انسان برای اينكه میخواهد خودپرستی كرده و نام خود را بلند كرده باشد
چنين كاری میكند ، انساندوستی نيست . كسی كه حقوق چندين انسان را پايمال
كرده و بعد برای يك انسان ديگر خرج میكند ، انساندوست نيست . اكثر
كارهائی كه ما میكنيم انساندوستی نيست .
حال يك مثال ديگری ذكر كنم . بعضی از ما خصلتی داريم و يا به خودمان
میبنديم و اسمش را " مهماننوازی " میگذاريم و میگوئيم ما مرد هستيم و
در خانه مرد باز است ! هميشه يك مهمان میآيد و ديگری میرود . برای
ناهار و شام ، مهمان دارد و مهمان شب خواب هم به خانهاش دعوت میكند .
اين فی حد ذاته خوب است ، ولی از آن طرف ديگر يك ملاحظهای را نمیكنيم
. بسا هست كه به آن زنی كه در خانه ما هست كه ما شرعا حق نداريم به او
فرمان بدهيم و او آزاد و مختار است كه اگر ميلش باشد در خانه ما كار
كند ، كار كند فشارها و زحمتهائی را تحميل میكنيم و اسمش را " مهمان
نوازی " میگذاريم و میگوئيم در خانه ما باز است و ما مهمان نواز هستيم
! مهمان نوازیای كه مستلزم ظلم به يك انسان باشد ، مهماننوازی نيست .
علی بن ابی طالب ( ع ) در خانه با همسرش زهرا ( س ) همكاری میكند .
كار خانه را زهرا به اختيار خودش انتخاب كرده و علی ( ع ) به او تحميل
نمیكند . در عين حال علی ( ع ) میخواهد فشاری بر همسر عزيزش وارد نيايد.
حال آيا اين مهماننوازی و انساندوستی است كه آدم دائما مهمان بياورد و
آن زن بدبخت ، اگر يك روز احساس خستگی كند
|