كرد كه در شام طاعون است و تصميم گرفت وارد شهر نشود و به اعتراض
ابوعبيده جراح كه گفت آيا میخواهی از قضا و قدر الهی فرار كنی ، جواب
داد ، عبدالرحمن بن عوف روايت كرد كه از رسول خدا ( ص ) شنيده است
اگر در شهری طاعو ن پيدا شد و شما در آن شهر بوديد ، از آن شهر خارج
نشويد ، ولی اگر در شهری پيدا شد و شما در خارج آن شهر بوديد ، داخل آن
شهر نشويد .
عليهذا حديث صحيح بخاری يا مربوط به آن جريانی است كه امام صادق (
عليه السلام ) درباره وبا توضيح داده است و يا جريانی كه امام صادق ( ع )
توضيح داده يك جريان ديگر بوده و اين حديث مربوط به او نيست ، اين
حديث مربوط به اين است كه مردم مبتلا به طاعون رعايت حال مردم جاهای
ديگر را بكنند و از شهر خارج نشوند و به جای ديگر نروند . به هر حال ،
قطعا آنچه از ظاهر حديث عايشه استفاده میشود مقصود نيست و ناقلان حديث
در نقل مضمون آن دچار اشتباه شدهاند .
. 2 در كافی جلد 2 صفحه 58 باب فضل اليقين از امام صادق ( عليه السلام
) روايت میكند :
« ان اميرالمؤمنين عليه السلام جلس الی حائط مائل يقضی بين الناس فقال
بعضهم : لا تقعد تحت هذا الحائط فانه معور فقال اميرالمؤمنين عليه السلام
: حرس امرءا اجله . فلما قام سقط الحائط . قال : و كان اميرالمؤمنين
عليه السلام مما يفعل هذا و اشباهه ، و هذا اليقين » .
علی ( عليه السلام ) در پای ديوار كجی نشسته بود و ميان مردم
|