زيد بن علی و مسئله امامت
زيد بن علی بن الحسين برادر امام باقر مرد صالح و بزرگواری است . ائمه ما او و قيامش را تقديس كردهاند . در اين جهت اختلاف است كه آيا زيد خودش واقعا مدعی خلافت برای خودش بود يا اينكه امر به معروف و نهی از منكر میكرد و خودش مدعی خلافت نبود بلكه خلافت را برای امام باقر میخواست . قدر مسلم اينست كه ائمه ما او را تقديس كرده و شهيد خواندهاند . در همين كافی هست كه : « مضی و الله شهيدا » او شهيد از دنيا رفت . منتها صحبت اينست كه آيا خودش مشتبه بود يا نه ؟ روايتی كه اكنون میخوانيم دلالت میكند بر اينكه خود او مشتبه بود . حالا چطور میشود كه چنين آدمی مشتبه باشد ، مطلب ديگری است . مردی است از اصحاب امام باقر ( ع ) كه به او ابوجعفر احول میگويند . میگويد ز يد بن علی در وقتی كه مخفی بود دنبال من فرستاد . به من گفت آيا اگر يكی از ما خروج و قيام كند تو حاضری همكاری كنی ؟ گفتم اگر پدر و برادرت قبول كنند بله ، در غير اين صورت نه . گفت من خودم قصد دارم ، به برادرم كاری ندارم ، آيا حاضری از من حمايت كنی يا نه ؟ گفتم نه . گفت چطور ؟ آيا تو مضائقه از جانب داری درباره من ؟ گفتم : انما هی نفس واحدش فان كان لله فی الارض حجة فالمختلف عنك ناج و الخارج معك هالك و ان لا تكن لله حجة فی الارض فالمختلف عندك و الخارج معك سواء من يك جان بيشتر ندارم . تو هم