شواهدی از قرآن و نهجالبلاغه
ببينيد قرآن در اين زمينه چه میگويد : " « و من كان فی هذه اعمی فهو فی الاخرش اعمی و اضل سبيلا »" ( 1 ) هر كس در اين دنيا كور باشد ، در آخرت هم كور است و گمراهتر . ائمه و غيرائمه ، در تفاسير گفتهاند و هركس هم میداند كه مقصود ، اين نيست كه هر كس چشمهای ظاهريش در اين دنيا كور باشد ، در آن دنيا هم كور خواهد بود ، اگر اينطور باشد مثلا ابوبصير از اصحاب امام جعفر صادق ( ع ) در آن دنيا وضع بدی دارد ! نه ، مقصود اين است كه هر كس در اين دنيا چشم باطنش از ديدن حقايق ، از ديدن خدای خودش ، از ديدن آيات خداوند و از آنچه كه بايد به آن ايمان داشته باشد ، كور باشد ، در آن دنيا كور محشور میشود و غير از اين ، امكان ندارد . اگر فرض كنيم كسی در اين دنيا تمام اعمال خوبی را كه يك انسان بايد انجام دهد انجام داده ، تمام امر به معروفها و نهی از منكرها را انجام داده و مثل زاهدترين زاهدها در دنيا زندگی كرده و عمر خود را وقف خلق خدا كرده است ، اما به خدا ايمان ندارد و معاد و عالم هستی را نمیشناسد ، اين انسان ، كور است و " برو و برگرد " ندارد كه در آن دنيا هم كور است .پاورقی : . 1 سوره اسراء ، آيه . 72