اينكه در آخرت بيشتر برخوردار باشند . عبادت كردن برای بهشت مگر جز
عبادت برای برخورداری بيشتر است ؟ عبادت مقدمه برخورداری است و طبعا
هر ذی المقدمهای بر مقدمهاش افضل و اشرف است . عبادت فقط وسيلهای
است برای آن برخورداری . بوعلی در نمط نهم اشارات میگويد : " العباده
عند غير العارف معامله ما كانه يعمل فی الدنيا لاجره ياخذها فی الاخره هی
الاجر و الصواب " . انسان غير عارف عبادت میكند آنچنانكه يك كارگر
مزد بگير كار میكند . كارگر مزد بگير هدفش پولی است كه میگيرد . اگر
پول نباشد هرگز حاضر نيست كار بكند . اين شخص هم عبادت میكند برای
برخورداری آخرت . بنابراين باز كمال انسان برگشت به برخورداری ، گر چه
نه در دنيا بلكه در آخرت .
رد اين نظريه
از نظر منطق اسلام اين مطلب مسلم است كه عبادت برای برخورداری در
آخرت عبادت بسيار ناقصی است . يعنی همينقدر عبادت است كه انسان از
خدا چيزی را میخواهد و خدا را وسيله قرار داده است و همين مقدار توجه به
خدا دارد كه آخرت و بهشت را از خداوند میخواهد و عبادت میكند برای
اينكه امر خدا را اطاعت كرده باشد تا خدا در عوض به او آخرت را بدهد .
عبادت است ولی عبادتی كه در آن خدا وسيله قرار گرفته است . در اين
باره در كلمات ائمه زياد داريم و در نهج البلاغه نيز هست :
« قوم عبدوا الله طمعا و تلك عباده الاجراء ( عباده التجار ) »