تعبير هم از قرآن است : « قل ان الخاسرين الذين خسروا انفسهم »( 1 )
قرآن می‏گويد كه بزرگترين باختنها و بزرگترين باختن در قمارها اين است كه‏
انسان " خود " را ببازد .
ای كه در پيكار ، خود را باخته
ديگران را تو زخود نشناخته
توبه هر صورت كه آيی بيستی ( 2 )
كه منم اين ، والله آن تو نيستی
بعد دليل می‏آورد ، می‏گويد :
يك زمان تنها بمانی تو زخلق
درغم و انديشه مانی تا به حلق
آيا زمانی كه خلوت برايت رخ دهد كه اجبارا در خلوت بروی و يا
اختيارا از مردم جدا شوی ، از تنهايی وحشت می‏كنی يا نمی‏كنی ؟ كداميك از
ما هستيم كه ده شبانه روز در يك جا تنها باشيم و حوصله‏مان سر نرود ؟
حبس تك سلولی بالاترين حبسهاست چون آدم تنها می‏ماند . اگر خودت را
يافته بودی و خودت را درك كرده بودی [ چنين حالتی پيدا نمی‏كردی ] .
اين توكی باشی كه توآن او حدی
كه خوش و زيبا و سرمست خودی
اگر تو خودت را كشف كرده بودی ، وقتی در خلوت با خودت بودی ، نيازی‏
به هيچ چيز نداشتی . اينكه در خلوت وحشت می‏كنی برای اين است كه با
خودت هم نيستی ، خودت را هم گم كرده‏ای ، خودت را باخته‏ای .
اين است كه روح و حقيقت عبادت كه توجه به خداست ، باز يافتن خود
واقعی است . انسان خود حقيقی‏اش را در عبادت و در

پاورقی :
. 1 سوره زمر ، آيه . 15
. 2 يعنی بايستی .