گفتيم از نظر تاريخ و حديث ، شيعه و سنی اتفاق نظر دارند كه اين داستان
مربوط به عايشه و حفصه است و در اين بحثی نيست . سوره كه میخواهد تمام
شود ، قرآن فقط دو مثل ذكر میكند و ديگر حرفی نمیزند : " « ضرب الله
مثلا للذين كفروا »" خدا مثلی برای كافران میآورد ، يا مثلی در مورد
كافران میآورد ( كلمه " كفر " را هم به كار برده است ) . چه كسی را
مثل میآورد ؟ دو زن را مثل میآورد . آيا ذكر دو زن در اول سوره ، با دو
زن در آخر سوره ، حساب نشده است ؟ خدا از دو زن در اول سوره انتقاد
میكند و در آخر سوره مثل میآورد از دو زن ناصالح كه همسر دو مرد صالح
بودند . آيا اين بازگشت به اول سوره نيست كه تعجب نكنيد اگر پيامبر ،
بنده صالح خدا ، دو همسر ناصالح داشته باشد . آيا اين نمیتواند اشاره به
آن باشد ؟ اگر نگوييم صريح است قطعا اشاره است .
خدا در مورد كافران ( يا برای مردمان كافر ) مثلی ذكر میكند ، يكی زن
نوح و ديگر زن لوط كه هر دو تحت حباله دو بنده صالح ما بودند . از آن
پيامبران به عنوان دو بنده صالح ياد میكند . " بنده صالح " به نظر ما
كوچك میآيد . اگر میفرمود دو پيغمبر ، اينقدر ارزش نداشت كه فرمود دو
بنده صالح ، چون پيامبری منصب است و " عبدين صالحين " نشانه بندگی
است و پيغمبران بيشتر دوست دارند كه آنها را عبد بنامند تا رسول ،
بندهای كه خدا عبوديت او را اعتراف میكند .
" « فخانتاهما »" اين دو زن به شوهران خويش خيانت ورزيدند . البته
اينجا مقصود از خيانت العياذبالله فحشا نيست ، اين امر مسلم است . به
طور كلی خيانت را در مورد عهد و امانت میگويند . اگر فحشا را هم
میگوييم خيانت چون برخلاف پيمان ازدواج است ، ولی پيمانی كه
|