است به او نمی‏رسد مگر آنكه پاداشی مانند پاداش شهيد برای او خواهد بود
.
اكنون حديث ديگری در اين زمينه نقل می‏كنم : در كافی جلد 8 ( روضه )
صفحه 108 نقل می‏كند كه عبيدالله حلبی از امام صادق ( عليه السلام ) درباره‏
و با سؤال كرد كه در يك محله از شهری پديد می‏آيد و شخصی خود را به محله‏
ديگر منتقل می‏كند ، و يا و با در شهری پيدا می‏شود و آن شخص از آن شهر به‏
شهر ديگر می‏رود . آيا اين كار جايز است يا نه ؟
« لابأس ، انما نهی رسول الله صلی الله عليه و آله و سلم عن ذلك لمكان‏
ربيئة كانت بحيال العدو فوقع فيهم الوبا فهربوا منه فقال رسول الله صلی‏
الله عليه و آله: الفار منه كالفار من الزحف كراهية ان لايخلو مراكزهم .»
مانعی ندارد ، همانا علت اينكه رسول خدا ( ص ) در يك جريان بخصوصی‏
مردم را از خروج از سرزمين و با منع كرد اين بود كه مسلمانان در موقعی كه‏
در مقابل دشمن قرار گرفته بودند و لازم بود مركز خود را حفظ كنند ، ناگهان‏
وبا پيدا شد و آنها از آن محل گريختند . رسول خدا ( ص ) فرمود : فرار از
اين وبا مثل فرار از ميدان جنگ است و گناه محسوب می‏شود . رسول خدا اين‏
جمله را گفت كه مركز را در مقابل دشمن تخليه نكنند .
گفته امام صادق ( عليه السلام ) توضيح می‏دهد كه منظور رسول خدا در واقعه‏
خاصی كه فرار از وبا يا طاعون را نهی كرده اين بوده كه مسلمانان به واسطه‏
آمدن وبا وظيفه‏ای را كه در مقابل دشمن دارند از ياد نبرند و خود را دچار
مخاطره و مهلكه بزرگتر نكنند ، نه