پاورقی : 1 - سوره مائده ، آيه . 67
آمد انگشتر را از انگشت علی ( ع ) بيرون آورد و رفت . يعنی علی ( ع )
صبر نكرد نمازش تمام شود و بعد به او انفاق كند . آنقدر عنايت داشت به
اينكه آن فقير را زودتر جواب بگويد كه در همان حال ركوع با اشاره به او
فهماند كه اين انگشتر را درآورد ، برو بفروش و پولش را خرج خودت كن .
در اين مطلب هيچ اختلافی نيست و مورد اتفاق شيعه و سنی است كه علی ( ع
) چنين كاری كرده است و نيز مورد اتفاق شيعه و سنی است كه اين آيه در
شأن علی ( ع ) نازل شده با توجه به اينكه انفاق كردن در حال ركوع جزء
دستورات اسلام نيست ، نه از واجبات اسلام است و نه از مستحبات آن كه
بگوئيم ممكن است عدهای از مردم به اين قانون عمل كرده باشند . پس "
كسانی كه چنين میكنند " اشاره و كنايه است همانطور كه در خود قرآن گاهی
میگويد : « يقولون »میگويند ، و حال آنكه يك فرد آن سخن را گفته . در
اينجا " كسانی كه چنين میكنند " يعنی آن فردی كه چنين كرد . بنابراين
به حكم اين آيه علی ( ع ) تعيين شده است به ولايت برای مردم . اين ،
آيهای است كه مورد استدلال شيعه است . البته اين آيه خيلی بيش از اين
بحث دارد [ كه در جلسات آينده دربارهاش سخن خواهيم گفت ] .
آيات ديگر آياتی است كه درباره جريان غدير است . خود قضيه غدير جزء
سنت است و ما بعد بايد بحثش را بكنيم ولی از آياتی كه در اين مورد در
سوره مائده وارد شده يكی اين آيه است : « يا ايها الرسول بلغ ما انزل
اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته »( 1 ) ( اينجا لحن ، خيلی
شديد است ) ای پيامبر ! آنچه را كه بر تو نازل شد
پاورقی : 1 - سوره مائده ، آيه . 67 |