" قاعده ملازمه "
« فلولا نفر من كل فرقه منهم طائفه ليتفقهوا فی الدين و لينذروا قومهم اذا رجعوا اليهم »( 1 ) . در شب گذشته عرض شد يكی از دستورهائی كه در دين مقدس اسلام هست ، دستور تفقه است . تفقه همان معرفت به معارف و احكام و دستورهای دين است ، نه معرفت سطحی بلكه معرفت عمقی . دستور تفقه میرساند كه در دين مقدس اسلام خاصيتی وجود دارد كه آن خاصيت با تفقه روشن میشود يعنی در دستورات اين دين ظاهرهائی هست و باطنهائی . البته اشتباه نشود ، اينكه كلمه ظاهر و باطن میگوئيم ، در حدود همان مسائلی است كه ديشب عرض كردم و امشب هم نمونههائی عرض میكنم . اين دين تفقه پذير و به تعبير ديگر اجتهاد پذير است . اجتهاد پذيری يا تفقه پذيری اين دين فرع بر اين است كه يك عمقی در دستورات آن و يك جريانهای مخفی در آن وجود داشته باشد كه با نيروی تفقه و اجتهاد میتوان آنها را درك كرد .پاورقی : 1 - سوره توبه ، آيه . 122