امامت در قرآن
در قرآن چند آيه هست كه مورد استدلال شيعه در باب امامت است . يكی از آن آيات ، آيه : « انما وليكم الله »است . اتفاقا در همه اينها روايات اهل تسنن هم وجود دارد كه مفاد شيعه را تأييد میكند ما آيهای در قرآن داريم به اين صورت : « انما وليكم الله و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلوش و يؤتون الزكاش و هم راكعون »( 1 ) . " انما " يعنی منحصرا ( چون اداش حصر است ) . معنی اصلی " ولی " سرپرست است . ولايت يعنی تسلط و سرپرستی . سرپرست شما فقط و فقط خداست و پيغمبر خدا و مؤمنينی كه نماز را به پا میدارند و در حال ركوع زكات میدهند . ما در دستورات اسلام نداريم كه انسان در حال ركوع زكات بدهند . ما در دستورات اسلام ند اريم كه انسان در حال ركوع زكات بدهد كه بگوئيم اين يك قانون كلی است و شامل همه افراد میشود . اين اشاره است به واقعهای كه در خارج يك بار وقوع پيدا كرده است و شيعه و سنی به اتفاق آنرا روايت كردهاند و آن اينست كه علی ( ع ) در حال ركوع بود ، سائلی پيدا شد و سوالی كرد . حضرت اشاره كرد به انگشت خود . اوپاورقی : 1 - سوره مائده ، آيه . 55