قياس كردن وضع آخرت با وضع دنيا
آن مردم به واسطه همان ترف يعنی مترفبودن و متنعم بودن به نعمتها ، كمكم اين خيال برايشان پيدا شده بود كه اساسا يك نوع امتياز ذاتی از ديگران دارند ، [ لذا ] يك نوع عزت بلاجهت برای خود قائل بودند ، و از جمله حرفهايی كه اينها میزدند اين است كه به اصطلاح معروف میگفتند سالی كه نكوست از بهارش پيداست . دنيا و آخرت نمونههای يكديگرند . همينطور كه خدا در دنيا ما را عزيز داشته است حتما در آخرت هم ما را عزيز خواهد داشت . همين وضع فعلی دنيای ما قرينه است بر اينكه در آخرت هم وضع همينطور خواهد بود . اگر آخرتی باشد ( ما نمیدانيم آيا دنيای ديگری هست يا نيست ، ولی شما مسلمانها كه میگوييد دنيای ديگری هست ، فرضا دنيای ديگری هم باشد ) باز وضع ما از شما بهتر خواهد بود ، به دليل دنيای فعلی . همينطور كه در اينجا وضع ما از شما بهتر است و شما يك عده مردم فقير محروم مفلوكی هستيد ، در آنجا هم حتما وضع ما بهتر خواهد بود . اين يك خيالی است كه به شكلهای مختلف برای افراد بشر پيداپاورقی : . 1 [ چندجملهای از ابتدای اين جلسه روی نوار ضبط نشده است . ]