هيچ دستوری را گزاف نمی‏دهد ، امروزی را كه اسلام سنت كرده است ما بايد
به صورت يك اصل حفظ كنيم . مثلا ديشب در جواب سؤال يكی از آقايان عرض‏
كردم اسلام برای غذا خوردن آدابی ذكر كرده است . اسلام دين تشريفاتی نيست‏
بلكه اگر آدابی را ذكر كرده ، حساب نموده است . مثلا اگر می‏گويد مستحب‏
است اطاله الجلوس عند المائده يعنی طول دادن نشستن بر سر سفره ، مستحب‏
است انسان غذا را زياد بجود ، مستحب است بسم الله بگويد ، مستحب است‏
الحمدلله بگويد ، مستحب است دست را قبل و بعد از غذا بشويد ، اينها
تشريفاتی نيست ، حقايق است . اسلام به سلامت انسان اهميت می‏دهد ،
می‏خواهد دندان ، معده و اعصاب انسان سالم باشد . تنها به جنبه‏های روانی‏
نمی‏پردازد . آدمی كه سر سفره با عجله غذا می‏خورد ، اين خودش منشأ مرض‏
می‏شود . اين ، يك حسابی است كه به يك زمان اختصاص ندارد و برای تمام‏
زمانها است . اسلام می‏گويد مستحب است لقمه را كوچك برداريد ، مستحب‏
است زياد بجويد ، مستحب است دست را قبل از غذا بشوئيد . حديثی است ،
نقل می‏كنند كه حضرت علی ( ع ) مزرعه‏ای داشت . مردی است به نام " ابی‏
نيزر " می‏گويد روزی حضرت به مزرعه آمد ، خودش كلنگ برداشت و در يك‏
چاه فرو رفت ، مدت زيادی در آن چاه عمل مقنی گری انجام می‏داد و خيلی هم‏
به تندی كار می‏كرد . يك وقت از چاه بيرون آمد در حالی كه عرق از سر و
صورت او جاری بود . بعد فرمود آيا اينجا غذائی حاضر هست ؟ گفتم بله ،
مقداری كدو هست ، خدمتتان بياورم ؟ فرمود بسيار خوب ، بياور .