اگر بنا شود تعلق اشياء به انسان ، هيچ نظامی و قانونی نداشته باشد و
عدالت در آن رعايت نگردد رابطه درونی هم بی ترديد بهم ميخورد اينجا اين‏
آيه قرآن كه پيامبر اسلام در بسياری از نامه هايش - خطاب به سران‏
كشورهائی كه آنها را به اسلام دعوت ميكرد - مينوشت ، شايسته توجه و دقت‏
است .
« قل يا اهل الكتاب تعالوا الی كلمة سواء بينا و بينكم الا نعبد الا
الله و لا نشرك به شيئا و لا يتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله
( سوره آل عمران - آيه 64 )
ای اهل كتاب بيائيد از آن كلمه حق كه ميان ما و شما يكسان است پيروی‏
كنيم ، كه بجز خدای يكتا را نپرستيم و چيزی را با او شريك قرار ندهيم و
برخی را بجای خدا به ربوبيت تعظيم نكنيم . . .
معمولا دعوت به اين صورت است كه كسی ديگری را بسمت آنچه كه خود دارد
، ميخواند مثل اينكه دو ملت يكی عرب و يكی فارس ، يك وقت ملت عرب‏
دعوت می‏كند كه‏ای مردم فارس بيائيد متحد شويم و منظورش اينست كه‏
بيائيد زبان ما را بگيريد و به رنگ ما در بيائيد اما قرآن می‏گويد ، يك‏
سخن است كه رنگ هيچكس را ندارد نه رنگ يك گروه خاص ، نه رنگ يك‏
ملت يا مكتب ، و آن سخن خداست خدائی كه هم خالق ماست و هم خالق شما .
رحمتش به شما همانند رحمتش بما است لطفش به همان شكلی كه شامل ما
ميشود ، شامل شما نيز ميگردد قوانينی كه خلقت بر اساس آن قوانين جريان‏
پيدا می‏كند بر ما و بر شما يكسان حكومت می‏كند آن سخن متساوی اينست كه‏
بيائيد جز ذات خدا را نپرستيم بيائيد هم ما و هم شما خود را از هر
مملوكيتی رها و آزاد