است به او نمیرسد مگر آنكه پاداشی مانند پاداش شهيد برای او خواهد بود
.
اكنون حديث ديگری در اين زمينه نقل میكنم : در كافی جلد 8 ( روضه )
صفحه 108 نقل میكند كه عبيدالله حلبی از امام صادق ( عليه السلام ) درباره
و با سؤال كرد كه در يك محله از شهری پديد میآيد و شخصی خود را به محله
ديگر منتقل میكند ، و يا و با در شهری پيدا میشود و آن شخص از آن شهر به
شهر ديگر میرود . آيا اين كار جايز است يا نه ؟
« لابأس ، انما نهی رسول الله صلی الله عليه و آله و سلم عن ذلك لمكان
ربيئة كانت بحيال العدو فوقع فيهم الوبا فهربوا منه فقال رسول الله صلی
الله عليه و آله: الفار منه كالفار من الزحف كراهية ان لايخلو مراكزهم .»
مانعی ندارد ، همانا علت اينكه رسول خدا ( ص ) در يك جريان بخصوصی
مردم را از خروج از سرزمين و با منع كرد اين بود كه مسلمانان در موقعی كه
در مقابل دشمن قرار گرفته بودند و لازم بود مركز خود را حفظ كنند ، ناگهان
وبا پيدا شد و آنها از آن محل گريختند . رسول خدا ( ص ) فرمود : فرار از
اين وبا مثل فرار از ميدان جنگ است و گناه محسوب میشود . رسول خدا اين
جمله را گفت كه مركز را در مقابل دشمن تخليه نكنند .
گفته امام صادق ( عليه السلام ) توضيح میدهد كه منظور رسول خدا در واقعه
خاصی كه فرار از وبا يا طاعون را نهی كرده اين بوده كه مسلمانان به واسطه
آمدن وبا وظيفهای را كه در مقابل دشمن دارند از ياد نبرند و خود را دچار
مخاطره و مهلكه بزرگتر نكنند ، نه
|