی دارد ، روی متد علمی بايد عمل بشود و گرنه اشكالاتی به وجود
میآيد من دستور آن راهی را كه در اسلام وجود دارد عرض میكنم و به راهی كه
عمل میشود - و ناقص هم هست - كاری ندارم .
مثالی عرض میكنم میخواهم بگويم نقصی است كه در دستگاه ما - هم
روحانيت و هم غير روحانيت ما - وجود دارد مرحوم آقای بروجردی فتوايی
داشت در آنچه كه معروف است به " لباس مشكوك " مقصود اين است كه
چيزهايی هست كه نمیشود در نماز همراه انسان باشد ، يعنی نمیشود چيزی كه
از اجزای حيوان حرام گوشت است ، در نماز با انسان باشد ، مثلا اگر در
بدن انسان موی گربه باشد ، نماز درست نيست مساله ديگر اينكه اگر چيزی
را ما نمیدانيم از چه ساخته شده ، حيوانی است يا غير حيوانی ، و اگر
حيوانی است آيا از حيوان حرام گوشت است يا حلال گوشت ، اينجا تكليف
چيست ؟ اغلب علما فتوايشان اين است كه وقتی نمیدانيم ، مانعی ندارد
آقای بروجردی فتوايشان بر احتياط بود ، میگفتند اگر نمیدانيم بايد احتياط
كرد ، خودش هم احتياط میكرد ايشان داندان عاريه داشت وقت نماز كه میشد
آن را بر میداشت پرسيدند : " آقا چرا دندان را بر میداريد ؟ " معلوم
شد بر مبنای همين [ فتوا عمل میكنند ] ، گفتند : " من نمیدانم دندان را
از چه میسازند ، ماده ای كه اين دندان را میسازند چيست ؟ " از يك
پزشك پرسيده بود كه حيوانی است يا غير حيوانی ؟ او گفته بود داخلش
حيوانی قاطی دارد بعد ، از كسانی ديگر پرسيدند ، بالاخره گفتند : "
اينهمه كه ما
|