بسپار ، و يك وقت می‏گوييد كه آقا جلوی سقوط فرزندت را بگير ، فرزندت‏
را از سقوط حفظ كن . هر دو يك معنا می‏دهد و هر دو يك منظور است .
مقصود اين نيست كه لحظه‏ای كه می‏خواهد سقوط كند دستش را بگير كه سقوط
نكند ، مقصود اين است كه كاری بكن كه منجر به سقوط او نشود . و اين‏
تعبير دوم ابلغ و رساتر است ، چون دو مطلب به جای يك مطلب گفته شده‏
است . معمولا در فصاحت و بلاغت اين‏طور است كه انسان يك جمله می‏گويد به‏
جای دو يا سه جمله ، يعنی از آن يك جمله دو يا سه جمله فهميده می‏شود .
يك وقت انسان به اين تعبير می‏گويد كه آقا خاندانت را تربيت كن برای‏
اينكه جلوی سقوط آنها را در آينده بگيری ( اين دو جمله است ) و يك وقت‏
می‏گويد كه جلوی سقوط آنها را بگير . با اينكه گفته جلوی سقوط آنها را
بگير ، ضمنا گفته است پس آنها را تعليم و تربيت كن ، تاديبشان كن تا
مانع سقوطشان بشوی .
قرآن كريم در اينجا چنين تعبيری را دارد . ولی در اين تعبير آن نهايت‏
را در نظر گرفته است كه منجر به سعادت ابدی يا شقاوت ابدی می‏شود . به‏
اين تعبير می‏فرمايد كه " « يا ايها الذين امنوا »" ای اهل ايمان (
مخاطب همه مردم مومن و مسلمان‏اند ) ، ای مردمی كه به گفته اين پيغمبر
ايمان داريد ، ای مردمی كه كلام او را كلام خدا و پيام او را پيام خدا
می‏دانيد ، خودتان را و خاندانتان را از آن آتشی كه زبانه‏اش ( يا
آتش‏گيره‏اش ) مردم و سنگها هستند نگه داريد . در دنيا ما به شما می‏گوييم‏
خودتان را از چيزی كه در آخرت صورت می‏گيرد نگه داريد . ممكن است كسی‏
بگويد چيزی كه در آخرت صورت می‏گيرد ، در آخرت بايد [ خود را از آن ]
نگه داشت . جوابش اين است كه خير ، آنجا