مبين احكام الهی بعد از پيغمبر امام است اما دوره امامت كه منقضی شد
، امامی ديگر ظهور ندارد كه مردم در حوائج اجتماعی به او رجوع كنند . چه‏
می‏كنند ؟ امام می‏آيد نايب عام معين می‏كند و می‏گويد : « انظروا الی من‏
روی حديثنا و نظر فی حلالنا و حرامنا » آن كسی كه حديث ما را روايت كرده‏
باشد و دقيق باشد در حلال و حرام ما ، عادل باشد ، درستكار باشد « فقد
جعلته عليكم حاكما » ( 1 ) من او را بر شما حاكم قرار دادم . مثلا اگر كسی‏
ادعا كند كه من حق دارم قيم بر صغير معين بكنم ، می‏گوئيم اين مقام ، مقام‏
مقدسی است و مقام مقدس را بايد خدا معين كرده باشد و اساسا مقام مقدس‏
را غير از خدا كسی نمی‏تواند معين بكند . هر سه مقام : بيان احكام ،
قضاوت در ميان مردم ، و حكومت بر مردم مقدس است و خدا بايد معين كرده‏
باشد ، يا به طور تعيين شخص و يا به طور كلی شرائطی برای آن ذكر كرده‏
باشد ، كه در اين صورت باز هم خدا معين كرده است . تا اينجا هيچ بحثی‏
از نظر اصول اسلامی نيست .
اگر كسی ادعا بكند كه من مفتی هستم ، فتوا می‏دهم و شما بايد عمل بكنيد
، شما بايد حساب بكنيد كه اين مقام ، مقدس است . بايد ببينيد صلاحيت‏
بيان احكام الهی كه اول از خدا بوده است ، به پيغمبر ابلاغ شده ، از
پيغمبر به امام رسيده است و از امام به يك افرادی كه واجد شرائطی‏
بوده‏اند رسيده است ، در اين شخص هست يا نه ؟ شما بايد ببينيد او از
افرادی هست كه مصداق اين

پاورقی :
1 - اصول كافی ، ج 1 ، ص . 67