قرآن می‏فرمايد : " « لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الاذی »" ( 1 ) يعنی‏
اگر شما كار خير بكنيد بعد با يك منت يا يك اذيت ، كاری بكنيد كه روح‏
طرف را خرد كنيد ، تمام آن عملتان بی‏ارزش است . اينها كيفيت عمل است‏
.
از همه اينها بالاتر به‏طوركلی درجه خلوص عمل است ، يعنی صرف لله و
فی‏الله بودن ، هيچ غرضی انسان نداشته باشد ، در آن اعماق قلبش هم دوست‏
نداشته باشد كه مردم اگر اطلاع پيدا كنند او را ستايش كنند . اين تعبيری‏
است كه در حديث آمده است ، وقتی راجع به اخلاص عمل [ سوال می‏كنند ] كه‏
اخلاص عمل چگونه است ، می‏فرمايد : اخلاص عمل به اين نحو است كه اين‏طور
نباشيد كه اگر مردم اطلاع پيدا كنند خوشحال بشويد ، و بلكه آنهايی كه خيلی‏
خوف دارند از اينكه شركی در عملشان وارد شود ، از اينكه مردم ديگر اطلاع‏
پيدا كنند وحشت دارند ، ناراحت می‏شوند ، بلكه نمی‏خواهند ديگر در دنيا
باشند .

داستان غلام علی‏بن الحسين عليهما السلام

شخصی می‏گويد در يك سختی و در سالی كه باران نيامده بود و مردم دعا و
استغاثه می‏كردند و نماز استسقا می‏خواندند ، هرچه می‏كردند اثری نمی‏بخشيد .
يك وقت در يك خلوتی در دامنه كوهی غلامی را ديدم كه عبادت می‏كند و حال‏
عجيبی دارد و در مناجات خودش می‏گويد : خدايا ما بندگان چنين هستيم ،
خدايا رحمت خودت را از ما قطع نكن ، خدايا چنين و چنان . او هنوز مشغول‏
عبادت بود كه

پاورقی :
. 1 بقره / . 264