[ می‏گويد ] در آنجا كه كتاب و دعوت، عدالت را برقرار نمی‏كند بايد دست‏
به شمشير برد ( « و انزلنا الحديد فيه باس شديد و منافع للناس ») (1).
حال يكی از آن ادله را عرض می‏كنم .
اگر كسی در آيات مكی دقت كند ( اينها اعجاز قرآن است كه قرآن چگونه‏
هميشه پيشاپيش طوری حرف می‏زند كه جواب اين حرفها داده شود ) می‏فهمد كه‏
يك آينده دست به سوی قدرت و شمشير بردن وجود دارد ، يعنی اين‏طور نيست‏
كه پيغمبر در مكه يك راه را می‏رفت ، بعد به مدينه آمد ، راهش را عوض‏
كرد ، نشان می‏دهد همان راهی را كه در مدينه رفت در مكه بيان می‏كند . يكی‏
همين جاست . در مكه می‏گويد : " « سنسمه علی الخرطوم »" اينها چاره‏ای‏
ندارند جز اينكه بايد اين دماغهای مانند خرطوم اينها به خاك ماليده شود
. در سوره طور هم كه آن نيز مكی است آياتی است كه چنين اشاراتی در آن‏
هست . از همه صريحتر سوره مباركه والعاديات است ، آن خيلی عجيب است‏
. سوره والعاديات از سوره‏های كوچك مكی است و آهنگ مكی هم دارد ، چون‏
سوره‏های مكی همه با آيات كوتاه و حماسی است . مسلم در همان زمان كه اين‏
سوره در مكه نازل شده بسياری از مسلمين بوده‏اند كه می‏دانسته‏اند رو به چه‏
جهتی دارند می‏روند و شايد از كفار قريش هم فهميدند . قرآن می‏گويد :
« و العاديات ضبحا، فالموريات قدحا، فالمغيرات صبحا ، فاثرن به نقعا ،
فوسطن به جمعا ، ان الانسان لربه لكنود، و إنه علی ذلك لشهيد، و إنه لحب‏
الخير لشديد ، أفلا يعلم اذا بعثر ما فی القبور ، و حصل ما فی‏الصدور ، إن‏
ربهم بهم يومئذ لخبير »( 2 ) .

پاورقی :
. 1 حديد / . 25
. 2 [ مقدار كمی از آخر بحث روی نوار ضبط نشده است . ]