( اين دفعه عطف به ماسبق می‏كند ) اگر تقوای الهی را پيشه كنيد ، تقوا آن‏
بی‏تقواييها و گناهان گذشته شما را محو می‏كند . تقوا نه تنها نگهداری است‏
، شستشو هم هست . تقوا شستشوی گذشته هم هست ، پس تقوا پيشه كنيد تا
آلودگيهای گذشته شما شستشو بشود و از بين برود . هر كسی كه تقوای الهی را
پيشه كند خداوند از ناحيه او گناهان او را جبران می‏كند ، اين تقوای فعلی‏
كفاره آلودگيهای گذشته می‏شود " « و يعظم له اجرا »" اجر را يا اجری را
برای او عظيم می‏كند ، خدای متعال اجر عظيم به او می‏دهد . پاداشهای گذشته‏
كه در مورد تقوا بود ، به زندگی اين دنيا مربوط می‏شد ( البته زندگی اين‏
دنيا مقدمه زندگی آخرت است ، به همديگر مربوط است ) : « و من يتق الله‏
يجعل له مخرجا و يرزقه من حيث لايحتسب ، و من يتق الله يجعل له من امره‏
يسرا ». اينجا بيشتر جنبه اخروی دارد : كسی كه تقوای الهی داشته باشد ،
گناهانش شستشو می‏شود ، وارد به پروردگار می‏شود درحالی‏كه از گناهان گذشته‏
پاك شده است . هر كسی كه تقوای الهی داشته باشد خداوند اجر او را ( كه‏
قدر مسلم اجر اخروی است ، شايد اجر دنيوی را هم شامل شود ) عظيم‏
می‏گرداند .

نحوه زندگی زن در مدت عده و فلسفه آن

عرض كرديم اين تقواها را در لابلای مسائل مربوط به طلاق و روابط زوجيت‏
بيان می‏كند ، دو مرتبه سراغ همان مطلب می‏رود : « اسكنوهن من حيث سكنتم‏
من وجدكم و لا تضاروهن لتضيقوا عليهن و ان كن اولات حمل فانفقوا عليهن حتی‏
يضعن حملهن فان ارضعن لكم فاتوهن اجورهن و اتمروا بينكم بمعروف و ان‏
تعاسرتم فسترضع له اخری ».