اين جمله وسط همين آيات طلاق بود ، وسط آيه‏ای كه فرمود زنها را كه طلاق‏
می‏دهيد ، در مدت عده بايد در همان خانه خودشان با همان وضع زندگی‏
سابقشان بمانند و شما هم بر آنها انفاق كنيد و از آنها پذيرايی كنيد ،
ولی حق رجوع داريد ، تا پايان كار می‏رسد ، يعنی نزديك است كه عده تمام‏
بشود ، حق رجوع شما باقی است ، اما شما اگر خواستيد رجوع كنيد به نيكی و
خوبی رجوع كنيد ، و اگر خواستيد رها كنيد ، به نيكی رها كنيد . عرض‏
كرديم مقصود از " به خوبی رجوع كنيد " اين است كه يك وقت با سونيت‏
رجوع نكنيد كه بگوييد : الان دارد مدتش تمام می‏شود ، وقتی مدتش تمام‏
می‏شود می‏رود شوهر می‏كند ، پس من رجوع می‏كنم برای اينكه مانع شوهركردنش‏
بشوم ، وقتی كه رجوع كردی باز همان آش و همان كاسه ، نه ، رجوعی كه از
سر حسن نيت و به قصد يك زندگی واقعی باشد ، و اگر نخواستيد رجوع كنيد
به خوبی از آنها جدا بشويد ، كه به خوبی جداشدن همان است كه در آيات‏
ديگر نامش را " تمتيع " گذاشته‏اند ، يعنی نه تنها حقوق او را به وی‏
بدهيد ، در حد امكان خودتان زائد بر حقوق زن مطلقه هم يك چيزی از تمكن‏
مالی بدرقه و همراهش كنيد كه سرشار از تمكن مالی از شما جدا بشود . بعد
مساله شهادت عدلين را مطرح فرمود ، و بعد موعظه‏ای كه " « ذلكم يوعظ به‏
من كان يؤمن بالله »" . بعد هم مساله تقوا و توكل ، كه در اين‏جور مسائل‏
تا انسان تقوای الهی نداشته باشد و تا به خدا توكل نداشته باشد اين‏
وظايف را عمل نمی‏كند . پس اينها كه در خلال اين آيات آمده است برای‏
اين است كه زندگی خانوادگی هم و بلكه بيشتر نياز به تقوا و توكل دارد .
البته آيات تقوا و توكل اختصاص به زندگی خانوادگی ندارد ، ولی اينكه در
خلال آمده است برای اين است كه در اين مسائل