مال مردم و مردم حق انتخاب دارند . ولی مسئله به اين سادگی نيست . از
نظر مجموع آنچه كه ما در شيعه می‏بينيم اين مسئله كه خلافت علی ( ع ) و
ساير ائمه عليهم السلام تنصيصی بوده است ، فرع بر يك مسئله ديگر است كه‏
آن مسئله ديگر اساسيتر از اين مسئله است .
در اينجا سؤالی مطرح می‏شود و آن اينكه ائمه عليهم السلام دوازده نفر
بيشتر نبودند . بعد از دوازده امام تكليف حكومت چيست ؟ فرض كنيم‏
همانطور كه پيغمبر اكرم علی ( ع ) را تعيين فرمود حضرت امير حاكم می‏شد ،
بعد امام حسن ( ع ) و بعد امام حسين ( ع ) تا می‏رسيد به حضرت حجت ( ع )
. در اين صورت قهرا بر اساس فلسفه‏ای كه ما شيعيان در اين باب داريم ،
موجبی هم برای غيبت امام زمان در كار نبود . ايشان هم مثل پدرانشان يك‏
عمر كوتاهی می‏كردند و از دنيا می‏رفتند . بعد از ايشان چطور ؟ آيا امامها
از دوازده تا بيشتر می‏شدند ؟ نه . پس بايد مسئله ديگری در ميان مردم‏
باشد : مسئله حكومت به شكل عادی ، در همين وضعی كه الان موجود است .
حضرت حجت در زمان غيبت كه نمی‏توانند زمامدار مسلمين باشند . باز مسئله‏
زمامداری و حكومت دنياوی سرجای خودش هست .

حكومت يكی از شاخه‏های امامت است

ما هرگز نبايد چنين اشتباهی را مرتكب شويم كه تا مسئله امامت در شيعه‏
مطرح شد بگوئيم يعنی مسئله حكومت ، كه در نتيجه مسئله به شكل خيلی‏
ساده‏ای باشد و اين فروعی كه برايش پيدا شده است پيدا شود و بگوئيم حالا
كه فقط مسئله حكومت و اينكه چه كسی حاكم باشد مطرح است ، آيا آن كسی كه‏
می‏خواهد حاكم باشد حتما بايد از همه افضل باشد يا نه ، ممكن است كسی كه‏