به نوعی ديگر . چطور شده است كه شيعه امامت را جزء اصول دين می‏شمارد
ولی اهل تسنن از فروع دين می‏شمارند ؟ علتش همان است كه عرض كردم :
مفهوم امامت در شيعه با آنچه كه در اهل تسنن هست ، متفاوت است .

معنی امام

كلمه " امام " يعنی پيشوا . كلمه " پيشوا " در فارسی ، درست ترجمه‏
تحت اللفظی كلمه " امام " است و در عربی . خود كلمه امام يا پيشوا
مفهوم مقدسی ندارد . پيشوا يعنی كسی كه پيشرو است عده‏ای تابع و پيرو او
هستند اعم از آنكه آن پيشوا عادل و راه يافته و درست رو باشد يا باطل و
گمراه باشد . قرآن هم كلمه امام را در هر دو مورد اطلاق كرده است . در
يك جا می‏فرمايد : « و جعلناهم ائمة يهدون بامرنا »( 1 ) ما آنها را
پيشوايان هادی به امر خودمان قرار داديم . در جای ديگر می‏گويد : « ائمة
يدعون الی النار »( 2 ) پيشوايانی كه مردم را به سوی آتش می‏خوانند . يا
مثلا درباره فرعون كلمه‏ای نظير كلمه امام را اطلاق كرده است : « يقدم قومه‏
يوم القيامة »( 3 ) كه روز قيامت هم پيشاپيش قومش حركت می‏كند . پس‏
كلمه امام يعنی پيشوا . ما به پيشوای باطل فعلا كاری نداريم ، مفهوم پيشوا
را عرض می‏كنيم .
پيشوايی در چند مورد است كه در بعضی از موارد اهل تسنن هم قائل به‏
پيشوايی و امامت هستند ولی در كيفيت و شخصش با ما اختلاف دارند . اما
در بعضی از مفاهيم امامت اصلا آنها منكر چنين امامتی هستند نه اينكه قائل‏
به آن هستند و در فردش با ما اختلاف

پاورقی :
1 - سوره انبياء ، آيه . 73
2 - سوره قصص ، آيه . 41
3 - سوره هود ، آيه . 98