اين جهت تفاسير اختلاف كرده‏اند كه در همين دوره اوايل اسلام بوده است يا
اساسا مربوط به امم گذشته است . ) اين مرد ، همچنانكه داب و سنت اهل‏
خير است ، كار می‏كرده ، زحمت می‏كشيده و محصولی به دست می‏آورده است و
هميشه فقرا را در اين محصول شريك می‏كرده است ، كه در قرآن كريم است :
« و الذين فی اموالهم حق معلوم للسائل والمحروم »( 1 ) . اين آيه در دو
جای قرآن است ، در يك جا كلمه " معلوم " را دارد، در جای ديگر ندارد:
« و فی اموالهم حق للسائل و المحروم » ( 2 ) . سائلان يعنی فقرايی كه‏
خودشان اظهار فقر می‏كنند ، محرومان يعنی كسانی كه اظهار فقر نمی‏كنند ولی‏
فقير هستند . قرآن در اوصاف متقين می‏فرمايد : آنها كه مسكينان و محرومان‏
و سائلان حقی در مال آنها دارند . نمی‏فرمايد : از مال خودشان به آنها
می‏دهند ، می‏گويد : آنها حقی در مال اينها دارند . در روايات وارد شده‏
است كه آيا مقصود همان زكات و وجوه واجب است ؟ تصريح شده كه خير ، آن‏
حسابش علی‏حده است ، چون آن مقداری كه زكات تعلق می‏گيرد مال آنها نيست‏
. در وجوه ديگر مانند خمس هم همين‏طور است ( البته در اين جهت‏
اختلاف‏نظر است ، ولی در معنا می‏شود گفت مال آنها نيست . ) می‏فرمايد :
كسانی كه در همان چيزی كه ملك طلق و مال خالص شرعی آنها حساب می‏شود ،
حقی برای سائلان و محرومان است .
آن مرد اهل خير هم اينچنين مردی بود و قهرا سائلان و محرومان او را
شناخته بودند . هر سال موعد برداشت محصول كه می‏شد فقرا انتظار داشتند كه‏
باغهای فلان كس عن قريب محصول می‏دهد ، چيزی

پاورقی :
. 1 معارج / 24 و . 25
. 2 ذاريات / . 19