قاعده حمل مطلق بر مقيد
ولی عرض كرديم يك قاعدهايست در محاورات عرفی كه اگر مطلق و مقيدی داشته باشيم يعنی يك دستور را در يك جا مطلق ذكر كرده باشد و در جای ديگر مقيد ذكر كرده باشد از نظر دستور عرفی در علم اصول ميگويند مطلق را بايد حمل بر مقيد كرد . اين آيات بصورت مطلق است ، آيات ديگری داريم كه آن آيات بصورت مقيد ذكر ميكند يعنی اين جور میگويد : ای مسلمانان با اين كافران بجنگيد بدليل اينكه اين كافران بشما تجاوز ميكنند ، چون اينها با شما در حال جنگ هستند ، پس شما حتما با اينها بجنگيد . پس معلوم ميشود آنجا هم كه ميگويد : « ايها النبی جاهد الكفار و المنافقين » . يعنی اين كفار و منافقين كه با شما در حال جنگ هستند اگر شما بجنگيد آنها با شما میجنگند پس با آنها بجنگيد . در سوره بقره ميفرمايد :آيات مقيد
« و قاتلوا فی سبيل الله الذين يقاتلونكم و لا تعتدوا ان الله لا يحب المعتدين »( بقره - 190 ) . ای مؤمنان ، با اين مردميكه با