شب ضربت خوردن مولا علی عليه السلام بيايد و بحثی كه انسان میكند هيچگونه
ارتباطی با مولای متقيان نداشته باشد .
بحثی كه امشب میكنيم تا اندازهای مربوط به مطالب گذشته است و هم
مربوط به امشب و صاحب امشب است . همانطور كه قوانين دنيا ، قوانين
زندگی بشر بر دو قسم است : ثابت و متغير ، شخصيتهای انسانی هم
همينطورند . يعنی بعضی از افراد ، بعضی از شخصيتها شخصيت همه زمانها
هستند ، مرد همه زمانها هستند ، چهرههائی هستند كه در تمام زمانها
درخشانند ، هيچ زمانی نمیتواند آنها را كهنه و منسوخ بكند ، ولی بعضی از
چهرهها مربوط به يك زمان و دوره خاصی است . تا آن دوره هست ، چهره هم
درخشندگی دارد ، افراد را به دنبال خود میكشاند ، در دوره خودش از آن
كار ساخته است ، ولی وقتی كه اوضاع عوض شد به كلی آن شخصيت از آنچه كه
هست سقوط میكند ، مردم نسبت به او يك برودت و سردی نشان میدهند . در
اينجا نمیخواهم مثالی ذكر بكنم ولی خودتان میتوانيد اين را تشخيص بدهيد
. شما يك وقت میبينيد شخصيتی طلوع میكند ، در يك رشتهای بروز میكند به
حدی كه تمام مردم از او حرف میزنند ، از او تعريف میكنند ، يكمرتبه نام
او همه جا را پر میكند ، ولی همين شخصيت ممكن است دورهاش مثلا ده سال ،
بيست سال ، پنجاه سال باشد ، بالاخره غروب كردنی است ، كهنه و مندرس
میشود . در شخصيتهای سياسی اين جريان هست . میبينيد هر كس چهار صباحی
مرد ميدان است . در شخصيتهای علمی هم همينطور است . تاريخ سراغ میدهد
شخصيتهای علمیای را كه مردم آنها را
|