رازی ميان پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله و يكی از همسرهای او میگذرد و
بعد او افشا میكند ، كه ديگر تكرار نمیكنيم . بعد فرمانی بود به همه اهل
ايمان ، كه هم خود و هم خاندان خود را از گناه نگاهداری كنيد ، يعنی تنها
مسوول خود نيستيد ، كه مسوول خاندانتان هم هستيد ، البته در حد امكانات
، نه اينكه بعد از آنكه وظيفه خود را انجام داديد باز آنها اگر خلاف
كردند شما مسوول هستيد . بعد از آن ، آيهای بود كه اهل ايمان را به توبه
نصوح ، توبه بسيار خالص و غيرقابل بازگشت امر میكرد .
آيه بعدی اين است : « يا ايها النبی جاهد الكفار و المنافقين و اغلظ
عليهم ». اين آيه در يك خصوصيت مختص به خود و منحصر به خود است ، و
آن اين است كه آيهای است مربوط به جهاد با منافقين . آيات مربوط به
جهاد ، در غير اين آيه يا تحت عنوان كفار است و يا تحت عنوان مشركين و
يا به نحوی تحت عنوان اهل كتاب است . اينگونه آيات در قرآن داريم :
با مشركين بجنگ و جهاد كن ، با كفار كه يك معنی اعمی دارد و شايد غالبا
در مورد همان مشركين به كار میرود جهاد كن . در مورد اهل كتاب هم آيهای
در سوره توبه هست . ولی در اين سوره آيهای است كه حتی سبب سوال مفسرين
شده است كه مقصود چيست ، چون چيزی است كه به ظاهر با سيره پيغمبر
موافق نيست . آيه اين است : ای پيامبر با كفار بجنگ ، و با منافقين هم
، يعنی در اينجا مخاطب تنها كفار نيستند بلكه منافقين هم در اينجا ضميمه
شدهاند : با منافقين هم بجنگ . اين با اينكه نص آيه قرآن است ، با
سيره پيامبر جور درنمیآيد ، يعنی پيغمبر اكرم با منافقين زمان خودشان
هرگز نجنگيدند . آيه میفرمايد : ای پيامبر با كفار و با منافقين بجنگ ،
در صورتی كه سيره پيغمبر اين نبوده است كه با منافقين بجنگند ، پس
|