ب . اتحاد و تفرق : در سوره آل عمران آيه 103 دستور صريح میدهد كه بر
مبنای ايمان و گرايش به ريسمان الهی متحد و متفق باشيد و از تفرق و
تشتت بپرهيزيد . و پس از يك آيه میفرمايد مانند پيشينيان كه تفرق و
اختلاف كردند مباشيد . و نزديك به اين آيه است آيه 153 از سوره انعام .
در سوره انعام آيه 65 میفرمايد :
« قل هو القادر علی أن يبعث عليكم عذابا من فوقكم أو من تحت أرجلكم
أو يلبسكم شيعا و يذيق بعضكم بأس بعض ».
بگو خداوند قادر است از بالا سر يا از زير پای شما عذاب برانگيزد يا
به شما جامه تفرق و گروه گروه شدن بپوشاند و خشونت بعضی از شما را بر
بعضی ديگر بچشاند .
در سوره انفال آيه 46 میفرمايد :
« و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم ».
با يكديگر نزاع نكنيد كه نزاع داخلی سستی میآورد و سستی شما را زايل
میكند .
ج . اجرا يا ترك امر به معروف و نهی از منكر : قرآن درباره ضرورت
امر به معروف و نهی از منكر بسيار سخن گفته است . از يكی از آيات
صريحا استنباط میشود كه ترك اين فريضه بزرگ در هلاكت و انهدام يك قوم
مؤثر است و آن آيه 79 از سوره مائده است كه يكی از علل دور افتادن
كافران بنیاسرائيل از رحمت خدا را باز نداشتن يكديگر از منكرات يعنی
ترك نهی از منكر ذكر كرده است .
« كانوا لا يتناهون عن منكر فعلوه لبئس ما كانوا يفعلون ».
يكديگر را از ارتكاب منكرات نهی نمیكردند و چه بد میكردند .
|