عرب زبانی " ناس " را به معنی توده محروم نگرفته و مفهوم طبقه در آن‏
نگنجانيده است . قرآن می‏گويد : " « لله علی الناس حج البيت من استطاع‏
اليه سبيلا »" ( 1 ) يعنی برای خدا بر مردم مستطيع است كه حج كنند .
آيا معنی دارد كه مقصود توده محروم باشد ؟ و همچنين خطابات " « يا ايها
الناس »" كه در قرآن فراوان آمده و در هيچ كدام مقصود توده محروم‏
نيست و عموم مردم است . عموميت خطابات قرآن نيز از نظريه فطرت كه در
قرآن مطرح است سرچشمه می‏گيرد .
ثالثا : اينكه گفته شد قرآن مدعی است كه رهبران ، پيامبران ، پيشتازان‏
و شهيدان منحصرا از ميان مستضعفان برمی‏خيزند اشتباه ديگری است در مورد
قرآن . قرآن هرگز چنين سخنی نگفته است .
استدلال به آيه " « هو الذی بعث فی الاميين ». . . " كه ادعا شده‏
پيامبر از ميان " امت " برخاسته و امت مساوی است با توده مردم ،
مضحك است . " « اميين »" جمع " امی " است كه به معنی درس‏
ناخوانده است و " امی " منسوب به " ام " است نه " امت " ، و
تازه " امت " يعنی جامعه كه مركب است از گروهها و احيانا از طبقات‏
مختلف و به هيچ وجه به معنی توده مردم نيست . از آن مضحكتر استدلال به‏
آيه 75 از سوره قصص درباره شهيدان است . آيه اينست : " « و نزعنا من‏
كل امة شهيدا فقلنا هاتوا برهانكم »" . اين آيه را چنين تفسير ( و در
حقيقت مسخ ) كرده‏اند : ما از هر امت ( توده مردم ) شهيدی ( كشته شده‏ای‏
در راه خدا ) برمی انگيزيم ، يعنی از او فردی انقلابی می‏سازيم ، و آنگاه‏
به امتها می‏گوييم هر كدامتان

پاورقی :
. 1 آل‏عمران / . 97