پاورقی : 1 - سوره انبياء آيات 72 و . 73
میگويند مقصود چيست ؟ آيا يعنی ستمگر در حال ستمگری اعم از اينكه قبلا هم
ستمگر بوده يا قبلا خوب بوده ؟ میگويند اين محال است كه ابراهيم بگويد
خدايا ! [ اين مقام ] را به ستمگران از ذريه من بده . پس لابد نظرش به
خوبان ذريهاش بوده است . پاسخ دادند به خوبانی از آنها داده میشود كه
سابقه ظلم ندارند .
« فابطلت هذه الاية امامة كل ظالم الی يوم القيامة و صارت فی الصفوش »
اين امر در ميان آن منتجهاست ، در ميان صفوه ذريه ابراهيم است . ( صفوه
به چيزی گويند مانند كرهای كه از دوغ میگيرند آنگاه كه آنرا جدا میكنند .
همان معنی زبده را دارد ) . « ثم اكرمه الله تعالی بان جعلها فی ذريته
اهل الصفوش و الطهارش » [ سپس خداوند تعالی او را بزرگ داشت به اينكه
امامت را ] در صفوه و اهل طهارت يعنی اهل عصمت ذريه او قرار داد . بعد
امام به آياتی از قرآن اشاره و استدلال میكند : « و وهبنا له اسحق و
يعقوب نافلة و كلا جعلنا صالحين و جعلناهم ائمة يهدون بامرنا و اوحينا
اليهم فعل الخيرات » ( 1 ) . در قرآن راجع به اينكه ذريه ابراهيم حامل
مسئله امامت هستند تكيه زيادی شده و انصافا آقای محمد تقی شريعتی در اين
جهت در كتاب خلافت و ولايت راجع به ذريه و اينكه چرا قرآن كه در مسئله
تبعيضات نژادی هيچ معتقد نيست كه میتوان برای يك نژاد بر نژاد ديگر
امتيازی قانونی قائل شد ، [ چنين سخنی گفته است ، ] خوب بحث كردهاند
كه اينكه ذريهای از نظر نژادی و طبيعی به اصطلاح خلاصه میشوند و لياقت
ديگری پيدا میكنند مسئله ديگری است و همان معنی حمل امامت است و . . .
پاورقی : 1 - سوره انبياء آيات 72 و . 73 |