« حيث لايحتسب »" . در اين آيات سوره مباركه طلاق در چند جا در وسط
مطلب ، بدون آنكه مطلب تمام و قطع شده باشد مطلبی كه راجع به احكام و
مقررات طلاق است و رجوع و انفاقی كه بر مرد در مدت عده لازم است و
ضرورت اينكه زن در همان خانه خودش تا پايان عده بماند و امثال اينها
سخن از تقوا و توكل آمده است . اول معنی اين جمله‏ها را ذكر می‏كنيم بعد
رابطه‏اش با مطالب گذشته را كه تقريبا روشن است عرض می‏كنيم . در اين‏
آيه راجع به تقوا می‏فرمايد : « و من يتق الله يجعل له مخرجا و يرزقه من‏
حيث لايحتسب ».
راجع به كلمه " تقوا " مكرر بحث كرده‏ايم كه تقوا كه در قرآن كريم‏
زياد آمده است ، از ماده " وقی " است كه به معنی نگهداری است ، و
درواقع خود كلمه " تقوا " مفهوم خودنگهداری و خودحفظ كردن دارد . تقوای‏
الهی يعنی انسان خود را از آنچه كه خدا نهی كرده است نگهداری كند تا از
عواقب آن مصون بماند .

تقوا و خروج از مشكلات

در قرآن كريم مكرر به آثار تقوا اشاره و تصريح شده است ، و معمولا آثار
تقوا چيزهايی است درست عكس آنچه كه ابتدائا انسانی كه بصيرتی ندارد از
تقوا [ فهمد ] يعنی در مورد تقوا خيال می‏كند . يكی اينكه انسان وقتی كه‏
بصيرتی نداشته باشد ، در ابتدا از تقوا محدوديت می‏فهمد ، می‏گويد : انسان‏
بخواهد خودش را مقيد به تقوا كند ، معنايش اين است كه خودش را در
بن‏بست قرار بدهد ، به دور خودش خطی بكشد و برای خود محدوديت قائل بشود
. قرآن درست نقطه مقابل اين مطلب را ذكر می‏كند ( و نكته لطيف همين‏
است ) يعنی بی‏تقوايی است