دانائيشان ، و ظاهرشان از باطنشان و خاموشيشان از راستی و درستی گفتارشان‏
. حق را مخالفت نمی‏كنند و در آن اختلاف ندارند . ايشان ستونهای اسلام و
پناهگاهها هستند . به وسيله ايشان حق به اصل و موضع خود باز می‏گردد و
باطل و نادرستی از جای آن دور و نابود می‏شود و زبانش آنجا كه حق آشكار
شد بريده می‏گردد . دين را شناختند شناختنی كه از روی دانايی و رعايت‏
نمودن است نه شناختنی كه از روی شنيدن و نقل نمودن باشد و روايت‏
كنندگان علم بيشمار و رعايت كنندگان آن كمند ] .
ايضا خطبه 145 : « و انه سيأتی عليكم من بعدی زمان ليس فيه شی‏ء اخفی‏
من الحق و لا اظهر من الباطل . . . فالكتاب يومئذ و اهله طريدان منفيان و
صاحبان مصطحبان فی طريق واحد لا يؤويهما مؤو فالكتاب و اهله فی ذلك‏
الزمان فی الناس و ليسا فيهم و معهم و ليسا معهم » .
[ زود است كه بعد از من بر شما روزگاری بيايد كه چيزی در آن پنهانتر
از حق و درستی نبوده و آشكارتر از باطل و نادرستی نباشد . . . پس قرآن و
اهل آن در آن روز دور انداخته شده و در ميان جمعيت نيستند و اين هر دو
با هم در يك راه يار هستند و كسی قرآن و اهلش را احترام نكرده نزد خود
نگاه ندارد . پس قرآن و اهل آن در آن زمان در بين مردم بوده و با ايشان‏
هستند و ( در عين حال ) در ميانشان نبوده و با آنها نمی‏باشند ] .