داده‏اند ، سخن در اين است كه مشهود يا " من " قابل انطباق به چنين‏
كيفيت مغزی نيست زيرا در هر حال يك پديده مادی خواص ضروری ماده را
بايد داشته باشد و اينكه گفته می‏شود گاهی روان و شعور روانی از ميان‏
می‏رود ادعايی بيش نيست بلكه برخی اوقات در حال بيهوشی نيز انسان متوجه‏
خود می‏باشد و برخی از اوقات پس از هوشياری چيزی به يادش نمی‏افتد نه‏
اينكه خود را مشاهده می‏كند كه خود را مشاهده نمی‏كرد و ميان اين دو جمله‏
فرق بسيار است .
آنچه در اين مقاله به ثبوت رسيد :
. 1 علم و ادراك مطلقا مادی نيست .
. 2 علم بر دو قسم است : حصولی و حضوری .