هرچه داشته باشی قابل اين است كه بفروشی و در مقابل آن [ قيمت معادلش
را ] دريافت كنی ولی يك چيز داری كه اگر آن را بفروشی ، بهائی در همه
جهان برای آن پيدا نمیكنی و آن خودت هستی ، يعنی همان نفس و جان و
روحت ، اگر روحت را بفروشی و تمام دنيا و مافيها را به تو بدهند ، ديگر
برابری نمیكند « فانك لن تعتاض بما تبذل من نفسك عوضا » .
فرزند بزرگوارش امام صادق ( ع ) میفرمايد : فقط يك چيز است كه میشود
با جان و نفس و " خود " من برابری كند و آن خداست . جان را میتوان به
خدا فروخت و خدا را گرفت ولی در همه مخلوقات عالم ، و ملك و ملكوت و
دنيا و آخرت ، بهائی برای نفس پيدا نمیشود .
علی ( ع ) در همان نامه میفرمايد : " « و لا تكن عبد غيرك فقد جعلك
الله حرا » " پسرم هرگز بنده ديگری مباش زيرا خدا تو را آزاد آفريده
است .
يك تعبير ديگر از نهجالبلاغه برای شما نقل كنم و به عرايضم خاتمه دهم .
علی ( ع ) عبادتها را ارزشيابی میكند و اين [ تعبير ] در احاديث زيادی
آمده است ، میفرمايد : مردمی كه خدا را عبادت میكنند ، سه دسته هستند :
بعضی خدا را از ترس ، عبادت میكنند ، چون شنيدهاند جهنم و عذابی هست ،
خدا را عبادت میكنند كه خدا آنها را معذب نكند « فتلك عبادش العبيد »
حالت اينها حالت برده صفتان است كه از ترس اربابشان كار میكنند و
ارزش ديگری ندارد .
بعضی ديگر خدا را به طمع بهشت عبادت میكنند چون شنيدهاند كه هر كسی
خدا را عبادت كند ، خدا بهشتهائی دارد كه
|