پس بايد روزه را برداريم ، افراطی و جاهل می‏باشند .
تفريط كارها برعكس ، جمود و خشكی به خرج می‏دهند و روی مسائلی كه اسلام‏
هيچ راضی نيست ايستادگی می‏كنند . خطر جمود از خطر جهالت كمتر نيست .
دين ، اعتدال لازم دارد . در مسئله انطباق با مقتضيات زمان همانطور كه‏
نبايد جهات عمری و بورقيبه‏ای را پيش كشيد و در دين دخل و تصرف كرد به‏
بهانه اينكه زمان اينجور و آنجور شده است ، همچنين نبايد به نام دين روی‏
موضوعاتی كه اساسا ريشه‏ای ندارند تكيه كرد . مثلا پا را به يك كفش بكنيم‏
و بگوئيم بچه كه می‏خواهد درس بخواند بايد حتما از عمه جزو شروع به كار
بكند تا با سواد بشود . مگر اين را پيغمبر و امام گفته است كه بچه هر
موقع خواست درس را شروع بكند از عمه جزو شروع بكند ؟ اتفاقا اين كار
بدی است برای اينكه احترام قرآن را از بين برده است . ما خودمان خوانده‏
ايم و ديگران را هم ديده‏ايم . بچه‏هائی كه پاكی نمی‏فهمند ، تا يك عمه جزو
را می‏خوانند چندين بار آن را تكه تكه می‏كنند . از طرف ديگر نبايد كنار
گذاشتن عمه جزو بهانه‏ای باشد برای اينكه بچه با قرآن آشنا نشود . اينجا
است كه ممكن است بچه تا كلاس دوازده برسد ، تمام درسها را بلد باشد مگر
قرآن را . آن جمود است و اين جهالت . امت معتدل باشيد ، نه جاهل باشيد
نه جامد . اميرالمؤمنين فرمود : « اليمين و الشمال مضله ، و الطريق‏
الوسطی هی الجاده » ( 1 ) .

پاورقی :
1 - نهج البلاغه ، خطبه . 16